Ο κόσμος έχει βαθιά επιθυμία για κάτι διαφορετικό και γι αυτό πρέπει να κάνουμε αυτό που κάνει και ο Μπ.Σάντερς στις ΗΠΑ μετά την εκλογή του Τραμπ που “είπε μην παραιτηθείτε, μην εγκαταλείψετε την προσπάθεια. Και βεβαίως αυτό λέμε όλοι” τόνισε ο François Ruffin, βουλευτής της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης & Συνιδρυτής του NFP της Γαλλίας, μιλώντας στη 2η Διάσκεψη του Ινστιτούτου Αλέξη Τσίπρα.
Αναλύοντας την κατάσταση μέσα από το παράδειγμα της χώρας του, εξήγησε ότι οι εργαζόμενοι κουράστηκαν με την παγκοσμιοποίηση που δεν την ήθελαν εξάλλου. “Η εργατική τάξη έχει πληγεί μετά από 40 χρόνια παγκοσμιοποίησης. Πρέπει να βοηθήσουμε να διατηρήσουν τις δουλειές τους, να βοηθήσουμε το έθνος. Η προστασία είναι κάτι σημαντικό αν θέλουμε να έρθουν οι αλλαγές που επιθυμούμε και τις θέλει και ο πολίτης. Οι συμπράξεις και οι συνεργασίες είναι σημαντικές στα αριστερά κινήματα».
Περιγράφοντας την άνοδο την ακροδεξιάς στην Γαλλία και τον φόβο για τους ξένους και τους μετανάστες έδωσε το παράδειγμα με το φυλλάδιο που έβγαλε σε μια περιοχή όπυ είχε κλείσει ένα εργοστάσιο. Ένα φυλλάδιο στο οποίο είχε βάλει το πρόσωπο του Jeffrey.
“Τον ξέρετε; Ούτε εκείνοι τον ήξεραν. Ήταν CEO της Whirlpool, της εταιρείας πλυντηρίων που αποφάσισε να πάει το εργοστάσιο της από τη Γαλλία στην Ολλανδία. Και εκεί στο φυλλάδιο είχα φωτογραφίες της πισίνας του, της έπαυλής του, που έχει 17 μπάνια. Είναι σαν κάστρο. Οπότε, αν δεις αυτή την τεράστια βίλα δίπλα στην εικόνα του εργοστασίου, προφανώς θα οργιστείς απέναντι στον άνθρωπο που είναι τόσο πλούσιος και δεν θα βάλεις εναντίον των μεταναστών ή των προσφύγων”τόνισε.
Τέλος σημείωσε ότι πρέπει τα προοδευτικά κόμματα να δουν τα κοινά που έχουν. “Είμαστε τα κόμματα του μοιράσματος, της προστασίας επίσης. Πρέπει να είμαστε εκεί για να προστατεύσουμε και να μοιραστούμε πράγματα. Αυτές είναι οι δύο βασικές αξίες που πρεσβεύω.”
Ολόκληρη η ομιλία του François Ruffin:
Δ. Αναγνωστοπούλου:
Λοιπόν, θα συνδεθούμε τώρα με τον κύριο Ruffin. Τον έχουμε στη σύνδεσή μας; Hello.
Δυστυχώς δεν τον ακούμε. Μας ακούτε; Μήπως είναι κλειστό το μικρόφωνο σας; Πράγματι, τώρα σας ακούμε. Και ευχαριστούμε για τη σύνδεση.
Τι νομίζετε ότι εξηγεί την άνοδο της Λεπέν στη Γαλλία; Νομίζω είναι και προφανές το ερώτημα ή αυτονόητο ότι θα το θέταμε. Γιατί υπάρχουν απλοί εργαζόμενοι που ψήφισαν τη Λεπέν;
Φρ. Ρυφέν:
Ξεκινώ με ευχαριστίες προς τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ για την διοργάνωση αυτής της εκδήλωσης. Ξεκινώ με την αντίδραση του κ. Σάντερς μετά τη νίκη του Τραμπ. Όταν το Δημοκρατικό Κόμμα εγκαταλείπει τους απλούς εργαζομένους, οι απλοί εργαζόμενοι εγκαταλείπουν το Δημοκρατικό Κόμμα. Δεν συμβαίνει αυτό μόνο στις ΗΠΑ αλλά και στη Γαλλία.
Βλέπω και τους απλούς εργαζομένους στη χώρα μου που ψήφισαν το αντίστοιχο του Τραμπ και βεβαίως βλέπω ότι η δεξιά και η ακροδεξιά συνδέεται, η απέχθεια απέναντι στα άλλα κόμματα συνδέεται με την απέχθεια στην παγκοσμιοποίηση. Γιατί τώρα πια έχουμε ανθρώπους που κέρδισαν και έχασαν.
Η γαλλική βιομηχανία έχει καταστραφεί. Ο απλός εργάτης από το 30% πήγε στο 10% σήμερα. Η γαλλική elite θεώρησε ότι αυτό είναι μια καλή είδηση γιατί η βιομηχανία ανήκει στο παρελθόν, οι υπηρεσίες είναι το μέλλον. Τα εργοστάσια δεν ήταν παράδεισοι έδιναν όμως σταθερές θέσεις εργασίας με ικανό εισόδημα για να αγοράζει ο εργάτης, ο εργαζόμενος το σπίτι του και να έχει μια σταθερότητα στη ζωή του, να πηγαίνει διακοπές.
Αυτό κατέρρευσε και οι μη εξειδικευμένοι ανειδίκευτοι εργάτες δηλαδή το ποσοστό της ανεργίας τους αυξήθηκε. Αυτό το οικονομικό χάσμα έχει γίνει και πολιτικό. Η εργατική τάξη σιγά-σιγά απομακρύνεται, οι βασικοί πυλώνες της αριστεράς καταρρέουν, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ακόμα και τα πολιτικά κόμματα δεν στάθηκαν στο πλευρό των πολιτών.
Υπήρχε μια παθητικότητα και των μορφωμένων ανθρώπων. Η γαλλική ελιτ αλλά και η αριστερά ελιτ στήριξαν την παγκοσμιοποίηση. Ο Πασκάλ Αμί, μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, διεύθυνε τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, ο Σοσιαλιστής, ο Ντε Λορ και έφτιαξε αυτή την Ευρώπη. Και βεβαίως πολλά εργοστάσια έφυγαν από τη Γαλλία και πήγαν στην Ανατολή ή στην Ασία.
Για παράδειγμα, πριν από 20 χρόνια, στη διάρκεια του δημοψηφίσματος για το Σύνταγμα της Ευρώπης, το 55% των Γάλλων πολιτών απέρριψαν το Σύνταγμα, 80% κυρίως ήταν απλοί εργαζόμενοι εργάτες, εργατική τάξη. Εκείνη την εποχή, η Λιμπερασιόν, καθημερινή εφημερίδα που στηρίζει την αριστερά, μίλησε για μια επιδημία λαϊκισμού.
Το χάσμα μεταξύ αριστεράς και εργατικής τάξης συνδέεται με μια υλική τάξη, όμως από την άλλη υπάρχει διαίρεση, διχόνοια, διχασμός, υπάρχει και δυσαρέσκεια από πλευράς του μέσου ανθρώπου, πετάνγκ, ποδόσφαιρο, μπάρμπεκιου, κάμπινγκ, ακόμα και τα εθνικά σύμβολα, η Μασσαλιώτιδα, η γαλλική σημαία, λοιδορήθηκαν από μορφωμένους αριστερούς, κάτι άλλαξε επίσης σιγά σιγά μέχρι τη δεκαετία του 70.
Όλες οι ομιλίες της αριστεράς έκαναν τη διάκριση μεταξύ των πολύ πλουσίων πάνω και στη βάση των πολύ φτωχών, όμως σιγά σιγά ξεπεράστηκε αυτή η άποψη. Ο κόσμος έγινε πιο σύνθετος, πιο περίπλοκος, ο μαρξισμός ανήκει στο παρελθόν αποφάσισε η αριστερά και ταυτοχρόνως το Front National, το Εθνικό Μέτωπο, τοποθετήθηκε πολύ συγκεκριμένα, αντιτάχθηκε την παγκοσμιοποίηση και δεν έδειξε καμία αδιαφορία απέναντι στο συνήθη τρόπος ζωής, οπότε δεν λοιδορήθηκε ο εργάτης. Βεβαίως υπήρχε μια στόχευση απέναντι στους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Σιγά σιγά άρχισε το χάσμα το εισοδηματικό να αυξάνεται, ήρθε η οικονομική κρίση, το έχω δει και εγώ, το έχω δει να συμβαίνει και στην Γαλλία, στην εκλογική μου περιφέρεια. Είχαμε πολλές βιομηχανίες που σιγά σιγά έφυγαν από την εκλογική μου περιφέρεια, πήγαν στην Κίνα και στην Ινδία. Και σιγά σιγά άρχισε η περιοχή μου, η εκλογική μου περιφέρεια, να εκλέγει άλλους βουλευτές.
Οπότε, τι μπορεί κανείς να κάνει; Τι μπορεί η αριστερά να κάνει σήμερα; Τι επιχειρούμε να κάνουμε. Για άλλη μια φορά, εκτιμώ την αντίδραση του Sanders μετά την εκλογή του Τραμπ. Είπε μην παραιτηθείτε, μην εγκαταλείψετε την προσπάθεια. Και βεβαίως αυτό λέμε όλοι. Και γίνεται ολόκληρη κουβέντα για το εισοδηματικό χάσμα, για τις αποδοχές.
Πιστεύω ότι πρώτα πρέπει να ξεκινήσουμε από το να αγαπήσουμε τους πολίτες μας, να αγαπήσουμε τον λαό μας, να τον αγκαλιάσουμε. Δεν είναι πάντοτε εύκολο, αλλά είναι προτεραιότητα αν θες να είσαι στην πλειοψηφία. Και μετά προφανώς πρέπει να κάνουμε μια διάκριση. Από την μια έχουμε τους απλούς εργαζομένους και την άλλη τους πολύ πλουσίους. Έχουμε τεράστιες ανισότητες σήμερα.
Επιβάλλεται να δουλέψουμε πάνω σε προτάσεις κάθε μέρα, να είμαστε σε επαφή με τους ανθρώπους. Οι απλοί εργαζόμενοι και οι εργάτες ναι, ζουν δύσκολα, οπότε δεν ζουν όλοι στην ίδια περιοχή. Η εργατική τάξη δεν ζει στα ίδια προάστια, στις ίδιες γειτονιές. Έχουν μεταφερθεί, μετοικίσει οι πολύ πλούσιοι.
Πριν από λίγα χρόνια ήμασταν φτωχοί. Μια εταιρεία αποφάσισε να κλείσει τα γραφεία της στην περιοχή μου. Όταν τους μίλησα όμως για αυτή την απόφασή τους, μου έκαναν λόγο για μετανάστες και πρόσφυγες. Μα τους ρώτησα, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες σας είπαν να στείλετε το εργοστάσιο στην Πολωνία; Κάθε άλλο.
Οπότε έβγαλα ένα φυλλάδιο. Ένα φυλλάδιο στο οποίο είχα το πρόσωπο του Jeffrey. Τον ξέρετε; Ούτε εκείνοι τον ήξεραν. Ήταν CEO της Whirlpool, της εταιρείας πλυντηρίων που αποφάσισε να πάει το εργοστάσιο της από τη Γαλλία στην Ολλανδία. Και εκεί στο φυλλάδιο απεικόνισα, είχα φωτογραφίες της πισίνας του, της έπαυλής του, που έχει 17 μπάνια. Είναι σαν κάστρο.
Οπότε, αν δεις αυτή την τεράστια βίλα δίπλα στην εικόνα του εργοστασίου, προφανώς θα οργιστείς απέναντι στον άνθρωπο που είναι τόσο πλούσιος και δεν θα βάλεις εναντίον των μεταναστών ή των προσφύγων. Νομίζω ότι πρέπει εμείς να δούμε τα κοινά που έχουμε. Είμαστε τα κόμματα του μοιράσματος, της προστασίας επίσης. Πρέπει να είμαστε εκεί για να προστατεύσουμε και να μοιραστούμε πράγματα.
Αυτές είναι οι δύο βασικές αξίες που πρεσβεύω. Η εργατική τάξη έχει πληγή μετά από 40 χρόνια παγκοσμιοποίησης. Πρέπει να βοηθήσουμε να διατηρήσουν τις δουλειές τους, να βοηθήσουμε το έθνος. Η προστασία είναι κάτι σημαντικό αν θέλουμε να έρθουν οι αλλαγές που επιθυμούμε και τις θέλει και ο πολίτης.
Και κλείνω με μια αισιόδοξη νότα. Ο κόσμος έχει βαθιά επιθυμία για κάτι διαφορετικό. Κουράστηκε με την παγκοσμιοποίηση που δεν την ήθελε εξάλλου. Οπότε, ακόμα και τα κίτρινα γιλέκα το έδειξαν αυτό. Ήταν αυθόρμητο το κίνημα. Υπήρχε μια διάθεση για δημοκρατικές αλλαγές. Πάνω απ’ όλα όμως θα έλεγα ότι υπάρχει και αυτή η μεταφυσική προσπάθεια να εγκαταλειφθούμε στη μοίρα. Σας ευχαριστώ.
Δ. Αναγνωστοπούλου:
Ποιος είναι ο ρόλος των ολιγαρχών και των δισεκατομμυριούχων που στηρίζουν την άκρα δεξιά;
Φρ. Ρυφέν:
Νομίζω ότι θα πρέπει αυτό το ερώτημα να το συνδέσουμε με τον νέο φιλελευθερισμό και την κρίση. Και την κρίση που περνούν και τα παραδοσιακά κόμματα του κέντρου. Τώρα είναι ξέπνοα πολιτικώς ειπείν. Οπότε οι Γάλλοι ολιγάρχες χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες.
Πρώτον έχουμε εκείνους που ακόμα είναι κάπως νεοφιλελεύθεροι και κρατούν αποστάσεις από το Rassemblement National. Υπάρχουν οι άλλοι που στηρίζουν την Μαρί Λεπέν και το κόμμα της γιατί είναι συντηρητικοί, είναι ρατσιστές, είναι παραδοσιακά καθολικοί. Και μεταξύ των δύο πόλων αυτών έχουμε τους περισσότερους που πιστεύουν ότι το Rassemblement National θα είναι το καλύτερο μέσο να συνεχίσουν να δουλεύουν όπως δούλευαν για να προασπίσουν τα συμφέροντά τους. Δεν θα ποντάρουν σε ένα άλλο άλογο.
Δ. Αναγνωστοπούλου:
Πρέπει να κάνουμε κάτι για να συνδυάσουμε τις δυνάμεις;
Φρ. Ρυφέν:
Υπάρχουν πολλά κινήματα στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Υπήρχε και αυτό το κίνημα της κατάληψης της Wall Street, το Occupy Wall Street, που συνδεόταν και με το αντίστοιχο κίνημα εδώ στην Αθήνα, στην κρίση, την οικονομική.
Δ. Αναγνωστοπούλου:
Μπορούμε να τα συνδυάσουμε, να τα συγκεράσουμε, να φτιάξουμε ίσως να θέσουμε νέους στόχους, που θα πρέπει να είναι η εστίαση πλέον των προοδευτικών πολιτικών;
Φρ.Ρυφέν
Νομίζω ότι οι συμπράξεις και οι συνεργασίες είναι σημαντικές στα αριστερά κινήματα. Κάθε φορά που ακούω τον Sanders μου δίνει δύναμη. Και έχω δίπλα μου και φίλους. Ένα φίλο από το Γαλλικό Κοινοβούλιο, ο οποίος ανέλαβε μια πρωτοβουλία. Και αν θέλετε μπορεί εν τάχει να μιλήσει για την πρωτοβουλία που ανέλαβε: «Σας χαιρετώ και σας ευχαριστώ. Και σας συγχαίρω για την διάσκεψή σας, που είναι πολύ χρήσιμη για κάθε δημοκράτη του πλανήτη. Είμαι βουλευτής Παρισιού και μαζί με άλλους συναδέλφους, βουλευτές και ευρωβουλευτές, θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα φράγμα κατά της ακροδεξιάς σε παγκόσμιο επίπεδο.
Και όσον αφορά την κατάσταση, έχουμε παρατηρήσει ότι παγκοσμίως τα δίκτυα αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο είναι πιο αδύναμα παρά ποτέ. Σκοπεύουμε να επισκεφθούμε χώρες που έχουν πέσει σε καθεστώτα που είναι ανελεύθερα, Ουγγαρία, Αργεντινή και σε άλλες χώρες.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες θα πάμε την ερχόμενη βδομάδα στη Νέα Υόρκη για να συναντηθούμε με όλους τους προοδευτικούς βουλευτές με σκοπό τη δημιουργία ενός παγκοσμίου εναλλακτικού κινήματος, ανταλλαγή γνώσεων και τη δημιουργία μιας αντίστασης.
Λαμβάνοντας υπόψη τις εθνικές μας διαφορές αλλά και το εθνικό μας συμφέρον που θέλουμε να υποστηρίξουμε. Ο καθένας από εσάς πρέπει να γίνει εκπρόσωπος της χώρας σας υπέρ αυτής της εναλλακτικής λύσης και να δημιουργηθεί ένα σημείο αναφοράς, όταν δημιουργηθεί αυτό το παγκόσμιο δίκτυο. Σας ευχαριστώ για όλα».