«Οι πλούσιοι δεν ήταν ποτέ μα ποτέ τόσο ευνοημένοι. Και αυτό που οι άνθρωποι στον υπόλοιπο κόσμο δεν καταλαβαίνουν είναι πως η Αμερική φαντάζει ως μία πλούσια χώρα, αλλά αυτή τη στιγμή στην Αμερική, το 60% των Αμερικανών ζουν από μισθό σε μισθό. Εκατομμύρια εργαζόμενοι πληρώνονται με μισθούς πείνας. Είμαστε η μοναδική από τις μεγάλες χώρες που δεν εγγυάται υγειονομική περίθαλψη για όλους, 85 εκατομμύρια άνθρωποι είναι ανασφάλιστοι ή υπασφαλισμένοι, 60.000 άνθρωποι τον χρόνο πεθαίνουν επειδή δεν φτάνουν σε γιατρό εγκαίρως, το σύστημα παιδικής μέριμνας στη χώρα μας είναι μια ολοκληρωτική καταστροφή, οι νέοι άνθρωποι υπερχρεώνονται για να σπουδάσουν στο κολέγιο, και σε όλη τη χώρα μας οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τη στέγασή τους, γιατί οι τιμές των ακινήτων συνεχώς ανεβαίνουν. Έχουμε λοιπόν μια κατάσταση, όπου οι εργαζόμενοι πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα, και όπως συμβαίνει με πολλά δημοκρατικά σοσιαλιστικά κόμματα σε όλο τον κόσμο, το κόμμα των Δημοκρατικών εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει αγνοήσει κατά πολύ αυτή την πραγματικότητα».

Με αυτά τα λόγια ο Μπέρνι Σάντερς, ο γερουσιαστής του Βερμόντ, με το χαρακτηριστικό πάθος και τη ρητορική του κατά των κοινωνικών ανισοτήτων, μίλησε 2η Διεθνή Διάσκεψη με θέμα «Δημοκρατία και Κοινωνική Δικαιοσύνη» που πραγματοποίησε  το Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα, τονίζοντας πως τα όσα λέει δεν αφορούν αποκλειστικά την Αμερική, αλλά και την Ευρώπη, όπου βλέπει να συμβαίνουν παρόμοια πράγματα.

«Ο κόσμος απαρνιέται τη δημοκρατία, επειδή η δημοκρατία δεν κάνει τίποτα για αυτούς. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, εκείνοι γίνονται φτωχότεροι. Γιατί να ψηφίσω; Ποιος νοιάζεται;» είπε εξηγώντας την ακροδεξιά στροφή της κοινωνίας. «Ένα από τα φαινόμενα της σύγχρονης παγκόσμιας οικονομίας είναι ότι βλέπουμε όλο και λιγότερους αδιανόητα πλούσιους ανθρώπους, οι οποίοι διαθέτουν τεράστια πολιτική και οικονομική δύναμη. Έτσι, στην Αμερική, έχουμε τη μεγαλύτερη συγκέντρωση ιδιοκτησίας από ποτέ στην ιστορία μας».

Εξήγησε πως το πολιτικό αλλά και το εκλογικό σύστημα στις ΗΠΑ φέρουν τεράστια ποσοστά διαφθοράς, καθώς βάσει των νόμων εκεί «οι δισεκατομμυριούχοι μπορούν να ξοδέψουν όσα χρήματα θέλουν» και είπε πως μόνο ο Ιλον Μασκ χρηματοδότησε με 270 εκατομμύρια δολάρια την προεκλογική εκστρατεία του Τραμπ. Δέχτηκε πως και «οι Δημοκρατικοί δισεκατομμυριούχοι μπορεί να μην  ξόδεψαν ούτε κατά προσέγγιση τα ίδια ποσά, αλλά και αυτοί επίσης βασίζονται σε έναν μεγάλο βαθμό σε δισεκατομμυριούχους».    «Έτσι, στην Αμερική έχουμε μια ολιγαρχία που όχι μόνο διαθέτει τεράστια οικονομική ισχύ, αλλά και πολιτική ισχύ» κατέληξε.

Συνεχίζοντας για τους ολιγάρχες, είπε πως «οι πολύ πλούσιοι άνθρωποι δεν θέλουν να πληρώνουν τους φόρους που τους αναλογούν», πως «δισεκατομμύρια δολάρια αυτή τη στιγμή είναι αποταμιευμένα σε φορολογικούς παραδείσους σε όλο τον κόσμο» και ότι «στις μεγάλες επιχειρήσεις δεν αρέσουν τα εργατικά δικαιώματα, θέλουν να διαλύσουν τα σωματεία, θέλουν να μην πληρώνουν δίκαιους μισθούς στους εργαζόμενους».

Και αν όλα τα παραπάνω δεν είναι κάτι νέο για τον ίδιο, όπως μας είπε, νέο αποτελεί το γεγονός πως για πρώτη φορά «στη σύγχρονη ιστορία, αυτή τη στιγμή, άνθρωποι σαν τον Μασκ και άλλους δεν πιστεύουν στη δημοκρατία! Πιστεύουν ότι ως απίστευτα πλούσιοι άνθρωποι και πολύ έξυπνοι άνθρωποι και σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι, έχουν το θεϊκό δικαίωμα να κυβερνούν. Το θεϊκό δικαίωμα να κυβερνούν. Και πως η κυβέρνηση αποτελεί εμπόδιο σε αυτό που θέλουν να κάνουν».

Ταυτόχρονα επεσήμανε εμφατικά πως «Κανένας δεν πρέπει να δικαιούται να έχει περιουσία άνω των ενός δισ. Ούτε να ελέγχει το πού και πώς εργάζονται οι άνθρωποι», ενώ κάνοντας αναφορά και στη ρομποτική και την Τεχνητή Νοημοσύνη, είπε πως «ήδη οι ολιγάρχες στις ΗΠΑ έχουν βάλει πόστερ στις επιχειρήσεις τους που λένε: Μην προσλαμβάνετε ανθρώπους» και πως πρέπει να προσέχουμε ποιος θα ελέγξει αυτές τις νέες τεχνολογίες, καθώς η διαχείρισή τους μπορεί να αποβεί μοιραία κυρίως για την εργατική τάξη.

Στο σημείο αυτό, έθεσε με σαφήνεια τις θέσεις του: «Είναι χρέος της Αριστεράς ν’ αλλάξει το πνευματικό υπόδειγμα: δεν ζούμε στο 1825, ούτε στο 1925. Ζούμε στο 2025 και η τεχνολογία που έχουμε αναπτύξει, δεν δικαιολογεί το ότι δεν έχουμε μπει σε μια χρυσή εποχή που να μην υπάρχει πια φτώχεια!». Πρέπει να απαιτήσουμε να αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής: όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη πρέπει να έχουν στέγη, φαγητό, το ίδιο δικαίωμα στην εκπαίδευση και τη γνώση και την εργασία», σημείωσε.

Αναφερόμενος στον πόλεμο στην Παλαιστίνη χαρατκήρισε ως φρικαλεότητες όσα εξελίσσονται αυτή την ώρα στη Γάζα. «Αυτή τη στιγμή, χιλιάδες παιδιά κινδυνεύουν από ασιτία και 52.000 Παλαιστίνιους να έχουν ήδη σκοτωθεί. Αυτό που ο Τραμπ κυριολεκτικά σκέφτεται, όπως πολλοί γνωρίζετε, και θα το λάμβανα σοβαρά υπόψη μου, είναι η πιθανή απέλαση των 2,2 εκατομμύρια ανθρώπων στη Γάζα, που ήδη ζουν υπό τις χειρότερες δυνατές συνθήκες. Να τους διώξει, για να φτιάξει κάποιου είδους παράδεισο για δισεκατομμυριούχους, μια Γαλλική Ριβιέρα στη Γάζα, κάτι που πιστεύω πως είναι δυνατόν να συμβεί {…} Είμαι Εβραίος και έχω χάσει ανθρώπους της οικογένειας μου στον Β Π.Π. Αλλά είναι δυνατόν να δεχθώ αυτό που λέει ο Νετανιάχου πως όποιος είναι ενάντια στην ισραηλινή κυβέρνηση είναι αντισημίτης. Είναι παράλογο και εγκληματικό ως σκέψη. Ο Νετανιάχου είναι εγκληματίας πολέμου. Και όσοι επιτέθηκαν στο Ισραήλ είναι εγκληματίες πολέμου. Γι’ αυτό υπάρχουν οι διεθνείς συνθήκες – για να τηρούνται!», κατέληξε.

Αναλυτικά η παρέμβαση του Μπέρνι Σάντερ

Μπέρνι Σάντερς: Επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω τον Αλέξη και όλους τους υπόλοιπους, που διοργάνωσαν αυτό το σημαντικό Συνέδριο, το οποίο έπρεπε να έχει πραγματοποιηθεί από καιρό. Οι ακροδεξιοί εξτρεμιστές σε όλο τον κόσμο οργανώνονται αποτελεσματικά και πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να χτίσουμε ένα διεθνές προοδευτικό σοσιαλιστικό κίνημα, και αυτό είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Σας ευχαριστώ πολύ λοιπόν.

Δώρα Αναγνωστοπούλου: Γερουσιαστά, αν θα μπορούσατε να μας πείτε τι πιστεύετε ότι οδήγησε στην εκλογική νίκη του Προέδρου Τραμπ.

Μπέρνι Σάντερς: Σας ευχαριστώ. Είναι πολύ σημαντική αυτή η ερώτηση και πιστεύω ότι πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το ποια είναι η απάντηση. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτή τη στιγμή, βιώνουμε τη μεγαλύτερη ανισότητα εισοδήματος και πλούτου που έχουμε δει ποτέ στην ιστορία της χώρας μου. Έχουμε έναν άνθρωπο, τον κ. Μασκ, να διαθέτει περισσότερο πλούτο από το 52% των νοικοκυριών. Ένας άνθρωπος, περισσότερος πλούτος από το 52% του κατώτερου στρώματος των νοικοκυριών.

Στην κορυφή, το 1% διαθέτει περισσότερο πλούτο από το κατώτερο 90%. Έχουμε Διευθύνοντες Συμβούλους μεγάλων επιχειρήσεων να κερδίζουν 350 φορές τα χρήματα που βγάζουν οι μέσοι εργαζόμενοι.

Και ενώ οι πλούσιοι δεν ήταν ποτέ μα ποτέ τόσο ευνοημένοι, αυτό που οι άνθρωποι στον υπόλοιπο κόσμο δεν καταλαβαίνουν, πιστεύουν ότι η Αμερική είναι μια πολύ πλούσια χώρα, και υπό μια έννοια είναι, όμως αυτή τη στιγμή στην Αμερική, το 60% των Αμερικανών ζουν από μισθό σε μισθό.

Εκατομμύρια εργαζόμενοι πληρώνονται με μισθούς πείνας. Είμαστε η μοναδική από τις μεγάλες χώρες που δεν εγγυάται υγειονομική περίθαλψη για όλους, 85 εκατομμύρια άνθρωποι είναι ανασφάλιστοι ή υπασφαλισμένοι, 60.000 άνθρωποι τον χρόνο πεθαίνουν επειδή δεν φτάνουν σε γιατρό εγκαίρως, το σύστημα παιδικής μέριμνας στη χώρα μας είναι μια ολοκληρωτική καταστροφή, οι νέοι άνθρωποι υπερχρεώνονται για να σπουδάσουν στο κολέγιο, και σε όλη τη χώρα μας οι άνθρωποι δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τη στέγασή τους, γιατί οι τιμές των ακινήτων συνεχώς ανεβαίνουν.

Έχουμε λοιπόν μια κατάσταση, όπου οι εργαζόμενοι πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα, και όπως συμβαίνει με πολλά δημοκρατικά σοσιαλιστικά κόμματα σε όλο τον κόσμο, το κόμμα των Δημοκρατικών εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει αγνοήσει κατά πολύ αυτή την πραγματικότητα.

Και τώρα έχουμε τον Τραμπ, που έρχεται και λέει, «Όλο το σύστημα είναι σάπιο». Και ο κόσμος λέει, «Ναι, έχει δίκιο. Το σύστημα είναι σάπιο».

Όπως βέβαια γνωρίζουν όλοι, οι λύσεις του απλώς θα χειροτερεύσουν μια ήδη κακή κατάσταση.

Από την άλλη πλευρά, οι Δημοκρατικοί λένε, «Εντάξει, δεν είναι και τόσο άσχημα, θα κάνουμε λίγο από το ένα, λίγο από το άλλο» και κανείς δεν πιστεύει ότι ξέρουν τι πραγματικά συμβαίνει.

Έτσι, ο Τραμπ κερδίζει τις εκλογές, επειδή η μεγάλη πλειοψηφία των Αμερικανών υποφέρουν, θέλουν να δουν αλλαγή, και οι Δημοκρατικοί, κατά την άποψή μου, δεν προσφέρουν μια εναλλακτική στον «Τραμπισμό».

Αιμ. Χειλάκης: Γερουσιαστά, ποιος είναι ο ρόλος των ολιγαρχών και των δισεκατομμυριούχων στην εκτελεστική εξουσία σε αυτή τη νέα εποχή; Είμαστε σε μια νέα εποχή, είναι η εποχή της «Συμφοράς Τραμπ», όπως λέτε, όπως περιγράφετε. Ποιος είναι ο ρόλος των ολιγαρχών;

Μπέρνι Σάντερς: Παρεμπιπτόντως, όλα αυτά που λέω δεν αφορούν αποκλειστικά την Αμερική. Βλέπουμε τα ίδια πράγματα και σε όλη την Ευρώπη.

Ο κόσμος απαρνιέται τη δημοκρατία, επειδή η δημοκρατία δεν κάνει τίποτα για αυτούς. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, εκείνοι γίνονται φτωχότεροι. Γιατί να ψηφίσω; Ποιος νοιάζεται;

Ένα από τα φαινόμενα της σύγχρονης παγκόσμιας οικονομίας είναι ότι βλέπουμε όλο και λιγότερους αδιανόητα πλούσιους ανθρώπους, οι οποίοι διαθέτουν τεράστια πολιτική και οικονομική δύναμη.

Έτσι, στην Αμερική, έχουμε τη μεγαλύτερη συγκέντρωση ιδιοκτησίας από ποτέ στην ιστορία μας.

Στον έναν οικονομικό τομέα μετά τον άλλο, λίγες μεγάλες επιχειρήσεις που ανήκουν σε δισεκατομμυριούχους ελέγχουν την παραγωγή και τους μισθούς των εργαζομένων.

Πολλοί από εσάς ίσως προσέξατε ότι η πρώτη επίσκεψη εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ, όταν έφυγε από τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν ήταν προς την Ευρώπη, για την ανάπτυξη και βελτίωση των σχέσεών μας με τους παραδοσιακούς συμμάχους μας. Δεν πήγε στον Καναδά, δεν πήγε στο Μεξικό. Πήγε στη Σαουδική Αραβία.

Γιατί πήγε στη Σαουδική Αραβία; Γιατί εκεί βρίσκεται το πολύ χρήμα.

Αν κοιτάξετε τη Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, μιλάμε για -ένας Θεός ξέρει πόσα πραγματικά- αλλά σίγουρα ένα τρις δολάρια πλούτου, που τον ελέγχουν αυταρχικά πολιτεύματα.

Αυτό λοιπόν που βλέπετε αυτή τη στιγμή είναι ένας μικρός αριθμός δισεκατομμυριούχων, με τεράστια οικονομική και πολιτική ισχύ.

Πολλοί Ευρωπαίοι δεν καταλαβαίνουν πόσο διεφθαρμένο είναι το Αμερικανικό πολιτικό σύστημα, όπως και το σύστημα χρηματοδότησης προεκλογικών εκστρατειών.

Ο ίδιος ο Ίλον Μασκ, μόνο αυτός, χρηματοδότησε με 270 εκατομμύρια δολάρια την προεκλογική εκστρατεία του Donald Trump.

Βάσει των νόμων μας, οι δισεκατομμυριούχοι μπορούν να ξοδέψουν όσα χρήματα θέλουν. Και άλλοι Ρεπουμπλικάνοι δισεκατομμυριούχοι βοήθησαν να εκλεγεί ο Τραμπ, όπως και Ρεπουμπλικάνοι γερουσιαστές και μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων.

Οι Δημοκρατικοί δισεκατομμυριούχοι δεν ξόδεψαν ούτε κατά προσέγγιση τα ίδια ποσά, αλλά και οι Δημοκρατικοί επίσης βασίζονται σε έναν μεγάλο βαθμό σε δισεκατομμυριούχους.

Έτσι, στην Αμερική έχουμε μια ολιγαρχία που όχι μόνο διαθέτει τεράστια οικονομική ισχύ, αλλά και πολιτική ισχύ.

Και θα ήθελα να είμαι σαφής και να πω ότι δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό που λέω, ότι οι πολύ πλούσιοι άνθρωποι δεν θέλουν να πληρώνουν τους φόρους που τους αναλογούν.

Τρισεκατομμύρια δολάρια αυτή τη στιγμή είναι αποταμιευμένα σε φορολογικούς παραδείσους σε όλο τον κόσμο.

Δεν είναι κάτι καινούργιο ότι στις μεγάλες επιχειρήσεις δεν αρέσουν τα εργατικά δικαιώματα, θέλουν να διαλύσουν τα σωματεία, θέλουν να μην πληρώνουν δίκαιους μισθούς στους εργαζόμενους. Τίποτα καινούργιο σε όλα αυτά.

Αυτό που είναι καινούργιο όμως στη σύγχρονη ιστορία, αυτή τη στιγμή, είναι ότι άνθρωποι σαν τον Μασκ και άλλους δεν πιστεύουν στη δημοκρατία. Δεν πιστεύουν στη δημοκρατία.

Πιστεύουν ότι ως απίστευτα πλούσιοι άνθρωποι και πολύ έξυπνοι άνθρωποι και σκληρά εργαζόμενοι άνθρωποι, έχουν το θεϊκό δικαίωμα να κυβερνούν. Το θεϊκό δικαίωμα να κυβερνούν.

Και η κυβέρνηση αποτελεί εμπόδιο σε αυτό που θέλουν να κάνουν.

Και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με την Τεχνητή Νοημοσύνη και τη ρομποτική.

Θα αποκτούν όλο και περισσότερη δύναμη, αν τους επιτρέψουμε να ελέγξουν το μέλλον της Τεχνητής Νοημοσύνης και της ρομποτικής. Οι εργαζόμενοι θα βρίσκονται σε δυσμενέστερη κατάσταση.

Η Τεχνητή Νοημοσύνη λοιπόν και η ρομποτική κάνουν ακόμα πιο ανησυχητική μια ήδη κακή κατάσταση.

Δ. Αναγνωστοπούλου: Βλέπουμε την εικόνα καθαρά πλέον, βλέπουμε τι συμβαίνει στο Λος Άντζελες εδώ και κάποιες ώρες. Γερουσιαστά, έχετε δηλώσει ενάντιος στον πόλεμο και υπέρ της Ειρήνης στην Ουκρανία και την Παλαιστίνη. Τι πιστεύετε ότι … ο Τραμπ … όταν λέει ότι είναι αντίθετος … πολέμους;

Μπέρνι Σάντερς: Όχι και πολλά. Ο Τραμπ, κατά την άποψή μου, έχει αδυναμία, έχει μια συμπάθεια στον Πούτιν. Επειδή υπό πολλές έννοιες ο Πούτιν κυβερνά μια χώρα του είδους που θα ήθελε και ο Τραμπ λίγο-πολύ να κυβερνά. Είναι μια αυταρχική κοινωνία, γίνονται εκλογές αλλά οι εκλογές είναι στημένες.

Και όσον αφορά τη Γάζα, νομίζω ότι οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι ήμουν σθεναρά αντίθετος με αυτό που έκανε ο Μπάιντεν και πολύ αντίθετος με αυτό που κάνει ο Τραμπ αυτή τη στιγμή.

Δεν χρειάζεται να εξηγήσω σε κανέναν τις φρικαλεότητες που λαμβάνουν χώρα στη Γάζα αυτή τη στιγμή, με χιλιάδες παιδιά να κινδυνεύουν από ασιτία και 52.000 Παλαιστίνιους να έχουν ήδη σκοτωθεί.

Αυτό που ο Τραμπ κυριολεκτικά σκέφτεται, όπως πολλοί γνωρίζετε, και θα το λάμβανα σοβαρά υπόψη μου, είναι η πιθανή απέλαση των 2,2 εκατομμύρια ανθρώπων στη Γάζα, που ήδη ζουν υπό τις χειρότερες δυνατές συνθήκες.

Να τους διώξει, για να φτιάξει κάποιου είδους παράδεισο για δισεκατομμυριούχους, μια Γαλλική Ριβιέρα στη Γάζα.

Είναι αδιανόητο και κάποιοι θεωρούν ότι δεν είναι δυνατόν να συμβεί, όμως εγώ πιστεύω ότι ίσως και να είναι.

Αιμ. Χειλάκης: Εντάξει, τα πάντα για τα λεφτά, ναι. Τι θα έπρεπε να κάνει η παγκόσμια αριστερά; Γύρω από ποιες ιδέες πρέπει να συσπειρωθούμε; Έχουμε το παράδειγμα της δεκαετίας του ’90, με ένα ισχυρό κίνημα σε πολλές χώρες ενάντιο στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και μετέπειτα ενάντιο στον πόλεμο του Ιράκ. Και μετά τη μεγάλη οικονομική ύφεση, είδαμε το κίνημα «Occupy Wall Street» να ενώνεται με παρόμοια κινήματα στην Αθήνα και τη Μαδρίτη, για να προστατευτούν οι εργαζόμενοι και να μην πληρώσουν για την κρίση. Τι πρέπει να κάνουμε ως αριστεροί;

Μπέρνι Σάντερς: Πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξουμε την ιδεολογική μας δομή. Αυτή τη στιγμή, εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως κάποιοι από εσάς ίσως γνωρίζουν, ο Τραμπ έχει προτείνει αυτό που αποκαλεί ένα «Μεγάλο Όμορφο Νομοσχέδιο» και αυτό το νομοσχέδιο θα δώσει τεράστιους φορολογικούς συντελεστές στους πλούσιους, θα κάνει περικοπές στην υγειονομική περίθαλψη, τα διατροφικά προγράμματα για παιδιά, την επιμόρφωση και άλλα προγράμματα που οι εργαζόμενοι χρειάζονται απεγνωσμένα.

Νομίζω ότι η ιδεολογική δομή γύρω από την οποία πρέπει να εργαστούμε είναι να πούμε ότι δεν ζούμε στο 1825, δεν ζούμε στο 1925, ζούμε στο 2025.

Και με όλη την τεχνολογία που είναι διαθέσιμη, δεν υπάρχει κανένας λόγος οποιοσδήποτε άνθρωπος στον ανεπτυγμένο κόσμο να μην ζει με ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, ούτε να μην προσπαθούμε πιο αποφασιστικά να χαμηλώσουμε τα ποσοστά φτώχειας στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Θα έπρεπε να μιλάμε για μια χρυσή εποχή, όπου χρησιμοποιούμε την τεχνολογία για να δημιουργήσουμε αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής για όλους τους ανθρώπους.

Ένα από τα πράγματα τα οποία θα έπρεπε να συζητάμε είναι ποιος ελέγχει, ποιος επωφελείται από την ταχύτατα αναπτυσσόμενη τεχνολογία μέσω της Τεχνητής Νοημοσύνης και της ρομποτικής.

Αν τους αφήσουμε ανεξέλεγκτους, οι Μασκ και οι υπόλοιπες μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας σκοπεύουν να πετάξουν εκατομμύρια εργαζόμενους σε όλη τη χώρα στον δρόμο, και να τους αντικαταστήσουν με αυτή τη νέα τεχνολογία.

Το ζητούμενο όλων μας θα έπρεπε να είναι να λέμε ότι η τεχνολογία είναι καλή όταν δουλεύει προς όφελος των εργαζόμενων, όχι μόνο για τους Διευθύνοντες Συμβούλους και τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι θα έπρεπε να συζητάμε για σημαντική μείωση της εργάσιμης εβδομάδας.

Εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες η Ένωση Εργαζομένων Αυτοκινητοβιομηχανίας και άλλα σωματεία συζητούν αυτή τη στιγμή για εργάσιμη εβδομάδα 32 ωρών, χωρίς καμία απώλεια μισθού. Πιστεύω ότι είναι μια κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως προείπα, είμαστε η μοναδική μεγάλη χώρα στον πλανήτη που δεν εγγυάται υγειονομική περίθαλψη για όλους τους πολίτες της.

Δεν διαθέτουμε αρκετούς γιατρούς, δεν διαθέτουμε αρκετό νοσηλευτικό προσωπικό, δεν διαθέτουμε αρκετούς συμβούλους ψυχικής υγείας, οδοντίατρους, κ.λπ.

Δεν υπάρχει καμία λογική εξήγηση γιατί συμβαίνει αυτό. Και γνωρίζω ότι στην Ευρώπη πολλά συστήματα υγείας υποφέρουν από παρόμοιους λόγους.

Έτσι, η δουλειά μας έπρεπε να είναι να σηκώσουμε το λάβαρο και να πούμε, «Ξέρετε κάτι; Θέλουμε να επεκτείνουμε το προσδόκιμο ζωής».

Είναι μη ρεαλιστικό να πούμε ότι τα επόμενα 20 χρόνια οι άνθρωποι θα έπρεπε να ζουν 100 χρόνια; Επειδή έχουν καλή διατροφή, καλή στέγαση, καλή υγειονομική περίθαλψη.

Είναι μη ρεαλιστικό να πούμε ότι όλοι στον πλανήτη θα έπρεπε να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, άσχετα με το εισόδημά τους, από τον παιδικό σταθμό μέχρι το μεταπτυχιακό;

Είναι μη ρεαλιστικό να πούμε ότι πρέπει να χτίσουμε για τα εκατομμύρια των εκατομμυρίων χαμηλού εισοδήματος τις μονάδες οικονομικής στέγασης που απεγνωσμένα χρειαζόμαστε;

Ότι ενωμένοι, όλος ο κόσμος, αντιμετωπίζουμε την υπαρξιακή απειλή της κλιματικής αλλαγής και τα βάζουμε με την απληστία της βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων και δημιουργούμε πολλά εκατομμύρια θέσεις εργασίας σε όλο τον κόσμο;

Άρα, η απάντησή μου είναι ότι πρέπει να καταλάβουμε ότι ο Τραμπ και οι ακροδεξιοί εξτρεμιστές σε όλο τον κόσμο είναι πολύ τολμηροί, είναι πολύ επιθετικοί.

Πρέπει να είμαστε κι εμείς τολμηροί. Πρέπει να είμαστε κι εμείς επιθετικοί. Κι αυτό σημαίνει, κατά τη γνώμη μου, ότι οι άνθρωποι δεν έπρεπε να αξίζουν περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο δολάρια. Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται 20, 30, 50 δισεκατομμύρια δολάρια.

Οι εργαζόμενοι όλο και περισσότερο θα πρέπει να κατέχουν και να ελέγχουν τα μέρη στα οποία εργάζονται, κ.λπ.

Το βασικό λοιπόν είναι ότι η τεχνολογία μάς προσφέρει τη δυνατότητα να κάνουμε κάτι που ποτέ πριν δεν μπορούσε να γίνει, πριν από 100 χρόνια ή πριν από 50 χρόνια.

Αλλά δεν πρέπει να επιτρέψουμε στην απίστευτη απληστία των ολιγαρχών να καταστρέψουν τον πλανήτη και να καταστρέψουν τη ζωή της εργατικής τάξης.

Δ. Αναγνωστοπούλου: Γερουσιαστά, κάθε χώρα διαθέτει δικό της εργατικό κίνημα, αλλά ταυτόχρονα όλοι μας είμαστε αντιμέτωποι με τις ίδιες προκλήσεις ενόψει της ανόδου της ολιγαρχίας, της απληστίας των επιχειρήσεων, και την αυξανόμενη απειλή της Τεχνητής Νοημοσύνης, όπως αναφέρατε, και της αυτοματοποίησης που θα μπορούσε να μεταλλάξει τη σχέση ανάμεσα στην εργατική τάξη και το κεφάλαιο και να εξαλείψει πολλές θέσεις εργασίας. Πώς θα πρέπει να αντιδράσουμε;

Μπέρνι Σάντερς: Νομίζω ότι μόλις απάντησα σε αυτό και η απάντηση είναι ότι πρόκειται για ένα τεράστιο ζήτημα, το οποίο δεν συζητιέται όσο θα έπρεπε. Και αν δείτε την Τεχνητή Νοημοσύνη, υπάρχουν πάρα πολλές συνέπειες.

Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις αυτή τη στιγμή ότι αυτό που βλέπουμε είναι ένας εφιάλτης επιστημονικής φαντασίας, όπου η Τεχνητή Νοημοσύνη δεν υπακούει στους ανθρώπους που τη χειρίζονται, δεν υπακούν σε διαταγές. Και δεν ξέρουμε τι μπορεί να σημαίνει αυτό.

Αλλά αυτό που γνωρίζουμε, πέρα από αυτό, είναι ότι έχετε απόλυτο δίκιο, υπάρχουν πολλές ενδείξεις ήδη και έχει ξεκινήσει να συμβαίνει, ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη και η ρομποτική θα αρχίσουν να αντικαθιστούν θέσεις εργασίας σε όλη τη χώρα.

Και η πολύ απλή ερώτηση είναι «Ποιος θα ωφεληθεί από αυτή την πρωτόγνωρη οικονομική μεταστροφή;» Και αυτό που θέλουν οι ολιγάρχες είναι να την ελέγχουν.

Υπάρχουν κυριολεκτικά αφίσες εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν ξέρω για την Ευρώπη, που λένε «Μην προσλαμβάνετε ανθρώπους». Το γράφουν σε αφίσες. «Μην προσλαμβάνετε ανθρώπους». Με άλλα λόγια, έχουμε Τεχνητή Νοημοσύνη που μπορεί να κάνει τη δουλειά.

Και αυτό θα γίνεται όλο και χειρότερο. Ποιος θα παίρνει τις αποφάσεις για το ποιος θα επωφελείται από αυτό το θέμα; Είναι ένα θεμελιώδες ζήτημα.

Πρέπει να οργανώσουμε τους ανθρώπους μας, να λένε ότι τα ρομπότ Τεχνητής Νοημοσύνης θα εργάζονται αντί για εργαζόμενους, λιγότερες ώρες την εβδομάδα, και αν αυξάνεται η παραγωγικότητα τότε οι εργαζόμενοι θα ωφελούνται από αυτό, όχι μόνο οι Διευθύνοντες Σύμβουλοι.

Αιμ. Χειλάκης: Μιλήσατε πριν για την Ανατολική Ριβιέρα στη Γάζα. Τι λέτε για τον πόλεμο εκεί, για τη λιμοκτονία των ανθρώπων; Πιστεύετε ότι η ακροδεξιά τα χρησιμοποιεί ως όπλα τους όρους αντι-Ισραηλισμός ή αντισημιτισμός;

Μπέρνι Σάντερς: Ναι. Να είμαι σαφής. Αν κάποιος ήταν Εβραίος και είχε χάσει την οικογένειά του υπό Χίτλερ, στο Ολοκαύτωμα, ο αντισημιτισμός είναι μια αποκρουστική ιδεολογία, που όπως γνωρίζουμε όλοι έχει στοιχίσει εκατομμύρια ζωές.

Θέλω να πιστεύω ότι κανένας απολύτως δεν είναι θετικά διακείμενος στον αντισημιτισμό.

Όμως είναι επίσης ξεκάθαρο κατά την άποψή μου ότι και αυτό που έχει κάνει ο Νετανιάχου, με υποστηρικτές εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι σαν να λέει ότι οποιοσδήποτε επικρίνει την κυβέρνηση του Ισραήλ και τον πόλεμό της ενάντια στον λαό της Παλαιστίνης είναι αντισημίτης. Και αυτό είναι παράλογο.

Μπορείς να είσαι κατά της κυβέρνησης του Ισραήλ, χωρίς να είσαι αντισημίτης. Μπορείς να είσαι κατά της κυβέρνησης της Ιρλανδίας, χωρίς να είσαι αντι-Ιρλανδός, ή αντι-Ιταλός, ή οτιδήποτε.

Αυτό που κάνει ο Νετανιάχου αυτή τη στιγμή με τους ακροδεξιούς εξτρεμιστές συνεταίρους του είναι ένας φυλετικός, φρικιαστικός πόλεμος ενάντια στον λαό της Παλαιστίνης.

Και θα σας πω το εξής. Δεν είναι αρκετά φρικτό που χιλιάδες παιδιά αυτή τη στιγμή απειλούνται με λιμό, που ολόκληρη η υποδομή της Γάζας έχει καταστραφεί, τα σχολεία τους, τα συστήματα ύδρευσής τους, οι εγκαταστάσεις τους επεξεργασίας λυμάτων, οι μονάδες φροντίδας υγείας τους, 52.000 νεκροί, 110.000 τραυματίες, παιδιά κυκλοφορούν ακρωτηριασμένα. Αυτό είναι μια φρικαλεότητα από μόνη της.

Αλλά αν το συνδυάσουμε αυτό με αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή, αυτό που έχει υπονομευθεί είναι οποιοδήποτε ίχνος διεθνούς πολέμου.

Ο Νετανιάχου είναι εγκληματίας πολέμου. Οι άνθρωποι της Χαμάς που πραγματοποίησαν εκείνη την τρομερή εισβολή στο Ισραήλ είναι εγκληματίες πολέμου.

Και αυτό που συνέβη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως γνωρίζουμε όλοι, αυτό που έκανε η Δίκη της Νυρεμβέργης, αυτό που έκανε η Συνθήκη της Γενεύης είναι να πουν ότι ναι, ο πόλεμος είναι φρικτός, αλλά δεν λιμοκτονείς παιδιά, δεν βομβαρδίζεις νοσοκομεία, δεν επιτρέπεται αυτό στον πόλεμο.

Και αν ο Νετανιάχου καταφέρει να μείνει ατιμώρητος μετά από αυτό, τότε βλέπω δικτάτορες και απαίσιους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να λένε, «Ορίστε, ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται. Μπορούμε να λιμοκτομούμε παιδιά για να κερδίζουμε πολέμους».

Είναι λοιπόν σχεδόν σαν να γινόμαστε μάρτυρες μιας κατρακύλας προς τη βαρβαρότητα, όπως το βλέπω εγώ.

Αιμ. Χειλάκης: Σας ευχαριστώ, Γερουσιαστά. Εγώ θα σας είχα ψηφίσει.

Δώρα Αναγνωστοπούλου: Όπως όλοι μας.

Μπέρνι Σάντερς: Σας ευχαριστώ πολύ.

Δώρα Αναγνωστοπούλου: Σας ευχαριστούμε, Γερουσιαστά.