“Πρέπει να σταθούμε απέναντι στον εθνικισμό και το μίσος. Απέναντι στην παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Υπέρ της ειρήνης και της ειρηνικής επίλυσης διαφορών. Υπέρ του ρόλου που μπορεί και πρέπει να παίζει η Ευρώπη για την ειρήνη, την ασφάλεια και την προάσπιση του διεθνούς δικαίου προτάσσοντας ως παράδειγμα την Συμφωνία των Πρεσπών” τόνισε  Ευάγγελος Καλπαδάκης, Διευθυντής του Ινστιτούτου Αλέξη Τσίπρα γαι την Ειρήνη , τη Δικαιοσύνη τη Βιώσμη Ανάπτυξη, ανοίγοντας τις εργασίες της 2ης Διεθνούς Διάσκεψης για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη.

Με αφορμή την συμπλήρωση ενός χρόνου υπογράμμισε ότι στόχος του Ινστιτούτου είναι “οι ιδέες μας, οι προτάσεις μας, να συνεισφέρουν στο μεγάλο αυτό διάλογο για το πώς να προστατέψουμε, να διεκδικήσουμε και να διαμορφώσουμε το κοινό μας μέλλον” διευκρινίζοντας ότι από το φθινόπωρο, με μια νέα επιστημονική δομή “το Ινστιτούτο θα εντείνει το Πρόγραμμά του με περιφερειακές εκδηλώσεις για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα και οι Έλληνες πολίτες. Και τις προοδευτικές πολιτικές και τομές που σήμερα έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ».

«Σε μια περίοδο επεκτατικών οικονομικών πολιτικών στήριξης στην Ευρώπη, αλλά και σημαντικών οικονομικών προκλήσεων για τους Ευρωπαίους πολίτες, προτάξαμε τη σημασία που είχε η βιώσιμη ανάπτυξη για το μέλλον των χωρών μας, του ευρωπαϊκού εγχειρήματος και του κόσμου μας» τόνισε ο Ε.Καλπαδάκης επισημαίνοντας   πως «σήμερα πιο πολύ από ποτέ, πρέπει να μιλήσουμε για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη. Μαζί. Και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Να συζητήσουμε για το πώς θα θωρακίσουμε τη Δημοκρατία και θα στηρίξουμε την Κοινωνική Δικαιοσύνη».

Αναλυτικά η ομιλία του Β. Καλπαδάκη

«Εκ μέρους του Ινστιτούτου Αλέξη Τσίπρα για την Ειρήνη, Δικαιοσύνη και Βιώσιμη Ανάπτυξη, θα ήθελα να καλωσορίσω όλες και όλους που βρίσκονται εδώ σήμερα και όσους μας παρακολουθούν διαδικτυακά. Και βεβαίως, τους διακεκριμένους ομιλητές που φιλοξενούμε απ’ όλο τον κόσμο.

Πριν ένα χρόνο ακριβώς, το Ινσιτιτούτο έκανε τα πρώτα του βήματα.  Σε μια περίοδο όπου φαινόταν ολοένα και πιο ξεκάθαρα ότι η εποχή των παράλληλων και αλληλένδετων κρίσεων, δεν θα αποτελούσε μια ιστορική παρένθεση. Με τους πολέμους να εντείνονται, την κλιματική κρίση να επιδεινώνεται, το μεταναστευτικό να παραμένει μεγάλη πρόκληση και την κρίση ακρίβειας να αγγίζει όλο και περισσότερους πολίτες στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη…

Πέρσι τέτοιο καιρό, γινόταν ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι η περίοδος της πολυκρίσης αποκτούσε μόνιμα χαρακτηριστικά που θα άλλαζαν τις γεωπολιτικές ισορροπίες, την παγκόσμια οικονομία και τα εθνικά πολιτικά συστήματα, ειδικά στη Δύση. Για αυτόν τον λόγο επιλέξαμε, η 1η Διεθνής μας Διάσκεψη να έχει θέμα την Ειρήνη και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη.

Σε μια περίοδο επεκτατικών οικονομικών πολιτικών στήριξης στην Ευρώπη, αλλά και σημαντικών οικονομικών προκλήσεων για τους Ευρωπαίους πολίτες, προτάξαμε τη σημασία που είχε η βιώσιμη ανάπτυξη για το μέλλον των χωρών μας, του ευρωπαϊκού εγχειρήματος και του κόσμου μας.

Κυρίως, όμως, σε μία περίοδο αιματηρών πολέμων με χιλιάδες νεκρούς αμάχους, που οδηγούσε τον κόσμο σε έναν νέο ψυχρό πόλεμο και την ευρύτερη περιοχή μας σε όλο και μεγαλύτερη αποσταθεροποίηση, επιλέξαμε να δώσουμε το ηθικό, αλλά και πολιτικό και διπλωματικό μήνυμα: ότι πρέπει να σταθούμε απέναντι στον εθνικισμό και το μίσος. 

Απέναντι στην παραβίαση του διεθνούς δικαίου.

Υπέρ της ειρήνης και της ειρηνικής επίλυσης διαφορών.

Υπέρ του ρόλου που μπορεί και πρέπει να παίζει η Ευρώπη για την ειρήνη, την ασφάλεια και την προάσπιση του διεθνούς δικαίου.

Προτάσσοντας ως παράδειγμα την Συμφωνία των Πρεσπών.

Δείχνοντας, έξι χρόνια μετά τη σύναψή της, ότι ναι – όσο επίπονο και αν είναι και όσο πολιτικό κόστος και να έχει – είναι εφικτό δύο χώρες να βρουν το κοινό έδαφος, προκειμένου και να προωθήσουν την ειρήνη και την σταθερότητα και να προασπίσουν τα εθνικά τους συμφέροντα.

Και δείχνοντας, κυρίως, ότι σε κανέναν τομέα πολιτικής, δεν έχουμε την πολυτέλεια της αναβλητικότητας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να κλωτσάμε τις ευθύνες και τα βάρη παρακάτω στον επόμενο.

Στις επόμενες γενιές. Στα παιδιά μας.

Είτε αυτό αφορά την εξωτερική πολιτική, είτε την οικονομία, είτε τις ανισότητες, είτε το κλίμα.

Παράλληλα, η περσινή Διάσκεψη, στόχευε στο να δώσει ένα ευρύτερο, πολιτικό, μήνυμα: Στην περίοδο των ευρωεκλογών όπου αποτυπωνόταν η σημαντική ενίσχυση των δυνάμεων της ακροδεξιάς αλλά και της αποχής ή της αντιπολιτικής – ειδικά στη χώρα μας – το Ινστιτούτο επιδίωξε έναν ενεργό ρόλο στην προσπάθεια να ξαναφέρει την πολιτική στους πολίτες και τους πολίτες στην πολιτική.

Επιδίωξε και επιδιώκει την κινητοποίηση προσωπικοτήτων και φορέων από το πεδίο της πολιτικής, της αγοράς, της διπλωματίας, της επιστημονικής κοινότητας, του ακτιβισμού και της κοινωνίας των πολιτών, προκειμένου να αναδειχτούν οι προοδευτικές πολιτικές και συγκλίσεις που είναι σήμερα πιο απαραίτητες από ποτέ.

Kαι είναι σήμερα πιο απαραίτητες από ποτέ, φίλες και φίλοι, διότι κανείς μας δεν θα μπορούσε να φανταστεί την εξέλιξη που θα είχαν τον τελευταίο χρόνο όλες οι διεργασίες στις οποίες μόλις αναφέρθηκα: Η επανεκλογή του Προέδρου Τραμπ έχει σηματοδοτήσει μια ρήξη όχι μόνο με την μεταψυχροπολεμική, αλλά και με το μεταπολεμική τάξη πραγμάτων. Η νέα αμερικανική ηγεσία βασίζεται στις τραγικές αδυναμίες της φιλελεύθερου πλαισίου διεθνών σχέσεων που ζήσαμε 35 χρόνια και τις μεγάλες ανισότητες που δημιούργησε η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, ειδικά την περίοδο της κρίσης. Και ορίζει την κυριαρχία του «δίκαιου του ισχυρού» ως το κεντρικό σημείο αναφοράς. Όχι μόνο όμως όσον αφορά τις διεθνείς σχέσεις και το παλαιστινιακό ή το ουκρανικό!

Βλέπουμε τον ρόλο που αποκτούν και θεσμοθετούν οι οικονομικά ισχυροί στο πλαίσιο της εκτελεστικής εξουσίας.

Βλέπουμε τον τρόπο που η πολιτική και οικονομική ισχύς συνδέονται με την ψηφιακό μετασχηματισμό, χωρίς θεσμικούς περιορισμούς, επιτρέποντας την ανεξέλεγκτη συλλογή και αξιοποίηση ψηφιακών πληροφοριών από κυβερνήσεις και μεγάλες εταιρείες.

Βλέπουμε τον ρόλο που παίζει η βία, αστυνομική και μη, απέναντι στους ξένους. Ξένους μετανάστες και ξένους φοιτητές, προς το παρόν…

Και βλέπουμε τον τρόπο με τον οποίο αποδομείται το κράτος – όχι μόνο το κοινωνικό κράτος, αλλά και η ίδια η δημόσια διοίκηση στις ΗΠΑ. Με μεγάλο ερωτηματικό, πώς θα μπορέσει η πιο ισχυρή χώρα στον κόσμο- χωρίς ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος- να διαχειριστεί τις τεράστιες ανισότητες και την κοινωνική ένταση που διογκώνονται καθημερινά.

Και παράλληλα, βλέπουμε όλο και περισσότερο πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη, να δανείζουν και να δανείζονται πολιτικές και πρακτικές από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Είτε είναι οι ΗΠΑ είτε η Αργεντινή.  Και να συντονίζονται όλο και περισσότερο.

Γι’ αυτό λοιπόν, σήμερα πιο πολύ από ποτέ, πρέπει να μιλήσουμε για τη Δημοκρατία και την Κοινωνική Δικαιοσύνη.

Μαζί. Και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Να συζητήσουμε για το πώς θα θωρακίσουμε τη Δημοκρατία και θα στηρίξουμε την Κοινωνική Δικαιοσύνη.

Και πώς θα αξιοποιήσουμε τις μεγάλες δυνατότητες που μας δίνει η νέα ψηφιακή τεχνολογία και η τεχνητή νοημοσύνη για τη βιώσιμη ανάπτυξη των οικονομιών μας και την αντιμετώπιση των ανισοτήτων.

Και είναι μεγάλη τιμή να έχουμε εξαιρετικούς ομιλητές μαζί μας σήμερα από την Ελλάδα την υπόλοιπη Ευρώπη και βεβαίως τις ΗΠΑ και τη Λατινική Αμερική.

Όπως θα έχετε δει, το σήμα της διάσκεψης αποτελεί ένα έργο του μεγάλου εικαστικού, κ. Γιάννη Ψυχοπαίδη. Ενώ η κα Ευγενία Μανωλιουδάκη έχει φιλοτεχνήσει το βραβείο Ειρήνης των Πρεσπών. Τονίζοντας, ότι το σύμβολο της Νίκης μπορεί να λειτουργεί ταυτόχρονα ως σύμβολο ελπίδας.

Τους ευχαριστούμε θερμά για το μήνυμα πολιτισμού που τόσο έχουμε ανάγκη σήμερα, να μας εμπνέει και να μας κινητοποιεί.

Και θεωρώ ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να δώσουμε αυτό το μήνυμα του πολιτισμού και της ειρήνης, από την βράβευση των παλαιστίνιων και ισραηλινών δημιουργών της ταινίας No other Land. Και τους ευχαριστώ από καρδιάς για τον αγώνα και το έργο τους και που βρίσκονται σήμερα εδώ μαζί μας.

Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω το Delphi Economic Forum και τον κύριο Τσομώκο, τους λαμπρούς συνεργάτες, του για την εξαιρετική συνεργασία και τους χορηγούς μας για την οικονομική στήριξη και προβολή. Και κυρίως, τους πολύτιμους συνεργάτες του Ινστιτούτου που δούλεψαν μέρα νύχτα για την σημερινή διάσκεψη, τον Ανδρέα Μπούσιο και την ομάδα του, τον Μιχάλη Καλογήρου, την Γιάννα Πεππέ, την Ελένη Δημουλά, την Φωτεινή Μπακαδήμα, την Ελένη Σταυρακάκη, την Αντιγόνη Χατζηιωάννου και την ομάδα ασφαλείας. Και την Μελισάνθη Γιαννούση για τη στήριξη και τις ιδέες της.

Και πάλι σας καλωσορίζω όλους στη Διάσκεψή μας με την πεποίθηση ότι οι συζητήσεις μας, οι ιδέες μας, οι προτάσεις μας, θα συνεισφέρουν στο μεγάλο αυτό διάλογο για το πώς θα προστατέψουμε, θα διεκδικήσουμε και θα διαμορφώσουμε το κοινό μας μέλλον. Και από το φθινόπωρο, με μια νέα επιστημονική δομή, το Ινστιτούτο θα εντείνει το Πρόγραμμά του με περιφερειακές εκδηλώσεις για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα και οι Έλληνες πολίτες.

Και τις προοδευτικές πολιτικές και τομές που σήμερα έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ.

Ευχαριστώ πολύ»