“Η Ευρώπη και η άνοδος ακροδεξιών και εθνικιστικών δυνάμεων – Ποιες πολιτικές μπορούν να τις αντιμετωπίσουν;”
“Η Ευρώπη και η άνοδος ακροδεξιών και εθνικιστικών δυνάμεων – Ποιες πολιτικές μπορούν να τις αντιμετωπίσουν;”

Το επιτακτικό πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό ζήτημα της ανόδου της ακροδεξιάς και του εθνικισμού στην Ευρώπη ήταν αντικείμενο συζήτησης στο 7ο πάνελ στη Διεθνή Διάσκεψη για την «Ειρήνη και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη» που πραγματοποιήθηκε στις 17 & 18 Ιουνίου 2024 από το «Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα» και το «Ίδρυμα Ζόραν Ζάεφ».

Την εμπειρία τους, τις θέσεις τους και τους προβληματισμούς τους κατέθεσαν οι Martin Schulz, πρόεδρος του Friedrich-Ebert Foundation, πρώην Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Walter Baier πρόεδρος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, Υποψήφιος Πρόεδρος Ευρωπαϊκής Επιτροπής (2024), Στέφανος Στεφάνου, ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ, Ska Keller, ευρωβουλευτής και μέλος των Πρασίνων/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία στο Ευρωκοινοβούλιο, Magnús Árni Skjöld Magnússon υπεύθυνος για τις Διεθνείς Υποθέσεις της Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας στο Ισλανδικό Κοινοβούλιο, Elly Schlein, Γενική Γραμματέας του Δημοκρατικό Κόμμα (PD) της Ιταλίας, Alice Barbe πρόεδρος της Ακαδημίας για Μελλοντικούς Ηγέτες (Académie Des Futurs Leaders) της Γαλλίας.

Ιστορικό βήμα η Συμφωνία των Πρεσπών, πολιτική προδοσία η στάση της ΕΕ – «Κλειδί» η κοινωνία των πολιτών για την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς

Martin Schulz

Ο Martin Schulz πρόεδρος του Friedrich-Ebert Foundation, πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην τοποθέτησή του χαρακτήρισε ιστορικό βήμα τη Συμφωνία των Πρεσπών, ένα βήμα το οποίο όπως επεσήμανε «δεν είχε προηγούμενο στην περιοχή».
Ο πρόεδρος του Friedrich-Ebert Foundation, πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εξήρε τον Αλέξη Τσίπρα και τον Zoran Zaev επισημαίνοντας ότι η Συμφωνία των Πρεσπών κατέστη δυνατή γιατί και οι δύο προσωπικότητες έβαλαν όλο τους το πολιτικό βάρος σε αυτή τη διαδικασία. «Συνέδεσαν το προσωπικό τους ρόλο με το έργο αυτό, διακινδυνεύοντας να κερδίσουν ή να χάσουν τα πάντα και αυτό δείχνει δύο πραγματικούς ηγέτες», είπε χαρακτηριστικά.
Παράλληλα ο Martin Schulz επέκρινε τη μετέπειτα στάση της ΕΕ καθώς όπως είπε «δεν εκπλήρωσε τη δική της υπόσχεση για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τη Βόρεια Μακεδονία», χαρακτηρίζοντας τη στάση της ΕΕ ως «πολιτική προδοσία» ενώ σημείωσε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση επαναλαμβανόμενα έχει λάβει τέτοιες αποφάσεις και διακινδυνεύει να χάσει κάθε αξιοπιστία.
Ο πρόεδρος του Friedrich-Ebert Foundation, πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αναφερόμενος στο μεγάλο πολιτικό και κοινωνικοοικονομικό πρόβλημα της ανόδου των ακροδεξιών και εθνικιστικών δυνάμεων στην Ευρώπη έδωσε έμφαση στον κεντρικό ρόλο που παίζει η κοινωνία των πολιτών και η κινητοποίηση της «σιωπηρής πλειοψηφίας» φέρνοντας το παράδειγμα της Πολωνίας.
Στις κρίσιμες στιγμές, χρειάζεται η κινητοποίηση αυτής της σιωπηρής πλειοψηφίας, «το να γίνει ηχηρή, ορατή και δυνατή», σημείωσε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας ότι η κινητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών πέρα από τις γραμμές των πολιτικών κομμάτων, είναι το «κλειδί» για την αντιμετώπιση του κινδύνου από την άνοδο των ακροδεξιών και εθνικιστικών δυνάμεων «για να δείξει ότι είμαστε δεσμευμένοι στην υπεράσπιση, στην άμυνα των αρχών μας».

Απαιτείται μια ισχυρή ατζέντα ελπίδας, κοινωνική και οικονομική για την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς

• Walter Baier

Τον Συνασπισμό στη Γαλλία έφερε ως παράδειγμα για την αντιμετώπιση της ανόδου της ακροδεξιάς ο Walter Baier, πρόεδρος του κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς και υποψήφιος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σημειώνοντας ότι το νέο λαϊκό μέτωπο δεν παρουσιάζεται μόνο ως μία εναλλακτική στην άκρα δεξιά αλλά και με μία ισχυρή ατζέντα, κοινωνική και οικονομική.
Ο Walter Baier στην τοποθέτησή του επεσήμανε ότι ο προοδευτικός χώρος χρειάζεται μια πυξίδα για το πώς θα πολεμήσει την ακροδεξιά σημειώνοντας ότι «δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με τον ξενοφοβικό λόγο, τον ρατσιστικό λόγο, τον λόγο μίσους των κομμάτων αυτών της ακροδεξιάς», συμπληρώνοντας, όμως, ότι «ηθικά δεν πρέπει να κάνουμε συμβιβασμούς αλλά επίσης θα πρέπει να κατανοούμε ότι υπάρχει και ένα κοινωνικό πλαίσιο».
Ο πρόεδρος του κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς έδωσε ιδιαίτερη έμφαση τόσο στη συνεργασία του προοδευτικού χώρου όσο, όμως, και στην υιοθέτηση μιας ατζέντας ελπίδας απέναντι στην ακροδεξιά.

Η ακροδεξιά τροφοδοτείται από τη φτώχεια, τον φόβο, την περιθωριοποίηση και η δεξιά την αντιμετωπίζει ως εφεδρεία

Στέφανος Στεφάνου

Για να κλείσουμε τη στρόφιγγα που τροφοδοτεί την ακροδεξιά θα πρέπει να βρούμε τα αίτια που την θρέφουν, επεσήμανε ο Στέφανος Στεφάνου, ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ, σημειώνοντας ότι η ακροδεξιά τροφοδοτείται από τον φόβο, τη φτώχεια, την περιθωριοποίηση, την υποβάθμιση και τις πολιτικές που τροφοδοτούν όλα τα παραπάνω.
Παράλληλα ο ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ έκανε λόγο για τις κυρίαρχες ελίτ στην Ευρωπαϊκή Ένωση που τελικά εξυπηρετούν τις ανισότητες και όχι την κοινωνική συνοχή.
Ο Στέφανος Στεφάνου σημειώνοντας ότι «δυστυχώς τα τελευταία χρόνια δεν έγινε κατορθωτό να ανασχέσουμε την άνοδο της ακροδεξιάς», έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην υποκριτική στάση που τηρεί η δεξιά απέναντι στην άνοδο των ακροδεξιών και εθνικιστικών δυνάμεων. Ο ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ έθεσε στην τοποθέτησή του ένα καίριο ερώτημα και συγκεκριμένα: «Πόσο πειστικοί είμαστε αλήθεια όταν από την μια φωνάζουμε για τον κίνδυνο της ακροδεξιάς και από την άλλη κυρίως η δεξιά συνεργάζεται με την ακροδεξιά όταν είναι να διασφαλίσει τη δική της εξουσία;».
Παράλληλα σημείωσε ότι επιβεβαιώνεται «αυτό το οποίο λέμε εμείς που βρισκόμαστε στην Αριστερά και πιστεύω ότι το λένε όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι, ότι η δεξιά πολλές φορές αντιμετωπίζει την ακροδεξιά ως εφεδρεία. Και αντιλαμβάνεστε ότι όταν την βλέπεις ως εφεδρεία την ακροδεξιά δεν την αντιμετωπίζεις κιόλας».
Ο ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ υπενθύμισε ότι τέσσερα κράτη μέλη της ΕΕ και συγκεκριμένα Ιταλία, Σουηδία, Φινλανδία, Κροατία έχουν κυβερνητική συνεργασία δεξιά και ακροδεξιά κόμματα ενώ υπάρχει κι ένα κράτος μέλος, η Τσεχία, που υπάρχει διακοινοβουλευτική συνεργασία της δεξιάς με την ακροδεξιά.

Η γενικευμένη οργή και το γενικευμένο μίσος προς όλους είναι κυρίαρχο πρόβλημα

Ska Keller

Μια σημαντική ποιοτική διαφοροποίηση όσον αφορά τις αιτίες που τροφοδοτούν την άνοδο της ακροδεξιάς επεσήμανε στην τοποθέτησή της η Ska Keller.
Η ευρωβουλευτής και μέλος των Πρασίνων/Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία, ανέφερε ότι ο αποκλεισμός και η φτώχεια ενθαρρύνουν την ακροδεξιά, όμως, τα τελευταία δύο χρόνια αναδύθηκε ένα μεγαλύτερο πρόβλημα.
Φέρνοντας ως παράδειγμα τη Γερμανία η Ska Keller επεσήμανε ότι «βλέπουμε ότι η ακροδεξιά λαμβάνει υποστήριξη και από πλούσιες περιοχές, πλούσιους ψηφοφόρους, ανθρώπους οι οποίοι έχουν καλά εισοδήματα, έχουν αυτοκίνητα δύο, δεν έχουν πρόβλημα στέγης, μόρφωσης, εξακολουθούν όμως να στηρίζουν αυτά τα κόμματα και είτε είναι φτωχός ο ψηφοφόρος είτε πλούσιος, ψηφίζει για αυτά τα κόμματα».
Η Ska Keller έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τη γενικευμένη οργή και μίσος προς όλο τον κόσμο που επικρατεί στην κοινωνία σημειώνοντας ότι αυτό το γεγονός πρέπει να προβληματίσει «και δεν πρόκειται να μπορέσουμε πολύ εύκολα με μία απλή πολιτική πόρων να το λύσουμε», επισημαίνοντας και το γεγονός της συντηρητικοποίησης των νέων.

Τα εθνικιστικά κόμματα καλλιεργούνται και τροφοδοτούνται από τις ανισότητες

Magnús Árni Skjöld Magnússon

Ο κόσμος δεν θέλει τα κόμματα να αδιαφορούν απέναντι στους φόβους του, να τον υποτιμάνε ή να αντιμετωπίζεται ο πολίτης ως ρατσιστής, επεσήμανε στην τοποθέτησή του ο Magnús Árni Skjöld Magnússon, σημειώνοντας ότι «πρέπει να αντιμετωπίζεται με συμπόνοια, με προοδευτισμό, με ισοτιμία».
Ο υπεύθυνος για τις Διεθνείς Υποθέσεις της Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας στο Ισλανδικό Κοινοβούλιο τόνισε ότι που τροφοδοτεί και καλλιεργεί τα εθνικιστικά κόμματα, είναι οι οικονομικές ανισότητες.
«Μιλώντας για λαϊκισμό, επίσης, είναι η μετανάστευση και η αίσθηση πως τα σύνορα της χώρας είναι πορώδη, διάτρητα και άρα δεν υπάρχει ασφάλεια για τους πολίτες» ανέφερε ο Magnús Árni Skjöld Magnússon, σημειώνοντας ότι το κοινό χαρακτηριστικό είναι ο νατιβισμός, ο εθνικισμός, που είναι κατά της πολυπολιτισμικότητας.
Κάνοντας την «ακτινογραφία» των εθνικιστικών κομμάτων, σημείωσε ότι πρόκειται για κόμματα τα οποία δημιουργούν αποκλεισμούς, καλλιεργούν την ιδέα του εμείς εναντίον των άλλων ενώ συνήθως υπάρχει ένας αυταρχικός ηγέτης, χαρισματικός επικεφαλής, που είναι κατά της ελίτ της όποιας ελίτ ενώ έχουν απλές λύσεις να προσφέρουν σε σύνθετα ζητήματα.

Δραματικές οι επιπτώσεις στο κοινωνικό κράτος από τη διακυβέρνηση της ακροδεξιάς στην Ιταλία

Στην άνοδο της ακροδεξιάς στην Ιταλία αναφέρθηκε η Elly Schlein, Γενική Γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος (PD), επισημαίνοντας τις δραματικές επιπτώσεις που έχει επιφέρει η κυβέρνηση της Ιταλίας με τις περικοπές στις συντάξεις, το δημόσιο σύστημα Υγείας και τις υπηρεσίες Πρόνοιας.
Η Elly Schlein ανέφερε ότι ένας στους δέκα Ιταλούς ζει σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας ενώ ο αγώνας γίνεται για την ενίσχυση του ελάχιστου μισθού καθώς πάνω από 3,5 εκ. πολίτες είναι φτωχοί ακόμα και αν έχουν δουλειά.
Αναφερόμενη στην άνοδο των ακροδεξιών και εθνικιστών η Γενική Γραμματέας του Δημοκρατικού Κόμματος της Ιταλίας σημείωσε ότι «πάντα στην ιστορία κινητοποιούνται από το φόβο. Σε ένα μεταβαλλόμενο κόσμο, με την επιστροφή των πολέμων, με την πανδημία, με την κλιματική αλλαγή υπάρχει πολύς φόβος».
Η Elly Schlein υπογράμμισε παράλληλα ότι οι φόβοι δεν πρέπει ποτέ να υποτιμούνται ή να κατηγορούνται αλλά «πρέπει να τους κατανοούμε».
Αναφερόμενη στους τρόπους αντιμετώπισης του προβλήματος σημείωσε ότι «αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να βάλουμε στην καρδιά του προγράμματός μας τα κοινωνικά ζητήματα, τα κλιματικά ζητήματα, επίσης, γιατί η Ιταλία είναι μία πολύ ευπαθής χώρα, πολύ ευάλωτη χώρα απέναντι στην κλιματική κρίση και προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα καινούργιο αφήγημα για το πως η πράσινη μετάβαση συνοδεύεται από κοινές επενδύσεις, εάν συνοδεύεται από κοινές επενδύσεις, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε προς τη σωστή κατεύθυνση».

Η ακροδεξιά έχει χρήμα, ΜΜΕ, σχολεία – Πρέπει να εντοπιστεί η χρηματοδότηση και να κηρυχθεί παράνομη

Alice Barbe

Τη διαπίστωση ότι όσο η κοινωνία των πολιτών αισθάνεται ότι την έχουμε αφήσει πίσω και ότι δεν την σεβόμαστε τόσο θα στρέφεται στην ακροδεξιά επεσήμανε η Alice Barbe, πρόεδρος της Ακαδημίας για Μελλοντικούς Ηγέτες (Académie Des Futurs Leaders), σημειώνοντας παράλληλα ότι η ακροδεξιά γνωρίζει και απαντά στους φόβους των πολιτών δημιουργώντας εχθρούς στην Ευρώπη, όπως τους μουσουλμάνους και τους μετανάστες.
Δίνοντας το προφίλ της ακροδεξιάς στη Γαλλία – και όχι μόνο – η Alice Barbe επεσήμανε ότι εκτός από τα παραδοσιακά κόμματα υπάρχουν, περίπου, 14 ακροδεξιά κινήματα στη Γαλλία είτε μιλάμε για ακροδεξιούς οικολόγους είτε για νεοναζιστές.
Η πρόεδρος της Ακαδημίας για Μελλοντικούς Ηγέτες σημείωσε ότι τα ακροδεξιά κόμματα και κινήματα έχουν τεράστιους πόρους και εξαιρετικά μεγάλη χρηματοδότηση που τους δίνει τη δυνατότητα να έχουν μεγάλη διείσδυση καθώς διαθέτουν ΜΜΕ, σχολεία που εκπαιδεύονται για μελλοντικοί πολιτικοί και στελέχη επιχειρήσεων ενώ χρηματοδοτούν με μεγάλα ποσά διάφορους influencers στα social media.
«Οπότε απαντώ ξανά, πως το χρήμα είναι το μείζον ζήτημα. Πρέπει να συζητήσουμε για το χρήμα. Στη Γερμανία εσχάτως, προσφάτως, πολύ καλό παράδειγμα πετυχημένης πολιτικής ήταν να εντοπισθούν και να αναλυθούν τα χρήματα που συνήθως διαφεύγουν της προσοχής των αρχών. Υπάρχει χρήμα στην ακροδεξιά.Είμαι σίγουρη ότι αυτό ισχύει σε όλη τη δυτική Ευρώπη», ανέφερε η Alice Barbe.
Η πρόεδρος της Ακαδημίας για Μελλοντικούς Ηγέτες επεσήμανε την ανάγκη συνεργασίας με τα κινήματα της κοινωνίας των πολιτών για «να εντοπίσουμε τις χρηματοδοτήσεις, να σταματήσουμε τη χρηματοδότηση, να χαρακτηριστεί παράνομη, να καταρτίσουμε μία νέα γενιά δημοσίων υπαλλήλων και πολιτικών».
Παράλληλα υπογράμμισε ότι πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι «ο κόσμος που αισθάνεται ότι έχει μείνει πίσω έχει μία θέση, όχι ένα σκαμπουδάκι, μία μεγάλη θέση, αν όχι πολυθρόνα στο τραπέζι».

 

 

 

 

 

Ολόκληρη η συζήτηση που συντόνισε η Elaine Papoulias, Διευθύντρια του Κέντρου Ευρωπαϊκών Σπουδών Minda de Gunzburg Center for European Studies (CES) του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ

Κα PAPOULIAS:

Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι. Ονομάζομαι Elaine Papoulias και είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά που βρίσκομαι εδώ σήμερα και θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως το Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα για την ευγενική πρόσκληση. Θα ήθελα επίσης να συγχαρώ τις προσπάθειες του Ινστιτούτου να οργανώσει αυτό το φόρουμ για την ειρήνη και τη βιώσιμη ανάπτυξη, ιδιαιτέρως γιατί εστιάζει στο κληροδότημα και στο επίτευγμα της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Και είναι μεγάλη ευκαιρία που μπορούμε να μάθουμε από εκείνους που ανέλαβαν τολμηρά βήματα για να προωθήσουν την ειρήνη και την συμφιλίωση στη νοτιοανατολική Ευρώπη και ιδιαιτέρως τον Έλληνα ηγέτη τον κύριο Τσίπρα και τον κύριο Κοτζιά, και τους ομολόγους τους, τον κύριο Zaev και τον κύριο Ντιμιτρόφ που πραγματικά αφοσιωμένα έδωσαν μεγάλο αγώνα.

Η συμφωνία ήταν μία στιγμή αλλά ήταν μία στιγμή με μεγάλη διάρκεια πιστεύω που δημιουργεί μία δυναμική η οποία χρειάζεται διάρκεια για το λόγο που συζήτησε και το τελευταίο πάνελ. Για τη νέα γενιά. Η νοτιοανατολική Ευρώπη χρειάζεται και αξίζει ένα μέλλον ευμάρειας και σταθερότητας.

Και θα ήταν ασύλληπτο για τη δική μας τη γενιά να ζητήσουμε από τους νεότερους να πάνε στο μέλλον έχοντας ιστορικά βάρη πάνω τους. Δεν θα πρέπει να το ζητήσουμε αυτό, είναι άδικο βάρος.

Τώρα έχω τη χαρά να συντονίσω αυτό το πάνελ πολιτικών, ακτιβιστών και σχολιαστών, λογίων να μας πουν τι μπορεί να κάνει η πολιτική απέναντι στην άνοδο της ακροδεξιάς.

Έχουμε με βίντεο λινκ μαζί μας, τον Martin Schulz, τον πρόεδρο του Ιδρύματος Friedrich-Ebert, και θα ζητήσω από κάθε συμμετέχοντα να κάνει κάποια σχόλια πριν ξεκινήσουμε την συζήτηση σήμερα.

Κύριε Schulz έχετε το λόγο.

Κος Schulz:

Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση και για την εισαγωγή. Θα ήθελα να είμαι μαζί σας παρών αλλά για προσωπικούς και οικογενειακούς λόγους όπως εξήγησα στον Αλέξη δεν μπορούσα να παρευρίσκομαι. Είμαι λοιπόν ευγνώμων που δέχεστε να με συμπεριλάβετε μέσω βίντεο στην συζήτηση αυτή.

Μία εναρκτήρια παρατήρηση σχετικά με τη Συμφωνία των Πρεσπών και το ρόλο του Αλέξη Τσίπρα και του Zoran Zaev και τις ομάδες και των 2, όταν ήταν πρωθυπουργοί των χωρών τους, για μένα ήταν ένα ιστορικό βήμα, ένα βήμα το οποίο δεν είχε προηγούμενο στην περιοχή, που επιλύει προβλήματα, και πιστεύω ότι αυτό που είδαμε μετά τη Συμφωνία, η Συμφωνία κατέστη δυναμική γιατί και οι δύο προσωπικότητες έβαλαν όλο τους το πολιτικό βάρος σε αυτή τη διαδικασία.

Συνέδεσαν το προσωπικό τους ρόλο με το έργο αυτό, διακινδυνεύοντας να κερδίσουν ή να χάσουν τα πάντα και αυτό δείχνει δύο πραγματικούς ηγέτες.

Το αποτέλεσμα μετά ήταν στα μάτια μου μία από τις στιγμές για την οποία ντρεπόμουν για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αφότου ψήφισαν τα δύο έθνη και οι δύο ηγέτες που έκαναν για να πραγματοποιήσουν αυτή τη συμφωνία ως προϋπόθεση για να ξεκινήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις για την Βόρεια Μακεδονία για να μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και οι 2 χώρες λοιπόν εκπληρώνοντας τις υποσχέσεις που είχαν δώσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και περιμένοντας ότι και η Ευρωπαϊκή Ένωση  θα εκπληρώσει τις δικές της ότι τη στιγμή της συμφωνίας θα ξεκινούσε η διαπραγμάτευση, εκείνη τη στιγμή το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με το βέτο της Γαλλίας το γνωρίζουν όλοι, το αρνήθηκε αυτό, κατά τη γνώμη μου αυτό είναι μία πολιτική προδοσία. Και η Ευρωπαϊκή Ένωση επαναλαμβανόμενα έχει λάβει τέτοιες αποφάσεις και διακινδυνεύει να χάσει κάθε αξιοπιστία.

Και αυτό είναι στην διεθνή πολιτική τεράστιος κίνδυνος πιστεύω. Ελπίζω στο μέλλον να έχουμε περισσότερες γυναίκες και άνδρες που να είναι τόσο θαρραλέοι όπως ο Zaev και ο Τσίπρας και ελπίζω ότι θα υπάρχουν άλλοι στην ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης άξιοι τότε.

Κα PAPOULIAS:

Ευχαριστούμε. Τώρα θα στραφούμε στον κύριο Walter Baier, που είναι πρόεδρος του κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς και υποψήφιος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Κος BAIER:

Κατ’ αρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω το Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα για την ευκαιρία να βρεθούμε εδώ και θα ήθελα επίσης να πω ότι η επέτειος της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι εξαιρετική ευκαιρία για να συζητήσουμε για τις δυνατότητες και την ευκαιρία ενός εντίμου διαλόγου και η αριστερά μπορεί να συνεισφέρει σε μία ειρηνική πολιτική λύση των διεθνών συγκρούσεων.

Θα ήθελα, επίσης, να πω ότι η εκδήλωση αυτή, αυτός ο διάλογος είναι πολύ επίκαιρος βλέπουμε τώρα στη Γαλλία το Συνασπισμό μεταξύ των 2 μπλοκ, δηλαδή από τη μία πλευρά έχουμε την άκρα δεξιά, την εθνικιστική, τη νεοφασιστική και από την άλλη έχουμε το νέο λαϊκό μέτωπο το οποίο παρουσιάζεται όχι μόνο ως μία εναλλακτική στην άκρα δεξιά αλλά και μία ισχυρή ατζέντα, κοινωνική και οικονομική.

Και αυτό νομίζω ότι αποτελεί ένα σημείο κλειδί για το πως θα αντιμετωπίσουμε την άκρα δεξιά. Στην προηγούμενη συζήτηση ειπώθηκε ότι στις ευρωπαϊκές εκλογές η άνοδος της ακροδεξιάς ήταν λιγότερο δραματική, όλα είναι βεβαίως σχετικά. Είναι το ποτήρι μισογεμάτο ή μισοάδειο;

Οι αριθμοί είναι πεισματάρικα πλάσματα και οι αριθμοί λένε ότι αν προσθέσουμε τις έδρες του ID, του ECR και του AfD φτάνουμε στις 175, 176 έδρες. Και αυτό είναι περισσότερο από τους σοσιαλδημοκράτες και είναι όσο έχουν οι συντηρητικοί και αυτό σημαίνει για μένα ότι αυτή η συζήτηση γίνεται υπό τις συνθήκες, υπό τον όρο ότι όλα τα κόμματα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ιδιαίτερα εκείνα που κάνουν το μεγάλο συνασπισμό βρίσκονται υπό την πίεση δραματική πίεση της άκρας δεξιάς.

Και αυτό το συναρτώ και με τις συζητήσεις που γίνονται και αυτό είναι αποτέλεσμα αυτής της πίεσης. Της αυξημένης πίεσης.

Για να τελειώσω με αυτές τις εισαγωγικές παρατηρήσεις, θα ήθελα να πω ότι στον προοδευτικό χώρο χρειαζόμαστε μία πυξίδα για το πως θα πολεμήσουμε την ακροδεξιά και βλέπω τρία σημεία, το πρώτο είναι ότι είναι βεβαίως ηθικό και δεοντολογικό ζήτημα. Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με τον ξενοφοβικό λόγο, τον ρατσιστικό λόγο, τον λόγο μίσους των κομμάτων αυτών της ακροδεξιάς.

Λυπάμαι που του λέω, βρίσκω ότι το σύμφωνο μετανάστευσης είναι όνειδος για την Ευρωπαϊκή Ένωση  καθώς και οι συμφωνίες στη βόρεια Αφρική. Είναι απόδειξη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση  αποδέχεται τη διατύπωση της ακροδεξιάς ότι δηλαδή το μεταναστευτικό είναι πρόβλημα ασφάλειας των συνόρων.

Δεύτερον, ηθικά δεν πρέπει να κάνουμε συμβιβασμούς αλλά επίσης θα πρέπει να κατανοούμε ότι υπάρχει και ένα κοινωνικό πλαίσιο. Ειπώθηκε στο προηγούμενο πάνελ ότι η απογοήτευση πολλών ανθρώπων και ιδιαίτερα των νεότερων γενεών δημιουργεί ένα εύφορο έδαφος για την ακροδεξιά και τα κόμματά της για αυτό και στηρίζω αυτά που είπε το Ευρωπαϊκό Συνδικαλιστικό Κίνημα, ότι πρέπει να έχουμε μια ατζέντα ελπίδας για να μπορέσουμε να διώξουμε την ακροδεξιά.

Και χαίρομαι τέλος που έχουμε και κάποιον από την Γαλλία μαζί μας γιατί είμαι αισιόδοξος εξ’ επαγγέλματος για αυτό και πιστεύω ότι το γεγονός ότι η αριστερά στη Γαλλία πέρα από τις δυσκολίες θέλει να αγωνιστεί, είναι ένα μοντέλο. Πρέπει να ενωθούμε στην Ευρώπη τα συνδικάτα, πρέπει να δημιουργήσουμε μία ατζέντα ελπίδας, και αν το κάνουμε αυτό τότε έχουμε μία πολύ καλή πιθανότητα να κατανικήσουμε την ακροδεξιά και να σταματήσουμε την άνοδό της. Και την άνοδο των κομμάτων αυτών. Σας ευχαριστώ πολύ.

Κα PAPOULIAS:

Ευχαριστώ. Τώρα θα ζητήσουμε από τον κύριο Στέφανο Στεφάνου, Γενικό Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ να πει δυο λόγια.

Κος ΣΤΕΦΑΝΟΥ:

Ευχαριστώ και για την πρόσκληση να συμμετέχω σε αυτό το ενδιαφέρον πάνελ για ένα πολύ επίκαιρο θέμα όπως είναι η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και η ανάγκη να αντιμετωπίσουμε αυτό τον κίνδυνο.

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι δυστυχώς τα τελευταία χρόνια δεν έγινε κατορθωτό να ανασχέσουμε την άνοδο της ακροδεξιάς. Απλά όποτε έχουμε εκλογές χτυπούμε τα καμπανάκια του κινδύνου αλλά την επόμενη μέρα συνήθως είναι business as usual και αυτό έχει να κάνει κυρίως με τις κυρίαρχες ελίτ στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μου αρέσει ή μάλλον δεν μου αρέσει και θυμώνω όταν ακούω είτε από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς που κυριαρχούνται από τη δεξιά, είτε από δεξιές κυβερνήσεις και δεξιά κόμματα να χτυπούν το καμπανάκι του κινδύνου για την ακροδεξιά, αλλά να βλέπω τη δεξιά σε πολλές χώρες να μην δυσκολεύονται να συνεργαστούν. Και κυβερνητικά και εκλογικά με την ακροδεξιά.

Αυτή την ώρα έχουμε στην Ευρώπη 4 κράτη μέλη, που έχουν κυβερνητική συνεργασία δεξιά και ακροδεξιά κόμματα στην Ιταλία, στη Σουηδία, τη Φινλανδία, την Κροατία και έχουμε ακόμα ένα κράτος μέλος που υπάρχει διακοινοβουλευτική συνεργασία της δεξιάς με την ακροδεξιά που είναι η Τσεχία.

Πόσο πειστικοί είμαστε αλήθεια όταν από την μια φωνάζουμε για τον κίνδυνο της ακροδεξιάς και από την άλλη κυρίως η δεξιά συνεργάζεται με την ακροδεξιά όταν είναι να διασφαλίσει τη δική της εξουσία; Απλά επιβεβαιώνει αυτό το οποίο λέμε εμείς που βρισκόμαστε στην αριστερά και πιστεύω ότι το λένε όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι, ότι η δεξιά πολλές φορές αντιμετωπίζει την ακροδεξιά ως εφεδρεία. Και αντιλαμβάνεστε ότι όταν την βλέπεις ως εφεδρεία την ακροδεξιά δεν την αντιμετωπίζεις κιόλας. Αυτό είναι το πρώτο.

Το 2ο που θέλω να σημειώσω είναι εάν θέλουμε να έχουμε πολιτικές και προσεγγίσεις οι οποίες με αποφασιστικότητα να αντιμετωπίζουν την ακροδεξιά, χρειάζεται πρώτα απ’ όλα να δούμε ποια είναι εκείνα τα αίτια τα οποία τροφοδοτούν την ακροδεξιά για να μπορέσουμε να κλείσουμε τη στρόφιγγα που τροφοδοτεί την ακροδεξιά.

Και εάν κάνουμε αυτή την προσέγγιση, πρώτα απ’ όλα αναμφίβολα θα πρέπει να πάμε στα κοινωνικά αίτια για να παρατηρήσουμε ότι συνήθως η ακροδεξιά αν όχι σε όλες τις περιπτώσεις στις περισσότερες, τρέφεται από περιοχές που είναι κοινωνικά υποβαθμισμένες. Φτώχεια, περιθωριοποίηση, υποβάθμιση.

Και αυτό το περιβάλλον δημιουργεί αυτό το οποίο σημείωσε χθες στην στατιστική της η Φαίη Μακαντάση, ελπίζω να λέω σωστά το όνομα, το οποίο το κράτησα που λέει ότι σε τέτοια περιβάλλοντα όπου υπάρχουν περισσότερα προβλήματα, υπάρχει πίεση, δημιουργείται απογοήτευση, ανασφάλεια, θυμός, απειλή, φόβος.

Και πρέπει να πω ότι δυστυχώς την απειλή και το φόβο τον τροφοδοτούν και κυρίαρχες πολιτικές. Συνήθως για να αντιμετωπίσουμε κάτι είναι με την απειλή και το φόβο.

Αυτό το κλίμα λοιπόν δημιουργεί ένα πολύ εύκρατο κλίμα για την ακροδεξιά για να αλιεύει κοινωνικά ερείσματα. Έχουμε εδώ εκπρόσωπο από την Γαλλία μπορεί να με επιβεβαιώσει ή να με διαψεύσει, αν δεν κάνω λάθος, κάπου το είχα διαβάσει αυτό πριν από καιρό, όταν αρχίσαμε να μελετούμε στην Κύπρο σοβαρά την ακροδεξιά, γιατί και στην Κύπρο έχουμε μία μεγάλη άνοδο της ακροδεξιάς, με το παράρτημα της Χρυσής Αυγής στην Κύπρο.

Εδώ μπήκε φυλακή στην Ελλάδα, στην Κύπρο τους έχουμε στο Κοινοβούλιο και τώρα είναι και στο Ευρωκοινοβούλιο, ότι το κόμμα του πατέρα Λεπέν είχε αλιεύσει ψήφους, είχε αλιεύσει μαζικό κοινωνικό έρεισμα σε προπύργια της αριστεράς στο μεταίχμιο της 10ετίας του 80 προς 90.

Άρα αυτό κάτι πρέπει να μας διδάξει. Τι πρέπει να μας διδάξει; Δε μπορούμε να υιοθετούμε και να εφαρμόζουμε πολιτικές οι οποίες τελικά διευρύνουν τις ανισότητες, διευρύνουν τη φτώχεια, την περιθωριοποίηση, την αλλοτρίωση και βάζουμε περισσότερη πίεση με τέτοιες πολιτικές πάνω στις πλάτες των ανθρώπων. Οι άνθρωποι βεβαίως απογοητεύονται κάτω από την πίεση, θα νιώθουν απαισιοδοξία, θυμό, οργή και κάπου θα θέλουν να εκφράσουν και με κάποιο τρόπο την αντίδραση τους έστω και αντανακλαστικά σε αυτό το οποίο βιώνουν.

Και όταν οι παραδοσιακές πολιτικές και το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα αποτυγχάνει να δώσει λύσεις, τότε αναζητεί ο πολίτης κάποια αντισυστημικά στοιχεία, στη δική του την αντίληψη αντισυστημικά, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση.

Και πού πάει; Πάει στην ακροδεξιά. Έχει αναφερθεί πάρα πολύ και έχει συζητηθεί ιδιαίτερα εχθές για τις πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν είμαι αντιευρωπαϊστής, κάθε άλλο, οραματίζομαι ένα ευρωπαϊκό οικοδόμημα αλλά θα πρέπει να δούμε και με ποιο περιεχόμενο και με ποιες πολιτικές.

Είμαστε βέβαιοι ότι οι πολιτικές που εφαρμόζουν οι κυρίαρχες ελίτ στην Ευρωπαϊκή Ένωση τελικά εξυπηρετούν την κοινωνική συνοχή ή τις ανισότητες; Έχει αναφερθεί χθες στη συζήτηση νομίζω από την Ευγενία Φωτονιάτα η οποία έχει δώσει κάποια αποτελέσματα από την ερευνά της, ότι οι αριθμοί δείχνουν πως ναι μεν αντιμετωπίζονται οι κρίσεις με τον τρόπο που αντιμετωπίζονται, αλλά συνήθως αντιμετωπίζονται με ψηλό κοινωνικό κόστος.

Και διευρύνει τις ανισότητες, διευρύνει την πίεση πάνω στις λαϊκές μάζες και τα κοινωνικά στρώματα. Αυτό αναπόφευκτα διευρύνει, λοιπόν, και την απογοήτευση και την μοιρολατρία αλλά τελικά δημιουργεί και το εύκρατο κλίμα που έχουμε πει για την ακροδεξιά.

Θα δώσω ένα πολύ μικρό παράδειγμα που δεν είναι η ουσία. Είχαμε την άνοδο του πληθωρισμού. Τί αποφάσισε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία αποφασίζει χωρίς κανένα έλεγχο και χωρίς καμία λογοδοσία από την Φρανκφούρτη; Αύξηση των επιτοκίων για να τιθασεύσει τον πληθωρισμό. Γιατί;

Θέλει να αφαιρέσει τη δυνατότητα από τα κοινωνικά στρώματα και κυρίως αυτά όσο κατεβαίνουμε κάτω στα κάτω διαζώματα της κοινωνίας, να καταναλώνουν γιατί η κατανάλωση προσθέτει στον πληθωρισμό, άρα ο τρόπος στη δική τους την αντίληψη είναι να κάνουμε ακόμα πιο δύσκολο τη ζωή των πολιτών για να καταναλώνουν λιγότερα.

Στην Κύπρο αυτό το γεγονός αύξησε τα έσοδα των τραπεζών κατά 1 δις ευρώ αλλά αυξάνεται ταυτόχρονα και ο αριθμός των μη εξυπηρετούμενων δανείων, διότι καλούνται οι πολίτες να πληρώνουν οι δανειολήπτες ψηλότερα δάνεια. Ρωτώ, το δανειολήπτη είναι εύκολο να τον πείσεις ότι στα πλαίσια αυτών των δημοκρατικών διαδικασιών που ακολουθούμε και στηρίζοντας κάποιο από τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου ότι θα αντιμετωπίσει το δικό του πρόβλημα;

Την ώρα του θυμού δύσκολα πείθεις και είναι για αυτό που η ακροδεξιά στην Κύπρο φαντάζομαι και στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη έχει ως ένα από τα κεντρικά του θέματα την αυθαιρεσία και την πίεση των τραπεζών πάνω στην κοινωνία. Ποια; Η ακροδεξιά. Αυτή είναι μία παραδοσιακή αριστερή προοδευτική ατζέντα αυτό. Και το παίρνει η ακροδεξιά.

Λοιπόν το μοτίβο είναι ως εξής. Εκτράχυνση προβλημάτων, αδυναμία εξεύρεσης λύσης, αυτό πάει στο σύστημα, άρα ο παθών αναζητεί το αντισύστημα. Μία αντισυστημική δύναμη και εμφανίζει η ακροδεξιά τον εαυτό της ως αντισυστημική δύναμη, Αυτό βέβαια δεν αρκεί. Χρειάζονται και κάποια άλλα πράγματα για να μπορέσει η ακροδεξιά να ψαρεύει μαζικό κοινωνικό έρεισμα.

Η μετανάστευση είναι το ένα ζήτημα, πολύ σημαντικό και πολύ σοβαρό, είναι και τα ζητήματα τα λεγόμενα εθνικά ζητήματα. Συζητήσαμε εχθές για τη Συμφωνία των Πρεσπών και είδαμε και τις διάφορες διαδηλώσεις που γίνονταν εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών. Εθνικά ζητήματα έχουμε και αλλού, όπως και στην Κύπρο με το κυπριακό.

Η ακροδεξιά στο κυπριακό είναι πολύ σκληρή στο κυπριακό να μην ακούσει συμφωνία συμβιβαστική που θα οδηγήσει σε μία βιώσιμη λύση στο κυπριακό. Όπως και εδώ στην Ελλάδα η ακροδεξιά έπαιξε σημαντικό ρόλο, συνοδευόμενη και από τη δεξιά, αυτό που λέμε συνεργασία δεξιάς και ακροδεξιάς, και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη θα δούμε.

Το βλέπουμε και στην περίπτωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ακροδεξιά ηγείται του ευρωσκεπτικισμού. Δεν θέλει την προώθηση της ενοποίησης της Ευρώπης. Θέλει επιστροφή στο κράτος – έθνος γιατί με αυτό τον τρόπο απευθύνεται πολύ περισσότερο στα ένστικτα και στα συναισθήματα των ανθρώπων.

Άρα μιλώντας για την ανάγκη αντιμετώπισης της ακροδεξιάς, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να αλλάξουμε τις πολιτικές οι οποίες κυριαρχούν και εφαρμόζονται και τροφοδοτούν την ακροδεξιά.

Θα ήθελα κλείνοντας, συγνώμη για την κατάχρηση του χρόνου να πω και για ένα νέο φαινόμενο το οποίο υπήρξε στην Κύπρο και έγινε πρώτη είδηση σε ολόκληρη την Ευρώπη και όχι μόνο. Για το φαινόμενο Φειδίας. Ήρθε ένας youtuber, tiktoker 24 χρόνων, 15 μέρες ακόμα πριν από τις εκλογές στις δημοσκοπήσεις έγραφε από 1 μέχρι 3 τοις εκατό, 10 μέρες πριν από τις εκλογές στην τελευταία δημοσκόπηση την οποία μετέδιδαν τα κανάλια, ήτανε η δημοσκόπηση του ALPHA στην Κύπρο, ξαφνικά δείχνει τον Φειδία στο 8,5%. Σχόλιο από τον εκλογολόγο. Ότι αν μείνει σε αυτά τα ποσοστά ο Φειδίας είναι πολύ πιθανόν να πάρει την μία από τις έξι έδρες που έχει η Κύπρος στο Ευρωκοινοβούλιο.

Αμέσως έγινε εκλογική χιονοστιβάδα. Σε 7 μέρες ο Φειδίας ανέβηκε στο 20%, τρίτο κόμμα, πίσω από το κόμμα της δεξιάς και πίσω από το δικό μας κόμμα που είναι το 2ο μεγαλύτερο. Παραλίγο να μας ξεπεράσει και εμάς. Και πήρε την μία έδρα.

Και το πιο χαρακτηριστικό; Λέει εγώ δεν κάνω πολιτική, δεν ξέρω από πολιτική, δεν έχω τίποτα να σας προτείνω, όταν θα πάω στο Ευρωκοινοβούλιο θα μάθω. Δεν υπερβάλω, αυτό είπε.

Άρα έχουμε εδώ μία περίπτωση από έναν άνθρωπο που δεν έχει πολιτική να ψηφίζεται οριζόντια, όχι μόνο από νεαρές ηλικίες και από μεγάλες ηλικίες να παίρνει 20% των ψήφων και πάει στο Ευρωκοινοβούλιο και αυτό με φέρνει και να κλείσω σε αυτό που έχει πει ο Βαγγέλης Καλπαδάκης, στην εισαγωγή που είχε κάνει εχθές ότι θα πρέπει να δούμε πως φέρνουμε την πολιτική στην κοινωνία.

Εγώ πρέπει να σας πω ότι ανησυχώ πάρα πολύ από το φαινόμενο Φειδίας γιατί στην πραγματικότητα το φαινόμενο Φειδίας είναι πολιτική να γίνει μη πολιτική. Και δεν ξέρω και ποια σχέση και ποιο κανάλι σχέσης θα έχει αυτό με την ακροδεξιά την επόμενη μέρα.

Ήδη έχουμε και σε άλλες χώρες youtubers και tiktokers που κερδίζουν εκλογές και μπαίνουν στο Ευρωκοινοβούλιο.

Άρα να προσέξουμε την πολιτική, την πολιτική και τα μάτια μας, αλλά και μία πολιτική με κοινωνικό πρόσημο εάν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την ακροδεξιά και προς θεού καμία συνεργασία με την ακροδεξιά όταν κινδυνεύει η δική μας η εξουσία, τουλάχιστον η αριστερά πιστεύω ότι σε αυτό έχει τη δική της συνέπεια στη δεξιά θα πρέπει να ψάξουμε το τι γίνεται.

Θα κλείσω με ένα αισιόδοξο μήνυμα. Θεωρώ ότι αυτό που γίνεται τώρα στη Γαλλία με το μέτωπο το οποίο δημιουργείται από την αριστερά και το προοδευτικό κομμάτι της κοινωνίας, ότι μπορεί να δείξει και το δρόμο για τα παρακάτω σε σχέση με την αντιμετώπιση της ακροδεξιάς.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

Κα PAPOULIAS:

Ευχαριστώ πολύ. Η Ska Keller, μέλος της Ελεύθερης Συμμαχίας των Πρασίνων την αποκαλούσαν και προεδρεύουσα, Ska δικός σου ο λόγος, έχεις το λόγο.

Κα KELLER:

Γεια σας. Σας ευχαριστώ που με καλέσατε. Είναι πολύ ωραίο να συζητάς αυτό το όχι και τόσο ωραίο θέμα μαζί σας, όμως είναι πολύ σημαντικό να το συζητήσουμε το θέμα και έχει σημασία να μας απασχολήσει ποιες είναι οι διάφορες προτάσεις, ποιες είναι οι διάφορες ιδέες και ελπίζω αυτό να συζητήσουμε, δε έχω λύση να προτείνω, όμως προφανώς, το έχω σκεφτεί πολύ το ζήτημα και επίσης, κάποιες φορές ηττηθήκαμε τελευταίως.

Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να υπάρχουν κοινωνικές πολιτικές και πως ακριβώς ο αποκλεισμός ή η φτώχεια είναι εκείνη που ενθαρρύνουν την ακροδεξιά. Προ δύο ετών και εγώ θα έλεγα το ίδιο και εξακολουθώ να θεωρώ ότι αυτό έχει συνάφεια και σχέση ή έτσι έλεγα αλλά δεν θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή.

Και τούτο μπορεί να διαφέρει από περιοχή σε περιοχή όμως μιλάμε κατ’ αρχήν για την γερμανική εμπειρία και βλέπουμε ότι η ακροδεξιά λαμβάνει υποστήριξη και από πλούσιες περιοχές, πλούσιους ψηφοφόρους, ανθρώπους οι οποίοι έχουν καλά εισοδήματα, έχουν αυτοκίνητα δύο, δεν έχουν πρόβλημα στέγης, μόρφωσης, εξακολουθούν όμως να στηρίζουν αυτά τα κόμματα και είτε είναι φτωχός ο ψηφοφόρος είτε πλούσιος, ψηφίζει για αυτά τα κόμματα.

Δεν ξέρω αν υπάρχουν στατιστικά δεδομένα για το πόσοι είναι οι πλούσιοι, όμως σε κάθε περίπτωση σε κάθε ηλικιακή ομάδα βλέπεις ότι έχουμε την ίδια ψήφο. Παλιά οι νέοι ήταν προοδευτικοί, τώρα ίσως όχι και τόσο, υπάρχει διαφοροποίηση και πολλοί ψήφισαν υπέρ της ακροδεξιάς, πολλοί νέοι και αυτό είναι ένα νέο φαινόμενο, άρα κάτι πάει στραβά αλλά δεν είναι μόνο κοινωνικής υφής το ζήτημα.

Εξάλλου μην ξεχνάμε ότι υπάρχει καλή κοινωνική πολιτική στη χώρα μου, αλλά από την άλλη δεν νομίζω ότι αυτό πρόκειται να λύσει το πρόβλημα της ακροδεξιάς, τουλάχιστον όχι παντού. Υπάρχει πολύς φόβος, υπάρχει έντονο αίσθημα ανασφάλειας και αυτό δεν είναι πάντοτε και λογικό.

Όταν υπάρχει φόβος προφανώς υπάρχει και θα πρέπει να τον αντιμετωπίσεις, όμως ο φόβος δεν εδράζεται οπωσδήποτε σε κάτι δεδομένο σε στατιστικά για να πεις ναι, εύλογος ο φόβος σου φοβάσαι ότι όντως θα χάσεις τη δουλειά σου γιατί διατρέχεις αυτό τον κίνδυνο. Δεν υπάρχει οπωσδήποτε αυτός ο κίνδυνος σήμερα.

Υπάρχει γενικευμένος φόβος; Υπάρχει σίγουρα γενικευμένη οργή και μίσος. Και είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσεις τους λόγους που υπάρχει αυτή η αίσθηση γιατί υπάρχει αυτό το συναίσθημα, συνήθως όταν είναι οργισμένος κανείς υπάρχουν λόγοι, όμως εδώ είναι γενικότερο το μίσος, είναι γενικευμένη η οργή απέναντι σε όλο τον κόσμο σχεδόν και αυτό θεωρώ ότι θα πρέπει να μας προβληματίζει και δεν πρόκειται να μπορέσουμε πολύ εύκολα με μία απλή πολιτική πόρων να το λύσουμε. Με την κοινωνική πολιτική.

Θα βοηθήσει μεν αλλά από την άλλη ο υποκείμενος φόβος απέναντι στην αλλαγή είναι κάτι διαφορετικό σε σύγκριση με το να χάσεις τις κοινωνικές συνθήκες εντός των οποίων ζεις.

Είναι σαν να λένε κάποιοι δεν θέλω αλλαγή, δεν θέλω να αλλάξει τίποτα, δεν θέλω να βλέπω τίποτα γύρω μου, θέλω να γυρίσω σε ένα παρελθόν που ίσως να μην υπήρξε και ποτέ και αυτό το βρίσκω πολύ ανησυχητικό διότι υπάρχει φόβος, οργή και απροθυμία να συζητηθεί οποιαδήποτε αλλαγή και αν υπάρχουν όλα αυτά, τότε πως θα καλλιεργήσεις ένα θετικό όραμα;

Το θετικό όραμα συνήθως βασίζεται και συνδέεται με κάτι που αλλάζει. Πώς θα λύσεις τα τρέχοντα προβλήματα; Υπάρχει ένας πόλεμος εν εξελίξει στην Ευρώπη, αντιμετωπίζουμε την κλιματική αλλαγή, πρέπει να αλλάξουμε τα πράγματα αν θέλουμε ο πλούτος που έχουμε δημιουργήσει να συνεχίσει.

Πρέπει να αλλάξουμε τα πράγματα σήμερα για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε αν θέλετε να υπάρχουμε ή να παραμείνουμε ας πούμε τόσο πλούσιοι όσο είμαστε και να αποκτήσουμε και άλλο πλούτο. Πώς θα τα κάνουμε όμως όλα αυτά αν υπάρχει μία κάποια απροθυμία να συνομιλήσεις σχετικά με οτιδήποτε αφορά την αλλαγή.

Και υπάρχει θεωρώ πολύς φόβος για την απώλεια ελέγχου.  Απώλεια ελέγχου του οτιδήποτε είτε μιλάμε για την κλιματική αλλαγή, είτε μιλάμε για μετανάστευση, για οτιδήποτε θα μπορούσε και αυτό είναι πολύ δύσκολο επίσης να επιλυθεί.

Φρονώ, επίσης, ότι όλα αυτά συνδέονται με το γεγονός ότι ποτέ δεν είχαμε ποτέ το βίωμα του πως θα αφήσω το αποτύπωμά μου και θα κάνω την αλλαγή, ας πούμε στο σχολείο δεν μας δίδαξαν πως να έχουμε θετικό αποτύπωμα. Δεν ψηφίσαμε ποτέ στο σχολείο για να αποφασίσουμε αν θα βάψουμε το κτίριο μπλε ή κίτρινο για το αν θα φτιάξουμε ένα γήπεδο μπάσκετ ή ποδοσφαίρου.

Δεν το κάναμε αυτό στο σχολείο, μας έμαθαν για τα δημοκρατικά συστήματα στο σχολείο, διδάχθηκα το πως λειτουργεί η αμερικάνικη κυβέρνηση δεν καταλαβαίνω γιατί, κανείς δεν μου δίδαξε στο σχολείο πως λειτουργεί το ευρωπαϊκό σύστημα, όμως οι νέοι δεν μαθαίνουν τέτοια πράγματα.

Ναι, προφανώς υποτίθεται ότι θα πάνε να ψηφίσουν στις εκλογές, το ποσοστό τους μειώνεται διαρκώς, πάλι κάποιοι έστω λίγοι πηγαίνουν στις κάλπες όμως φαίνεται ότι κανείς δεν καταλαβαίνει ότι μπορεί να κάνει την διαφορά, ότι έχει τον έλεγχο της κατάστασης διότι αν κάνει κάτι ας πούμε αν ξεκινήσει ένα μικρό τοπικό κίνημα πολιτών για να σωθούν τα δένδρα, θα υπάρξει μία θετική επίπτωση.

Αν κανείς το βιώσει αυτό, το κατακτήσει, το αντιληφθεί, αυτό δημιουργεί ανθεκτικότητα και δημιουργεί την εμπειρία και το βίωμα του να είσαι αυτάρκης και να έχεις ισχύ, δύναμη, γιατί όταν ο άλλος νιώθει ανίσχυρος δεν είναι και πολύ καλό αυτό για τη δημοκρατία.

Στις τελευταίες εκλογές που έγιναν για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο στην Γερμανία, μιλάω πολύ για το γερμανικό κομμάτι αλλά ήταν τρομακτικό αυτό που συνέβη, είδαμε τεράστια διαφοροποίηση. Όχι τεράστια ίσως αλλά εν πάση περιπτώσει οι διαφορές είναι τεράστιες είμαι από την Ανατολική Γερμανία, την πρώην Ανατολική Γερμανία και η πλειονότητα των ψηφοφόρων ψήφισαν υπέρ της ακροδεξιάς. Και στην πρώην δυτική Γερμανία είδαμε αύξηση των ποσοστών τους αλλά δεν ήτανε τόσο συντριπτική.

Τι γίνεται εδώ. Πολλοί ιστορικοί και πολλοί κοινωνιολόγοι διαφωνούν αυτή τη στιγμή για το τι συνέβη, δεν είμαι σίγουρη ότι έχουμε καταλήξει σε ένα βέβαιο συμπέρασμα, όμως φαίνεται πως είναι αυτό που λέγαμε, δεν έχει κανείς την απτή εμπειρία, το βίωμα της αλλαγής του πως την κατακτάς και αυτές οι τεράστιες αλλαγές οι διαρκείς, θυμηθείτε ζήσαμε διαφορετικά χρήματα εννοώ νομίσματα, διαφορετικά συστήματα και όλα αυτά ίσως, υποθέτω κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα ούτε μπορεί να θεωρήσει δεδομένο ότι αυτό είναι εξήγηση.

Δεν είναι ποτέ μονοπαραγοντικό, δεν υπάρχει μόνο ποτέ μία αποκλειστικά και καμία άλλη αιτία. Και ξέρετε είναι και λίγο της μόδας να ψηφίζεις για την ακροδεξιά. Προ πενταετίας ήταν της μόδας να ψηφίζεις για τους πράσινους, αυτό έχει αλλάξει. Είναι τρομακτικό το να ψηφίζεις για την ακροδεξιά, έχει πραγματικές επιπτώσεις στη ζωή μας αλλά έτσι γίνεται.

Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα για όλα αυτά. Θεωρώ ότι είναι ενδιαφέρον το να δώσουμε τα χέρια, να έρθουν να συνεργαστούν διάφορες δυνάμεις και στις Κάτω Χώρες το είδαμε στην Γαλλία, κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, είναι όμως αυτή η λύση; Διότι σε μία δημοκρατία θα πρέπει να έχεις επιλογές.

Υπάρχει λόγος που έχουμε διαφορετικά πολιτικά κόμματα, είναι υπέροχο, είναι θαυμάσιο, πρέπει να υπάρχουν πολλά διαφορετικά κόμματα διότι έχουμε διαφορετικές προτεραιότητες μεταξύ μας ή μπορεί να έχουμε διαφορετικούς τρόπους που προσεγγίζουμε τα πράγματα; Αν ενωθούμε, μετά θα έχουμε μία μεγάλη σούπα και θα είναι μία σούπα που θα έχει τα πάντα, διαφορετικά η επιλογή θα είναι η άκρα δεξιά.

Έτσι άραγε καλλιεργούμε τη διάθεση και την όρεξη για την δημοκρατία; ερωτηματικό. Και οι νέοι στη Γερμανία είτε ψήφισαν για μικρά κόμματα προοδευτικά, είτε ψήφισαν για την ακροδεξιά.

Ας πούμε υπάρχει ένα πανευρωπαϊκό μικρό προοδευτικό, ένα άλλο για την προστασία των ζώων, πραγματικά μικρό, αυτά ψήφισαν οι νέοι, τα στήριξαν και υπάρχει κατακερματισμός στην εικόνα.

Κάποιες φορές δεν υπάρχουν άλλες επιλογές είναι γεγονός, αλλά αυτή είναι η κατάσταση; Αυτό θέλουμε; Μία σούπα; Στην οποία όλα θα είναι ανακατεμένα;

Και σε ό,τι αφορά τις προσδοκίες, η Ευρωπαϊκή Ένωση  και συμφωνώ θα πρέπει να ασχοληθεί περισσότερο με την εφαρμογή κοινωνικών πολιτικών, όμως δεν μπορείς να κάνεις και πολλά σε αυτό το κομμάτι, δεν έχουμε την ικανότητα, το ρόλο, την αρμοδιότητα, ξέρω ότι αυτός είναι ένας ξηρός όρος, όμως υπάρχει και λόγος.

Διότι η κρίση η στεγαστική είναι κάτι που δεν θα μπορέσουμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο να την λύσουμε μπορούμε να προσπαθήσουμε να την περιορίσουμε αλλά σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν θα λυθεί η στεγαστική κρίση, συνεπώς η Ευρωπαϊκή Ένωση προσδοκούμε ότι θα είναι πιο κοινωνική και θα ασχολείται με τα καθημερινά προβλήματα, εγώ συμφωνώ μεν ωστόσο πολύ περιορισμένα πράγματα μπορεί να κάνει κανείς και εδώ αντιμετωπίζουμε ένα ακόμα δίλημμα, δηλαδή πως μπορούμε να κάνουμε περισσότερο κοινωνική και πιο σημερινή πιο επίκαιρη την Ευρώπη.

Νομίζω ότι αυτό είναι και το πρόβλημα. Άρα έχω περισσότερες ερωτήσεις παρά απαντήσεις να προσφέρω στη συζήτηση. Και χαίρομαι πάρα πολύ που μπορούμε να συζητήσουμε αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα.

Κα PAPOULIAS:

Ο επόμενος ομιλητής, ο Magnús Skjöld, ο οποίος είναι Υπεύθυνος για τις Διεθνείς Υποθέσεις της Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας στο Ισλανδικό Κοινοβούλιο.

Κος Skjöld:

Ευχαριστώ πολύ Elaine. Αξιότιμοι κύριοι Πρωθυπουργοί, αξιότιμοι προσκεκλημένοι, σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση που μου απευθύνατε. Είναι μεγάλη τιμή για εμένα να βρίσκομαι εδώ μαζί σας και να ακούω αυτούς τους εξαιρετικούς ομιλητές και ομιλήτριες και όλους όσοι μίλησαν και όσες από εχθές. Θα πρέπει νομίζω όλοι να πάρουμε και μονάδες παρακολούθησης σαν να ήταν μαθήματα στο παν/μιο.

Τα πόδια μου πατούν σε 2 κόσμους, είπατε και όντως είμαι ο υπεύθυνος για διεθνείς υποθέσεις της Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας στο Ισλανδικό Κοινοβούλιο, στην Ισλανδία δηλαδή, επίσης είμαι και μέλος του Κοινοβουλίου, όμως κατά βάση είμαι καθηγητής πολιτικών επιστημών στο παν/μιο και θα ήθελα να ασχοληθώ με το εν λόγω ερώτημα μέσα από το πρίσμα της πολιτικής επιστήμης αλλά και ως πολιτικός προφανώς θα θίξω το ίδιο θέμα.

Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω με μία αναφορά στο γεγονός ότι τα κράτη-έθνη είναι οι καλύτερες κοινωνικές, οι πλέον πετυχημένες κοινωνικές οντότητες που δημιουργήσαμε, είναι δημιουργήματα εξαιρετικά, βοήθησαν τις ζωές μας, και έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο πως ζούμε τη ζωή μας, άρα είμαστε υποχρεωμένοι να συμμετέχουμε στη λειτουργία του κράτους-έθνους.

Ο εθνικισμός είναι μία ιδεολογία που γεννήθηκε τον 18ο αιώνα και γιγαντώθηκε τον 19ο, ο εθνικισμός δημιούργησε ένα φαινόμενο το κράτος-έθνος και η εθνική ταυτότητα ήρθε να υποκαταστήσει κυρίως την θρησκεία ως στοιχείο ταυτότητας πρωτογενούς ταυτότητας εδώ στην Ευρώπη.

Υποθέτω ότι υπάρχει ένας δυσανάλογος αριθμός επιστημόνων από τον χώρο της πολιτικής επιστήμης εντός της αιθούσης και υποθέτω ότι γνωρίζετε τον Τζον Πλάμενατς και τις θεωρίες του περί εθνικισμού.

Ήταν ένας μελετητής επιστήμων στο Μαυροβούνιο, ο οποίος έκανε καριέρα στην Οξφόρδη, αναφερόταν σε 2 μορφές εθνικισμού, τον πολιτικό εθνικισμό από την μια τον οποίον τον συνέδεσε γενικά με τον εθνικισμό στις ΗΠΑ και ενδεχομένως τον εθνικισμό στη Γαλλία, οι πρόσφατες εξελίξεις ίσως δεν δείχνουν ότι ήταν ακριβείς στις εκτιμήσεις του και από την άλλη είχαμε τον εθνοτικό εθνικισμό. Μάλλον συνδεότανε με το αίμα, τη συνάφεια, τη συγγένεια. Ενώ ο πολιτικός αφορούσε την ένταξη σε ένα έθνος επειδή ακριβώς γινόσουν πολίτης του κράτους.

Εγώ είμαι Σκανδιναβός προφανώς, αφού είμαι Ισλανδός και άρα ανήκω σε εκείνη την οικογένεια των εθνών και των κρατών που χαρακτηρίζονται σκανδιναβικά ή βορειοευρωπαϊκά, είναι εθνοτικώς εθνικιστικά κράτη, αναφερθήκατε και στα 3 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης  που είναι από την Σκανδιναβία, έχουμε σε 2 από αυτά ακροδεξιά, που είτε ασκούν την διακυβέρνηση είτε στηρίζουν στο πλαίσιο ενός συνασπισμού όπως στη Σουηδία την κυβέρνηση.

Ο εθνικισμός στις Σκανδιναβικές χώρες έχει συγκεκριμένη μορφή την τελευταία 10ετία, τις τελευταίες 10ετίες μην σας πω μετά τον παγκόσμιο πόλεμο. Ίσως δέχτηκε τεράστιες επιρροές από τις πολιτικές τις σοσιαλδημοκρατικές.

Και την πολιτική την αντίστοιχη οπότε υπάρχει ένα στοιχείο προοδευτικό και αυτό εκδηλώνεται στην όλη ιδέα περί του εξαιρετικού στοιχείου που χαρακτηρίζει τους Σκανδιναβούς που έχουν την τάση να λένε ότι οι δικές μας κοινωνίες είναι καλύτερες από τις άλλες.

Ήδη χθες ο πρώην ΥΠΕΞ της Βόρειας Μακεδονίας αναφέρθηκε στο γεγονός ότι τα Βαλκάνια δεν διαφέρουν από τους Σκανδιναβούς. Δεν είναι καλύτεροι οι Σκανδιναβοί από εμάς και είναι γεγονός, έχει δίκιο, φυσικά και ισχύει.

Όμως αυτό είναι και κάτι το οποίο είναι εγγενώς εγγεγραμμένο στο γενετικό υλικό των Σκανδιναβών, δεν το αντιμετωπίζουν ως ρατσισμό, θεωρούν ότι είναι στοιχείο δικό τους και είναι και έκφανση του εθνικισμού και θεωρούν ότι η δική τους κοινωνία, οι δικές τους κοινωνίες είναι πολύ καλύτερες σε σχέση με άλλες στην ευρύτερη γειτονία.

Όπως προείπα, 3 από τις 5 χώρες της Σκανδιναβίας είναι μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το ‘73 μπήκε η Δανία στις ευρωπαϊκές κοινότητες λόγω Ηνωμένου Βασιλείου, ήταν θέμα ζωτικών συμφερόντων, εξάλλου είχε εμπορικούς δεσμούς με το Ηνωμένο Βασίλειο η Δανία εξ’ ου και έπρεπε να ακολουθήσει την είσοδο του Ηνωμένου Βασιλείου στις ευρωπαϊκές κοινότητες τότε, δεν είναι ότι της άρεσε και πάρα πολύ, όμως μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση  την ίδια περίπου περίοδο υπέβαλε αίτηση ένταξης η Νορβηγία, το 1970 κάτι όμως το απέρριψε ο λαός κυρίως λόγω εθνικιστικών ιδεών της εποχής, οι οποίες ήταν συγκαλυμμένες από οικονομικές ιδέες. Ή παρουσιάζονταν ως οικονομικής υφής ιδέες. Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα έλεγαν κάποιοι ότι είναι ένα πολιτικό εγχείρημα, ένα έργο, που είχε κρυφτεί πίσω από ένα μανδύα οικονομικό.

Η Νορβηγία και η Σουηδία μετά υπέβαλαν εκ νέου αίτηση ένταξης, η Φινλανδία είχε ένα άνετο περιθώριο, το 57% του λαού της είπε ναι, να γίνουμε μέλη, στη Σουηδία ήταν λιγότερο άνετο το περιθώριο, 52% ψήφισαν υπέρ, και λένε πως αν δεν είχε γίνει δεκτό από την Ευρωπαϊκή Ένωση να μπορούν να μασούνε ταμπάκο, θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο το ποσοστό αυτών που θα ήταν κατά της ένταξης.

Η Νορβηγία είπε όχι. Η Ισλανδία βγήκε από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο με έναν θρίαμβο του εθνικισμού, ενώ η υπόλοιπη ευρωπαϊκή ήπειρος έβλεπε και ζούσε τη φρικαλεότητα του εθνικισμού, είχε μαγευτεί από τις εθνικιστικές ιδέες η Ισλανδία, διότι έτσι ιδρύσαμε στις 17 Ιουνίου του 1944 τη δημοκρατία μας, που σημαίνει ότι χθες κλείσαμε 80 χρόνια ως κράτος δημοκρατικό, και ανεξάρτητο, έτσι απαλλαγήκαμε από τα δεσμά των Δανών μετά από εξακόσια χρόνια.

Ο ισλανδικός εθνικισμός λίγο πολύ έχει περιγραφεί από ειδικούς και παραλληλιστεί με τον γερμανικό εθνικισμό διότι έχουμε τον εθνικισμό του κατωτέρου, υπάρχει αίσθηση κατωτερότητας που δημιουργεί την ιδέα ή τον ιδεασμό της ανωτερότητας.

Η Ισλανδία, λοιπόν, επι μακρόν δεν είχε προβλήματα λαϊκισμού, δηλαδή λαϊκιστικά εθνικιστικά κόμματα διότι ο εθνικισμός ήταν αναπόσπαστα συνδεδεμένος με τα παραδοσιακά γνωστά κόμματα.

Το μεγαλύτερο και πλέον επιδραστικό στην πολιτική σκηνή της Ισλανδίας πολιτικό κόμμα μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, το κόμμα της Ανεξαρτησίας, κεντροδεξιό, ήδη το όνομα του τα λέει όλα είναι το Κόμμα της Ανεξαρτησίας, επίσης σοσιαλιστές Ισλανδίας είναι πολύ εθνικιστές και ο εθνικισμός τους δηλώνεται μέσα από το γεγονός ότι είναι κατά του ΝΑΤΟ.

Όμως οι σοσιαλδημοκράτες, το κόμμα στο οποίο ανήκω είναι πιο διεθνιστές ευτυχώς, έχουμε και άλλα πολιτικά κόμματα, για παράδειγμα υπάρχει το κόμμα των αγροτών που είναι προοδευτικό επίσης και αρκετά πατριωτικό αν θα μπορούσα να το πω έτσι.

Κάναμε αίτηση ένταξης το 2009 στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ένα χρόνο λιγότερο από ένα χρόνο μετά την οικονομική μας κατάρρευση εν έτει 2008, οπότε οι 3 μεγαλύτερες τράπεζες της Ισλανδίας που είχαν το δεκαπλάσιο του ΑΕΠ της χώρας, κατέρρευσαν μέσα σε μία εβδομάδα, χρειάστηκε και εμείς να πάμε στο ΔΝΤ για βοήθεια.

Αλλά δυστυχώς δεν πήγε και πολύ μακριά αυτή η αίτησή μας. Κυρίως λόγω αντίστασης από πλευράς της ίδιας κυβέρνησης, τότε είχαμε σοσιαλδημοκράτες και σοσιαλιστές, οι σοσιαλδημοκράτες είναι υπέρ της Ευρώπης μεν, ωστόσο οι σοσιαλιστές ήτανε κατά της Ευρώπης.

Είναι εναντίον της Ευρώπης σχεδόν για τα πάντα και αυτό έχει μείνει, είναι το υπόλειμμα, το κατάλοιπο από την πλατφόρμα τους κατά του ΝΑΤΟ, οπότε πριν από τις εκλογές που έλαβαν χώρα το 2013 ο κυβερνητικός συνασπισμός αποφάσισε ότι έπρεπε να παγώσει η αίτηση και μετά τις εκλογές το προοδευτικό κόμμα της Ανεξαρτησίας, σχημάτισε κυβέρνηση και απέστειλε μία επιστολή στις Βρυξέλλες λέγοντας ότι διακόπτεται η υποβολή της αίτησης. Άρα διακόπτονται οι συζητήσεις περί ένταξης.

Αυτό που τροφοδοτεί και καλλιεργεί αυτά τα κόμματα, είναι οι οικονομικές ανισότητες. Μιλώντας για λαϊκισμό, επίσης, είναι η μετανάστευση και η αίσθηση πως τα σύνορα της χώρας είναι πορώδη, διάτρητα και άρα δεν υπάρχει ασφάλεια για τους πολίτες, βεβαίως είναι και θέμα εθνικισμού και πολιτισμικής ταυτότητας, έλλειμμα εμπιστοσύνης απέναντι στην εθνική πολιτική, υπάρχουν και κοινά χαρακτηριστικά.

Το κοινό χαρακτηριστικό είναι ο νατιβισμός, ο εθνικισμός, είναι κατά της πολυπολιτισμικότητας, είναι κόμματα τα οποία δημιουργούν αποκλεισμούς, καλλιεργούν την ιδέα του εμείς εναντίον των άλλων, συνήθως υπάρχει ένας αυταρχικός ηγέτης χαρισματικός επικεφαλής, είναι κατά της ελίτ της όποιας ελίτ, έχουν απλές λύσεις να προσφέρουν σε σύνθετα ζητήματα.

Δεν είναι πρακτικοί αλλά είναι αμοραλιστές, κυρίως είναι προτεξιονιστές, προστατευτιστές και όχι φιλελεύθεροι, έχουν πολύ συγκεκριμένες παραδοσιακές αξίες υπέρ της οικογένειας για παράδειγμα και είναι κατά της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας κάποιες φορές προάγουν τις χριστιανικές αξίες, και πρόκειται για ευρωσκεπτικιστές.

Στη Νορβηγία και τη Δανία ήδη προανέφερα ότι έχουμε λαϊκιστικά κόμματα στην εξουσία, στη Φινλανδία και λαϊκιστικά κόμματα στηρίζουν την σουηδική κυβέρνηση ενώ στη Νορβηγία και στη Δανία έχουμε σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Ως ένα βαθμό χρειάστηκε να προσαρμόσουν τις πολιτικές τους, προκειμένου έτσι να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την άνοδο της ακροδεξιάς.

Οι σοσιαλδημοκράτες στη Δανία έκαναν κάτι παραπάνω σε σύγκριση με τους ομοϊδεάτες τους στη Νορβηγία. Από πολλές απόψεις υιοθέτησαν τις απόψεις της ακροδεξιάς περί μετανάστευσης πιο συγκεκριμένα και το πρόβλημα είναι όπως είπε εξάλλου και ο Στέφανος νωρίτερα, ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι ψηφοφόροι των σοσιαλδημοκρατών οι οποίοι φαίνεται ότι έχουν κάνει μία στροφή προς την άκρα δεξιά και αυτό ήταν πετυχημένο στη Δανία. Γιατί κατάφεραν να κερδίσουν την ψήφο των πολιτών προσαρμόζοντας με αυτό τον τρόπο τις πολιτικές τους.

Στη Νορβηγία πάλι είχαμε μία τρομερή εκλογική διαδικασία το 2019 οπότε οι σοσιαλδημοκράτες περίμεναν ότι θα κέρδιζαν τις εκλογές, όμως δεν είχαν απαντήσεις να προσφέρουν σε θέματα μετανάστευσης, και ήταν αντιμέτωποι με το ζήτημα της μετανάστευσης στη διάρκεια της εκστρατείας της προεκλογικής και χρειάστηκαν 2 χρόνια για να ξαναδούν τις πολιτικές τους, να τις επανεξετάσουν και τώρα κατέληξαν και εκείνοι σε πολιτικές που πρόθεση, στόχο έχουν να απαλύνουν το φόβο του έθνους απέναντι σε θέματα που αφορούν μεταναστευτικό και αιτούντες άσυλο συγκεκριμένα.

Ενώ παράλληλα, διατηρούν το στοιχείο της βιωσιμότητας, της δικαιοσύνης στις πολιτικές τους. Και συμμορφώνονται ή τηρούν αυστηρά τις διεθνείς συμφωνίες και το διεθνές δίκαιο κάθε φορά που μιλάμε για τα δικαιώματα των αιτούντων άσυλο.

Ίσως έχω καταχραστεί του χρόνου σας ήδη, συνεπώς σ’ αυτό το σημείο θα αποφύγω να μιλήσω για την πολιτική κατάσταση αυτή τη στιγμή στην Ισλανδία αναλυτικά. Υπάρχει ένα νέο κόμμα το οποίο λέγεται Κόμμα του Κέντρου, είναι δεξιό, έχει κλέψει ψηφοφόρους από το Κόμμα της Ανεξαρτησίας, θυμηθείτε, το κατά παράδοση μεγάλο κραταιό δεξιό κόμμα οπότε αυτό το νέο κόμμα με τρόπο επιθετικό έχει κινηθεί προς τα δεξιά για να σταματήσει την εκροή ή τις διαρροές.

Δεν βοήθησε πάρα πολύ, αυτή τη στιγμή είναι κάτω από το 18%, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ενώ εμείς η σοσιαλδημοκρατική συμμαχία πάμε καλά, θα γίνουν οι εκλογές σε ένα χρόνο και κάτι οπότε σκοπεύουμε να πάρουμε την εξουσία τότε.

Σε ό,τι αφορά τις πολιτικές πλούτου, νομίζω ότι δεν θα πρέπει να υιοθετήσουμε την ατζέντα άλλων, θα πρέπει να παραμείνουμε υπέρ της ισότητας και βεβαίως εν τω μεταξύ να απαλύνουμε τους φόβους των ψηφοφόρων. Ο κόσμος δεν θέλει τα κόμματα να αδιαφορούν απέναντι στους φόβους και να τους υποτιμάει ή να αντιμετωπίζεται ο πολίτης ως ρατσιστής.Πρέπει να αντιμετωπίζεται με συμπόνοια, με προοδευτισμό, με ισοτιμία.

Όπως είπε και ο Στέφανος, ας μην συνεργαστούμε με αυτούς, ας κρατήσουμε αυτή την υγειονομική ζώνη, πέριξ αυτών των κομμάτων. Επίσης, όπως είπε και η Ska, θα πρέπει να προάγουμε την εκπαίδευση, να ενισχύσουμε στην κυβέρνηση τον παράγοντα της διαφάνειας για να μειωθεί το έλλειμμα εμπιστοσύνης και βεβαίως θα πρέπει να εξασφαλίσουμε τη συμμετοχή των πολιτών, να προάγουμε τη συμμετοχή των πολιτών και με τρόπο ενεργό και δραστήριο να πλησιάσουμε τους νέους άνδρες και τα αγόρια για να τα βοηθήσουμε σε πρώιμο στάδιο, όσο ακόμα πηγαίνουν σχολείο να μην είναι απαθή, να αποφύγουν επίσης να εγκληματήσουν.

Αυτά ήθελα να πω, σας ευχαριστώ πολύ.

Κα PAPOULIAS:

Τώρα έχουμε την Elly Schlein που είναι μέλος του ιταλικού κοινοβουλίου από τον Μάρτιο του ‘23 του Δημοκρατικού κόμματος. Καλώς ήρθες Elly. Έρχεσαι σε μία πολύ πλούσια συζήτηση για τις πολιτικές για να αντιμετωπίσουμε την άνοδο της ακροδεξιάς και θα θέλαμε να ακούσουμε και εσύ τι έχεις να πεις στο θέμα.

Κα SCHLEIN:

Ευχαριστώ πάρα πολύ, κατ’ αρχήν θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη, θα ήθελα να είμαι εκεί αυτοπροσώπως αλλά δυστυχώς, έχουμε μάχη στο ιταλικό κοινοβούλιο απέναντι στις μεταρρυθμίσεις που θέλει να επιφέρει η Τζόρτζι Μελόνι στο Σύνταγμα.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους άλλους ομιλητές, χαίρομαι που βλέπω κάποιους καλούς φίλους εκεί, και θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Αλέξη Τσίπρα για αυτή την πολύ σημαντική ευκαιρία.

Όπως συζητούμε είναι αλήθεια ότι στις τελευταίες ευρωπαϊκές εκλογές, είδαμε την άνοδο κάποιων ακροδεξιών εθνικιστικών δυνάμεων σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Με την εμπειρία της Ιταλίας, δυστυχώς έχουμε αυτές τις δυνάμεις ήδη στην κυβέρνηση. Κέρδισαν τις εκλογές τον Σεπτέμβριο του ‘22 και μπορούμε ήδη να δούμε τα δραματικά αποτελέσματα αυτής της κυβέρνησης. Γιατί έκοψαν την πρόνοια, έκοψαν τις συντάξεις και το υγειονομικό σύστημα υγείας στην Ιταλία.

Καταλαβαίνετε ότι είναι μία πολύ δύσκολη κατάσταση και τις τελευταίες εβδομάδες έχουμε δεδομένα που μας δείχνουν ότι ένας στους δέκα Ιταλούς ζει σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Τι σημαίνει αυτό λοιπόν σε μία χώρα όπου πραγματικά παλεύουμε για τον ελάχιστο μισθό. Το μίνιμουμ μισθό. Γιατί δεν έχουμε κάτι τέτοιο και έχουμε πάνω από 3,5 εκ. ανθρώπους οι οποίοι είναι φτωχοί ακόμα και αν έχουν δουλειά.

Είναι λοιπόν μία πολύ δύσκολη κατάσταση εδώ, αλλά, ως δημοκρατικό κόμμα καταφέραμε να κερδίσουμε πέντε μονάδες, 350.000 ψήφους, να μειώσουμε δηλαδή την απόσταση από το κόμμα της Μελόνι μέσα σε ένα χρόνο.

Και αυξήσαμε την αξιοπιστία του κόμματος επιμένοντας στην κοινωνική δικαιοσύνη, στο κλίμα, στη βιομηχανία αλλά χρειάζεται επίσης σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση να συνενωθούμε για αυτό και προτείνουμε να προχωρήσουμε σε αυτές τις επενδύσεις, το Next Generation EU είναι μία ευκαιρία για να δημιουργήσουμε νέες θέσεις εργασίας ποιοτικές, και νέες εταιρίες βάσει ενός καινούργιου μοντέλου, που θα συμβαδίζει και με τον πλανήτη και την κατάστασή του.

Εστιάζουμε, λοιπόν, εκεί και θέλουμε να αποφύγουμε τις περικοπές στην πρόνοια και στο σύστημα, εθνικό σύστημα υγείας. Σε αυτή τη χώρα μπορεί να περιμένεις και 1,5 χρόνο για μία ιατρική εξέταση. Αυτό σημαίνει ότι αυτοί που είναι ήδη εύποροι μπορούν να πάνε στο ιδιωτικό σύστημα υγείας αλλά αυτοί που δεν έχουν τους πόρους, από μόνοι τους δεν μπορούν. Και εγκαταλείπουν την ιατρική φροντίδα, την υγειονομική φροντίδα.

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι αυτά τα ζητήματα είναι πολύ σημαντικά στην πολιτική συζήτηση σε αυτή τη χώρα αυτή τη στιγμή.

Επίσης, από κοινού με τις άλλες δυνάμεις της αντιπολίτευσης ωθούμε για μία μεταρρύθμιση του ελάχιστου μισθού και αυτό είναι κάτι το οποίο το θέλει 70% των Ιταλών, δηλαδή με μία τέτοια πρόταση προσεγγίζουμε τα σπίτια των ανθρώπων που ψήφισαν την Μελόνι και τη δεξιά στις τελευταίες εκλογές και αυτό λειτουργεί και πρέπει να επιμείνουμε στην κοινωνική διάσταση γιατί είναι αλήθεια, το είπατε.

Οι εθνικιστές πάντα στην ιστορία κινητοποιούνται από το φόβο. Σε ένα μεταβαλλόμενο κόσμο, με την επιστροφή των πολέμων, με την πανδημία, με την κλιματική αλλαγή υπάρχει πολύς φόβος και οι φόβοι δεν πρέπει ποτέ να ελαχιστοποιούνται ή να κατηγορούνται, πρέπει να τους κατανοούμε.

Αν και οι εθνικιστές είναι πολύ αποτελεσματικοί εμείς καταφέραμε να είμαστε το κόμμα που ψήφισαν περισσότερο οι νέοι. Επίσης καταφέραμε να είμαστε το κόμμα που το ψήφισαν περισσότερο στο νότο της χώρας.

Όπως γνωρίζετε στην Ιταλία υπάρχουν πολλές ανισότητες και έχουν αυξηθεί, ιδιαίτερα στη νότια Ιταλία. Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να βάλουμε στην καρδιά του προγράμματός μας τα κοινωνικά ζητήματα, τα κλιματικά ζητήματα, επίσης, γιατί η Ιταλία είναι μία πολύ ευπαθής χώρα, πολύ ευάλωτη χώρα απέναντι στην κλιματική κρίση και προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα καινούργιο αφήγημα για το πως η πράσινη μετάβαση συνοδεύεται από κοινές επενδύσεις, εάν συνοδεύεται από κοινές επενδύσεις, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε προς τη σωστή κατεύθυνση.

Όταν μιλάμε μόνο για την κλιματική κρίση, δεν μπορούμε να βοηθήσουμε τους αγρότες, πρέπει να τους πάρουμε από το χέρι και να τους οδηγήσουμε σε αυτή την μετάβαση αποφεύγοντας το φόβο και αποφεύγοντας το να αφήσουμε ανθρώπους πίσω.

Αυτά είναι τα ζητήματα στα οποία επιμένουμε αυτή τη στιγμή για να ξαναχτίσουμε μία δυνατή στάση του δημοκρατικού κόμματος στην Ιταλία. Σήμερα έχουμε μία διαδήλωση μαζί με την υπόλοιπη αντιπολίτευση, συνασπιζόμαστε με τους άλλους για πράγματα τα οποία αποδυναμώνουν τη δημοκρατία μας.

Αυτό το οποίο λέω λοιπόν είναι ότι δεν θα πρέπει να αφήσουμε το διεθνισμό στις εθνικιστικές δυνάμεις. Θυμάμαι Αλέξη, όταν ήσασταν πριν από χρόνια στη σκηνή πρέπει να συνασπιστούμε και να ενδυναμωθούμε απέναντι στις κοινές αξίες.

Αυτά τα οποία συνέβησαν στον Ματίας Εκε είναι δραματικά. Αλλά πρέπει να σας πω ότι την τελευταία εβδομάδα στην Ιταλία είδαμε την επιθετικότητα κάποιων μελών του Κοινοβουλίου από το ακροδεξιό κόμμα, απέναντι σε μέλη της αντιπολίτευσης.

Πρέπει λοιπόν από κοινού να πούμε όχι στη βία, την πολιτική βία, να πούμε όχι στην ακροδεξιά και αυτό θα γίνει μαζί με το σοσιαλιστικό κόμμα και μαζί είμαστε, συμφωνούμε να μην πάμε σε κανένα συνασπισμό με το ECR στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Είναι πολύ σημαντικό για τις προτεραιότητες της νέας ευρωπαϊκής επιτροπής και του Κοινοβουλίου να αγωνιστούμε με αυτό τον τρόπο.

Ευχαριστώ, λοιπόν, και πάλι για την ευκαιρία να συζητήσουμε και να δούμε τις εμπειρίες μας. Νομίζω ότι έχουμε πολύ περισσότερα κοινά απ’ ό,τι οι εθνικιστικές δυνάμεις για την κοινωνική δικαιοσύνη για τον ελάχιστο μισθό, για τα πολιτειακά δικαιώματα, για το κλίμα, για τα δικαιώματα της κοινότητας των ΛΟΑΤΚΙ. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

Κα PAPOULIAS:

Και τελευταία αλλά όχι έσχατη, η AliceBarbe,Πρόεδρος της AcadémieDesFutursLeaders.

Κα BARBE:

Είναι ωραίο να είσαι εδώ, νιώθεις σαν να είσαι στο Νταβός αλλά είσαι με την πλευρά των καλών, είναι σαν να είσαι σε μία οικογένεια. Ειλικρινά ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου που βρίσκομαι εδώ, σε ευχαριστώ Αλέξη, ευχαριστίες προς όλους, όσοι συμμετέχουν και σε αυτό το πάνελ.

Πέραν του ότι αυτό είναι το Νταβός με τους καλούς και όχι τους κακούς είναι ωραίο, γιατί θέλω να εκφράσω τα φιλικά μου συναισθήματα απέναντι σε όλους. Διότι είναι οι καιροί δύσκολοι για τους Γάλλους, είμαστε σε κατάθλιψη αυτή τη στιγμή, όταν με προσκάλεσαν ήθελα να φτιάξω μία ομιλία για τον κίνδυνο της ακροδεξιάς αλλά να που φτάσαμε και εκεί.

Την προηγούμενη εβδομάδα ο πρόεδρος Μακρόν αποφάσισε τη διάλυση τους Βουλής, της Εθνοσυνέλευσης, και έχουμε τις εκλογές που θα λάβουν χώρα σε 2 εβδομάδες από σήμερα πολύ πιθανόν μέχρι τότε το κόμμα της Μαρί Λεπέν να έχει ενισχύσει τη θέση του και τελικώς θα βρεθεί στην εξουσία και είναι πολύ πιθανόν να καταλήξουμε με Πρωθυπουργό είτε τον Jordan Bardella που είναι βοηθός της ή την ίδια την Μαρί Λεπέν. Δεν αποκλείεται λοιπόν να είναι επικεφαλής της κυβέρνησης ή εκείνη ή εκείνος. Αυτοί είναι οι καιροί.

Αυτή είναι η εποχή μας όμως αν ενθυμούμαι καλώς το ερώτημα ήτανε ποιες πολιτικές μπορούν να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε την ακροδεξιά. Αυτά τα χρόνια με αυτό ασχολούμαι και πριν σας δώσω μία απάντηση, θα σας πω ότι η άνοδος της ακροδεξιάς δεν είναι μόνο πολιτικό ζήτημα. Η άνοδος είναι επίσης κομμάτι της μεταπολεμικής Ευρώπης, μεταπολιτικής Ευρώπης, 40 χρόνια ετοιμαζόταν η ακροδεξιά να αναλάβει την εξουσία.

Πέρα από τα παραδοσιακά κόμματα έχουμε περίπου 14 ακροδεξιά κινήματα στη Γαλλία είτε μιλάμε για ακροδεξιούς οικολόγους είτε για νεοναζιστές. Και αυτοί ανεμίζουν την σημαία της Λεπέν αλλά και άλλων ακροδεξιών και πιο εξτρεμιστικών σχηματισμών που βοήθησαν την Λεπέν να έρθει πιο κοντά στο κέντρο και ξαφνικά να φαίνεται πιο φυσιολογική.

Είναι έτοιμη για αυτό, ήταν έτοιμη, είναι καλή, έχουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διαθέτουν σχολεία, είναι πολύ καλοί με τα δεδομένα, έχουν τα μέσα και έχουν και χρήματα. Θα επανέλθω στο θέμα χρήμα αργότερα όμως, αυτό είναι ζωτικής σημασίας για εμάς.

Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν υπάρχουν παντού σε όλη την Ευρώπη. Υπάρχει συντονισμός. Ο Jordan Bardella εκπαιδεύτηκε μαζί με τον Βίκτορα Όρμπαν, είμαι σίγουρη ότι ξέρετε τι ακριβώς συμβαίνει.

Πηγαίνουν σε κατασκηνώσεις θερινές, μαθαίνουν πως να ντυθούν, τι να λένε, πως να μοιάζουν μεταξύ τους, στη Γαλλία έχουμε εντοπίσει 4 σχολεία της ακροδεξιάς, έχουν καταρτίσει περίπου 4000 ανθρώπους για την πολιτική, ανθρώπους που εργάζονται στο χώρο της πολιτικής, των μέσων μαζικής ενημέρωσης, στις επιχειρήσεις, τους μαθαίνουν, τους εκπαιδεύουν για την μεγάλη αντικατάσταση, υποκατάσταση, τους διδάσκουν κάτι πολύ αηδιαστικό, γιατί τους λένε ότι οι μουσουλμάνοι κατά βάση προσπαθούν να αντικαταστήσουν την λέξη και φυλή και άμεσα εκπαιδεύουν τους influencers. Τους χρηματοδοτούν.

Μια που μιλάμε για influencers θα σας πω ότι έχουμε 45 influencers στη Γαλλία οι οποίοι έχουν 1 εκατομμύριο views και παραπάνω το μήνα. Και τα σπασικλάκια της ακροδεξιάς ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Χρησιμοποιούν τα σωστά hastags, selfie, το tiktok είναι πολύ εύγλωττο το παράδειγμα που δώσατε από την Κύπρο. Έχουμε τον Bardella με 1,6 εκατομμύρια ακολούθους στο tiktok. Άλλος δεν έχει κατορθώσει σε επίπεδο πολιτικής σκηνής να φτάσει αυτά τα επίπεδα.

Δεν μπορώ να κατηγορήσω τους Γάλλους πολιτικούς σχεδόν δεν ξέρουν να τραβήξουν selfie. Όμως άλλο ένα εύγλωττο παράδειγμα αφορά την Ιταλία, τον Σαλβίνι ο οποίος κατενόησε πλήρως την σημασία των selfies.

Όταν εκείνος απευθύνεται σε κοινό δεν μιλάει και τόσο πολύ, αλλά αφιερώνει 2 ώρες στο να τραβάει selfies του εαυτού του γιατί ξέρει ότι κατά μέσο όρο θα φτάσει σε 40 ανθρώπους μία φωτογραφία.

Ο Σαλβίνι έχει περισσότερους followers απ’ ό,τι ο Μακρόν και η Μέρκελ και έχει περισσότερη διάδραση με το κοινό του ακόμα και περισσότερη από τον Ντόναλντ Τράμπ.

Δεν είναι μόνο στο online κομμάτι, υπάρχουν και NGΟs, υπάρχουν ακροδεξιές ΜΚΟ, δηλαδή, οι οποίες είναι κατά των ΛOATKI, κατά των μεταναστών, κατά των εκτρώσεων, αυτοαποκαλούνται ακτιβιστές, είναι εκείνοι που θα προσπαθήσουν να βοηθήσουν τους αστέγους αλλά δεν θα είναι έγχρωμοι αυτοί. Και οι ΜΚΟ επίσης, δέχονται δωρεές και έτσι έχουν φοροαπαλλαγές.

Ο Πιερ Εντουάρ Στερά αποφάσισε να δώσει 1 δισεκατομμύριο, το σύνολο της περιουσίας του στο Ίδρυμά του για το κοινό καλό όπως λέγεται. Έχουμε επίσης δωρητές και από άλλες χώρες. Ας πούμε ο Μαλοφέφ ο οποίος είναι υποστηρικτής του Πούτιν και κατά των γκέι σε όλη την Ευρώπη. Έχουμε δισεκατομμυριούχους στη Γαλλία, πολλοί επίσης είναι στρατευμένοι με την εκκλησία, έχουμε ανθρώπους οι οποίοι διαθέτουν μέσα μαζικής ενημέρωσης και αυτή τη στιγμή συντονίζουν την ίδια την εκστρατεία της Λεπέν για να αναλάβει την εξουσία.

Εσχάτως είχαμε μία ενημέρωση από ένα φόρουμ, που λέει ότι 700 εκατομμύρια ευρώ ουσιαστικά έχουν διοχετευτεί σε όλη την Ευρώπη, σε εκστρατείες. Ξυπνήσαμε μία μέρα και είδαμε αυτοκόλλητα σε όλα τα ποδήλατα της Γαλλίας κατά των εκτρώσεων. Εκεί πήγανε αυτά τα χρήματα και το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά νομίμως απαλλάσσονται φόρων.

Οπότε απαντώ ξανά, πως το χρήμα είναι το μείζον ζήτημα. Πρέπει να συζητήσουμε για το χρήμα. Στη Γερμανία εσχάτως, προσφάτως, πολύ καλό παράδειγμα πετυχημένης πολιτικής ήταν να εντοπισθούν και να αναλυθούν τα χρήματα που συνήθως διαφεύγουν της προσοχής των αρχών. Υπάρχει χρήμα στην ακροδεξιά.

Είμαι σίγουρη ότι αυτό ισχύει σε όλη τη δυτική Ευρώπη. Αν δώσεις χρήματα σε ένα κόμμα θα σου δώσουν και δουλειά και εγώ ας πούμε, όταν θα έδινα χρήματα θα με προσλάμβαναν. Αυτοί έχουν πλάνο, εμείς δεν έχουμε, άρα τι έχουμε αφού δεν έχουμε πλάνο.

Έχουμε θεσμούς, έχουμε όργανα, έχουμε συνθήκες, συμβάσεις, έχουμε όλους αυτούς και αυτές που είναι εδώ στην αίθουσα, όλο αυτό σημαίνει ισχύ, έχουμε ίσως και χρήματα, είμαστε φίλοι, είμαστε εδώ σε ένα καθαρό χώρο όμως έχουμε και την κοινωνία των πολιτών και η κοινωνία των πολιτών είναι πολύ σημαντική. Έχει μαζικό αποτύπωμα. Είχαμε τα κίτρινα γιλέκα στην Γαλλία. Πιστέψτε με, τα μαζικά κινήματα αποδίδουν.

Ωστόσο δυσκολεύτηκαν οι προοδευτικοί να παρακινήσουν και να κινητοποιήσουν την κοινωνία, το ακούσατε, τα λέμε ξανά και ξανά και θα το ξαναπούμε, πρέπει να συνεργαστούμε με την κοινωνία των πολιτών. Τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Γαλλία με την Union of the Left, την ένωση της Αριστεράς;

Ασκούμε τεράστια πίεση στα 3 μεγαλύτερα πολιτικά κόμματα της Γαλλίας να μην συγκρούονται μεταξύ τους. Τους είπαμε τώρα συνεργαστείτε, τσακωθείτε αργότερα, τώρα γίνετε ένα και έχω το προνόμιο καθώς είμαι επικεφαλής μίας ακαδημίας μελλοντικών ηγετών, να πω ότι είναι ένα προνόμιο για μένα το γεγονός ότι ασχολούμαι με ανθρώπους και της κοινωνίας των πολιτών, μιλάμε για την κλιματική κρίση, για τα κίτρινα γιλέκα, το κίνημα για το περιβάλλον.

Οπότε είναι προνόμιο ότι καλέσαμε όλους να έρθουν να εκφωνήσουν ομιλίες, όλοι όσοι στηρίζουν την κοινωνία των πολιτών και πιστεύω στο ρόλο της κοινωνίας των πολιτών, δεν είμαστε οι μόνοι στη Γαλλία.

Σε όλη την Ευρώπη έχουμε 30 πολιτικές ακαδημίες οι οποίες καταρτίζουν και εκπαιδεύουν ανθρώπους από την κοινωνία των πολιτών ούτως ώστε να ασχοληθούν με την πολιτική, το ίδιο συμβαίνει και στην Ιταλία και στη Γερμανία.

Όλοι συνυπάρχουμε και συνεργαζόμαστε όμως αν συνεχίσει να αισθάνεται η κοινωνία των πολιτών ότι την έχουμε αφήσει πίσω και ότι δεν την σεβόμαστε, θα στραφεί στην ακροδεξιά. Και δεν πειράζει, μιλήσαμε για τον φόβο επί μακρόν. Υπάρχει φόβος, εγώ είμαι τρομοκρατημένη αυτή τη στιγμή, φοβάμαι, δεν μου φαίνεται και τόσο ωραίο, κουλ το μέλλον.

Μιλώντας για τη δημοκρατία ακούω πολιτικές να αναφέρονται, ακούω νούμερα, θέλω όμως να ξέρω κατά πόσον ο γιος μου θα μπορεί να πάει στο σχολείο; Αν αρρωστήσω εγώ θα μπορώ να πάω στο νοσοκομείο άραγε; Θα μπορώ να περπατάω ασφαλώς στους δρόμους ως γυναίκα; Η ακροδεξιά τα ξέρει αυτά, γνωρίζει αυτούς τους φόβους. Το πρόβλημα είναι ότι απαντούν σε αυτούς τους φόβους δημιουργώντας εχθρούς στη Ευρώπη, τους μουσουλμάνους, τους μετανάστες.

Προ 20ετίας είχαμε την σοσιαλιστική διεθνή, τώρα έχουμε την διεθνή ακροδεξιά που έρχεται να απαντήσει στις απειλές και μίλησα νωρίτερα για το χρήμα, το χρήμα το δικό τους. Τώρα θέλω να μιλήσω για το δικό μας το χρήμα.

Στην Γαλλία λιγότερο από ένα τοις εκατό της φιλανθρωπίας πηγαίνει στην κατεύθυνση των δημοκρατικών κινημάτων. Μέχρι και πέρσι στη δυτική Ευρώπη αυτές οι οργανώσεις χρηματοδοτούνταν από αμερικανικά ιδρύματα, όπως το open society, όπως το illuminate και τώρα αυτά πάνε.

Για να είμαστε όμως δίκαιοι, νομίζω ότι είναι σοκαριστικό αν οι Αμερικάνοι φιλάνθρωποι είναι εκείνοι που χρηματοδοτούν ευρωπαϊκούς φορείς ή δημοκρατικούς φορείς που υποστηρίζουν την δημοκρατία στην Ευρώπη. Τώρα αν στη δυτική Ευρώπη δούμε το σύνολο της φιλανθρωπίας που χρηματοδοτεί τα δημοκρατικά όργανα, είναι το ποσό συνολικά 20 εκατομμύρια, 20 εκατομμύρια ευρώ.

Στη Γαλλία επενδυτής έριξε σε ακροδεξιούς 1 δις. Αν λοιπόν δεν έχουμε χρήματα, δεν θα τα καταφέρουμε, δεν έχουμε κεφάλαια, δεν έχουμε ιδιωτικά κεφάλαια, δεν έχουμε χρήματα για μέσα μαζικής ενημέρωσης ούτε μέσα στα Μέσα μαζικής ενημέρωσης προσπαθώντας να απαντήσω στην μέγιστη ερώτηση που θέσατε σχετικά με το τι μπορούμε να κάνουμε, πολύ συγκεκριμένα πρέπει να στηρίξουμε την κοινωνία των πολιτών, να κινητοποιηθεί εναντίον της ακροδεξιάς.

Θα συνεργαστούμε με τα κινήματα της κοινωνίας των πολιτών, να εντοπίσουμε τις χρηματοδοτήσεις, να σταματήσουμε τη χρηματοδότηση, να χαρακτηριστεί παράνομη, να καταρτίσουμε μία νέα γενιά δημοσίων υπαλλήλων και πολιτικών.

Βεβαίως να εξασφαλίσουμε πως ο κόσμος που αισθάνεται ότι έχει μείνει πίσω έχει μία θέση, όχι ένα σκαμπουδάκι, μία μεγάλη θέση αν όχι πολυθρόνα στο τραπέζι. Ευχαριστώ πολύ.

Κα PAPOULIAS:

Είναι συναρπαστική η συζήτηση. Λαμβανομένου υπόψιν του σεισμού των ευρωπαϊκών εκλογών. Και τους μετασεισμούς οι οποίοι απηχούν. Δυστυχώς μας λείπει ο χρόνος. Θα ζητήσω λοιπόν από τον κάθε ομιλητή, τον κάθε ομιλητή και ομιλήτρια να κάνει κάποιες συμπερασματικές παρατηρήσεις, δύο λεπτά, θα ήθελα να ζητήσω από τον κύριο Schulz να ξεκινήσει. Τον κύριο Schulz που είναι ακόμα στο βίντεο.

Κος Schulz:

Ευχαριστώ πάρα πολύ. Τι να προσθέσω; Όλα ειπώθηκαν. Συμφωνώ με όλους τους ομιλητές. Δεν μπορώ να σας πω κάτι το ευφυές, μία ευφυή απάντηση σε όλες αυτές τις εξαιρετικές αναλύσεις που ακούσαμε. Θα ήθελα να υπογραμμίσω μόνο ένα πράγμα. Η κοινωνία των πολιτών  στην οποία αναφέρθηκε η τελευταία ομιλήτρια, παίζει ρόλο κλειδί.

Η επιτυχής κινητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών ήταν εμφανής στην Πολωνία. Και αυτό που άλλαξε το παιχνίδι ήταν αυτή η κινητοποίηση. Δύο φορές κινητοποιήθηκαν 700.000 άνθρωποι που βγήκαν στους δρόμους και έδειξαν ότι είναι η πλειοψηφία.

Συνήθως είναι μία σιωπηρή πλειοψηφία αλλά σε στιγμές κλειδιά η κινητοποίηση αυτής της σιωπηρής πλειοψηφίας, το να γίνει ηχηρή, ορατή και δυνατή. Για να δείξει ότι είμαστε δεσμευμένοι στην υπεράσπιση, στην άμυνα των αρχών μας, χρειάζεται αυτή η κινητοποίηση.

Νομίζω Elly και εσύ το είπες αυτό στην Ιταλία, αλλά δείτε τι συνέβη στην Πολωνία. Όταν έγιναν ορατοί και έγινε ορατό ότι δεν είχε ο Κατσίνσκι την πλειοψηφία, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν εναντίον του, εναντίον αυτής της σκέψης που πήγαινε πίσω στον 19ο αιώνα που δεν μπορούσε να επιλύσει τα προβλήματα του 21ου, τότε η διάθεση στη χώρα άλλαξε και οι άνθρωποι τόλμησαν να μιλήσουν εναντίον αυτής της πολιτικής.

Αν είσαι μόνος σου είσαι χαμένος. Έχεις την αίσθηση ότι σε επικαλύπτουν οι άλλοι. Αν έχεις όμως τους άλλους, τότε είσαι δυνατός. Πιστεύω, λοιπόν, ότι η κινητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών πέρα από τις γραμμές των πολιτικών κομμάτων, αυτό είναι το κλειδί για να τους αντιμετωπίσουμε.

Κα PAPOULIAS:

Θα ζητήσω λοιπόν από τον καθένα μία συνόψιση 2 λεπτά.

Κος BAIER:

Η συζήτηση έδειξε πόσο περίπλοκο είναι το ζήτημα πολιτικό, ψυχολογικό, εθνικό, κοινωνικό και οικονομικό. Τεράστιες επιπτώσεις. Γιατί πιστεύω ότι η κοινωνική πολιτική είναι ένα από τα βασικά σημεία. Να δούμε τους αριθμούς που ακούσαμε στην προηγούμενη συζήτηση. 50% των Ευρωπαίων λένε ότι δεν μπορούν να ζήσουν, να επιζήσουν μέχρι το τέλος του μήνα. 60 εκατομμύρια Ευρωπαίοι, είχαν χαμηλότερο μισθό σε σχέση με το ΑΕΠ, σε σύγκριση με το 2000.

Ας δούμε τις υγειονομικές υπηρεσίες. Στη Γαλλία που σου λένε να ξαναπάς σε έξι μήνες ή που σου ζητάνε να πληρώσεις μόνος σου. Αυτή είναι η εμπειρία το να είσαι ανίσχυρος. Αυτή είναι η εμπειρία το να μην σε θεωρούν άξιο και αυτό δεν είναι ζήτημα μόνο κοινωνικής πολιτικής, είναι ζήτημα ευπρέπειας, αξιοπρέπειας, δημοκρατίας, και όσο η πολιτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο δεν αντιμετωπίζει αυτά τα ζητήματα, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει, που ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας αναζητά τη βοήθεια ή αναζητά σωτηρία κάνοντας αποδιοπομπαίους τράγους τις μειονότητες.

Να πάρουμε το ζήτημα το στεγαστικό. Στην Ελλάδα τα τελευταία 10 χρόνια απ’ ό,τι ξέρω, η στεγαστική κρίση αυξήθηκε κατά 48% Σε πόλεις όπως η Βιέννη, η Βαρκελώνη, η Αθήνα ή η Μαδρίτη, νέοι άνθρωποι πρέπει να δαπανούν πάνω από το 50% του μηνιαίου εισοδήματος τους για να πληρώσουν το ενοίκιο.

Αυτό σημαίνει αδυναμία, αυτό σημαίνει άρνηση των δικαιωμάτων σου ως άτομο και αυτό είναι το γόνιμο έδαφος πάνω στο οποίο η δημαγωγία οποιουδήποτε είδους μπορεί να αναπτυχθεί.

Και τέλος ναι, απολύτως συμφωνώ ότι χωρίς την κοινωνία των πολιτών δεν μπορεί να υπάρξει μία πολιτική εναλλακτική. Το μόνο πράγμα που μπορεί να ξεκινήσει από την ποικιλομορφία, κάποια στιγμή πρέπει να κάνουμε επιλογές. Και η επιλογή στη Γαλλία και αλλού είναι είτε θέλεις να έχεις την ακροδεξιά με την ατζέντα που έχουν ή θα ανοίξεις την πόρτα για μία μεταμόρφωση της κοινωνίας. Αυτή είναι η επιλογή. Ευχαριστούμε πολύ.

Κα PAPOULIAS:

Στέφανε δύο λεπτά.

Κος ΣΤΕΦΑΝΟΥ:

Δύο λεπτά, ευχαριστώ. Ως κατακλείδα θα ήθελα να θυμίσω ότι είπε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν σε ένα από τα ντιμπέιτ που είχε με τους συνυποψήφιους της για την προεδρία της Κομισιόν. Είπε ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να κάνει διάλογο με τους μεταρρυθμιστές, φτάνει κυρίως η Μελόνι να αποδεχτεί όρους που έχουν να κάνουν με τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου.

Εσείς μπορείτε να φανταστείτε ότι ένας ακροδεξιός μπορεί να συμφωνήσει κάτι που να είναι μέσα στην αντίληψη της δημοκρατίας, που έχει να κάνει με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία, και το κράτος δικαίου; Μα αφού εξ’ ορισμού η ακροδεξιά καταργεί αυτά τα πράγματα. Εάν λοιπόν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την ακροδεξιά, ας τερματίσουμε πρώτα απ’ όλα την υποκρισία.

Δεύτερον, ας δημιουργήσουμε με τις πολιτικές μας ελπίδα και προοπτική για την κοινωνία. Γιατί η ακροδεξιά αλιεύει από την έλλειψη ελπίδας και προοπτικής. Και αναζητάει μεσσίες. Αναζητάει κάποιους που στη θέση της αλληλεγγύης θα βάζει ο θάνατός σου η ζωή μου.

Εκεί που είναι η ανοχή, η συναίνεση και η συνεργασία βάζει την πυγμή και τη δύναμη. Και εκεί ασφαλώς που είναι τραυματισμένη η αξιοπρέπεια και η περηφάνεια, βάζει τον εθνικισμό και τις λύσεις που θα έρθουν από το πουθενά και ως δια μαγείας να δικαιώσουν τα τραυματισμένα συναισθήματά μας.

Η δουλειά λοιπόν που έχουμε να κάνουμε είναι πολλή, ας ξεκινήσουμε από την προσπάθεια να βρούμε μία ενότητα στη δράση ενάντια στην ακροδεξιά όλων των δημοκρατικών δυνάμεων, ξεκινώντας ασφαλώς από την αριστερά, συγνώμη που το λέω αυτό, αλλά νομίζω ότι η αριστερά εξ’ ορισμού έχει αυτό το καθήκον να το κάνει, είναι η πιο συνεπής απέναντι στην ακροδεξιά, θα πρέπει να τραβήξει μαζί της σε ένα μέτωπο όλες εκείνες τις δυνάμεις που πιστεύουν ότι η ακροδεξιά αποτελεί απειλή για τη δημοκρατία και την ανθρωπότητα. Ευχαριστώ.

Κα PAPOULIAS:

Ska

Κα KELLER:

Ευχαριστώ πάρα πολύ, συμφωνώ με όλα όσα είπε η Alice, ναι, έχουμε πολιτικές. Αλλά αυτό δεν φτάνει. Πρέπει να έχουμε και τη δύναμη να εκστρατεύουμε και υπάρχουν και επιθέσεις που δεν έχουν τίποτα να κάνουν με την πολιτική. Ως πράσινοι έχουμε υποστεί επιθέσεις από τρολ από την Ρωσία. Θα ήταν αστείο αν δεν ήταν τόσο κακό για τα συνολικά αποτελέσματα και για την κοινωνία.

Χρειάζεται λοιπόν να μην είμαστε πλέον αφελείς και να λέμε ότι α ναι, εντάξει, αλλά εμείς θα κάνουμε καλύτερη εκστρατεία, έχουμε καλύτερες μπροσούρες και τα λοιπά. Όχι.

Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις εκστρατείες της ακροδεξιάς σε όλο τον κόσμο και πρέπει να κάνουμε κάτι για αυτό, πρέπει να δράσουμε. Είναι δύσκολο, δεν έχουμε τα πολλά χρήματα απ’ ό,τι φαίνεται αλλά ίσως έχουμε λίγα χρήματα τα οποία θα μπορούσαμε να τα συγκεντρώσουμε και είμαστε περισσότεροι.

Και δεν είμαστε μποτ και τρολ. Έχουμε λοιπόν τη δυνατότητα να το κάνουμε και πρέπει να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη δύναμη. Έχουμε τις γαλλικές εκλογές που έρχονται, και επίσης θα έχουμε και εκλογές σε 3 γερμανικά κρατίδια τον Σεπτέμβριο, ένα από αυτά είναι το δικό μου, και ίσως και δεν θα έχουμε κυβέρνηση χωρίς την ακροδεξιά.

Μιλήσατε για την ενότητα της αριστεράς, η γερμανική αριστερά έχει χωριστεί στην πρώην αριστερά και μια αριστερά η οποία είναι δεξιόστροφη όσον αφορά το μεταναστευτικό, και είπαν ότι ναι ίσως θα πάρουν ψήφους από την ακροδεξιά, ναι, αλλά πολύ λίγους. Παίρνουν περισσότερους, κλέβουν ψήφους από την αριστερά και αυτό είναι κρίμα γιατί θα μπορούσαν να μας βοηθούν με το πρόβλημα αλλά δεν βοηθάει.

Αυτή τη στιγμή ενισχύουν την ατζέντα της ακροδεξιάς. Και αυτό μας δείχνει και πάλι ότι κάποια ζητήματα στην ακροδεξιά ατζέντα θα είναι πολύ μεγαλύτερα. Και τους δίνουν βαθμούς, τους κάνουν να μπαίνουν μπροστά και είναι και κάτι το οποίο είπες πριν. πρέπει να αναγνωρίσουμε τους φόβους των ανθρώπων, συμφωνώ απολύτως.

Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν φόβοι οι οποίοι δεν επιλύονται εύκολα αν θέλεις να έχεις ενσυναίσθηση και ανθρωπισμό. Τι κάνεις αν έχεις μετανάστες; Είναι δύσκολο ζήτημα. Πώς θα καταλάβω τους φόβους των ανθρώπων αν δεν είμαι σε θέση να σταματήσω ας πούμε την μετανάστευση αυτή τη στιγμή; Που δεν το θέλω έτσι κι αλλιώς.

Και κάποιος άλλος ανέφερε και την πανδημία, δεν ξέρω πως αισθάνεστε, για μένα η πανδημία ήταν μία περίοδος πολύ δύσκολη και απαιτητική αλλά για πάρα πολλούς νέους ανθρώπους ήταν απομονωμένοι, αισθάνονταν τελείως αποκομμένοι από τα πάντα, δεν μπορούσαν να δουν τους φίλους τους, ήτανε μία περίοδος νεκρή.

Και εντάξει, εγώ λέω ότι δεν ήταν σοβαρό αλλά για πολλούς νέους ήταν μία περίοδος που τους άλλαξε και αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να το αναγνωρίζουμε και να το δεχτούμε και πρέπει να βρούμε και τα χρήματα, πρέπει να κάνουμε εκστρατείες και πρέπει να αρχίσουμε να βρωμίζουμε λίγο τα χέρια μας με αυτές τις εκστρατείες, να δουλεύουμε δηλαδή σκληρά. Σας ευχαριστώ.

Κος SKJÖLD :

Ναι, νομίζω ότι πρέπει να θυμόμαστε την ευαλωτότητα του συστήματός μας, του συστήματος που δημιουργήθηκε εδώ σ’ αυτή την πόλη πριν 5000 χρόνια. Χθες ο καθηγητής Σωτήρης Ρούσσος είπε ότι οι δυτικές αξίες δεν είναι πλέον παγκοσμίως αποδεκτές. Έχουμε όμως κάτι καλύτερο να τις αντικαταστήσουμε;

Θα ήταν ένας αυταρχικός κόσμος καλύτερος; Βεβαίως και όχι. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η δημοκρατία δεν ήταν πολύ καιρό εδώ όταν υπήρξε η δικτατορία. Πρέπει να σκεφτούμε την ανθρώπινη ιστορία ως 24 ώρες, είναι λιγότερο από ένα λεπτό που δημιουργήθηκε και λειτούργησε η δημοκρατία.

Είναι λοιπόν ένα πολύ ευάλωτο σύστημα. Πρέπει να υπεραμυνθούμε με όλες μας τις δυνάμεις. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ούτε ο Χίτλερ ούτε ο Μουσολίνι είχαν πλειοψηφία. Ήρθαν στην εξουσία με την βοήθεια της δεξιάς, των δεξιών κομμάτων.

Επίσης πρέπει να θυμόμαστε ότι οι δημοκρατικοί πολιτικοί πρέπει να θεωρούνται ως χρήσιμοι από τους ανθρώπους διαφορετικά θα υπερισχύσουν οι ισχυροί και όπως είπε ο Στέφανος νωρίτερα, αυτό είναι το καθήκον της αριστεράς. Ιδιαιτέρως της αριστεράς γιατί η ιστορία μας έχει δείξει ότι η δεξιά είναι μία δύναμη που δε μπορούμε να εμπιστευτούμε.

Κα PAPOULIAS:

Alice

Κα BARBE:

Θεώρησα ότι θα ήμουν η τελευταία που θα μιλήσω και είχα ετοιμάσει μία πολύ ωραία φράση. Στην Γαλλία προετοιμαζόμαστε για το χειρότερο αλλά παραμένουμε, παραμένω με την ελπίδα ότι η δημοκρατία είναι εφικτή.

Ως γυναίκα έχω 2 λεπτά για να ψηφίσω στην κλίμακα της ιστορίας, αλλά πηγαίνουμε στην σωστή κατεύθυνση.

Πηγαίνουμε 2 βήματα μπροστά, μετά πηγαίνουμε πίσω, μπροστά πίσω, αλλά έχω την ελπίδα και είμαι σίγουρη ότι πηγαίνουμε στη σωστή κατεύθυνση. Μέχρι πρόσφατα πίστευα ότι στη Γαλλία μπορούσαμε να προετοιμάσουμε ένα καινούργιο αφήγημα, να προετοιμαστούμε απέναντι στην ακροδεξιά. Πιστεύαμε 3 χρόνια αλλά τώρα έχουμε 2 εβδομάδες. Αυτό συμβαίνει τώρα για εμάς.

Εγώ κινητοποιούμαι, κινητοποιούμαστε όλοι μας, φτιάχνουμε πλατφόρμες σε σχολεία για να αντιμετωπίσουμε την ακροδεξιά τα επόμενα χρόνια και σε αυτό θα σας χρειαστούμε, θα χρειαστούμε εξαιρετική ηγεσία γιατί υπάρχουν εξαιρετικοί ηγέτες. Και πιστεύω ότι άνθρωποι σαν εσάς κύριε Τσίπρα, επίσης στην Ισλανδία η πρώην Πρωθυπουργός είναι άνθρωποι που τους χρειαζόμαστε για να δούμε και να αντιμετωπίσουμε αυτό το οποίο έρχεται μετά.

Κα PAPOULIAS:

Elly παρακαλώ, έχετε το λόγο.

Κα SCHLEIN:

Ευχαριστώ. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση αλλά και επώδυνη, ιδιαιτέρως αυτό που είπαν η Αlice και η Ska. Αλλά έχουν απόλυτο δίκιο πρέπει να οργανωθούμε καλύτερα. Παλεύουν και σε επίπεδο πολιτισμικό κερδίζουν επίσης. Το βλέπουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν υπάρχει καμία σύγκριση σε ό,τι αφορά τις επενδύσεις που έχει κάνει η ακροδεξιά.

Πρέπει να οργανωθούμε και σε αυτό το πεδίο γνωρίζοντας ότι είναι πολύ δύσκολο να είσαι τόσο αποτελεσματικός όταν μεταφέρεις ένα θετικό μήνυμα και όχι ένα μήνυμα μίσους, οπότε ναι, όντως, πρέπει να οργανωθούμε. Όμως πρέπει να αλλάξουμε και τα μέσα που χρησιμοποιούμε όπως και τις πολιτικές. Εκείνοι δημιουργούν ένα κέντρο ελέγχου των μέσων μαζικής δικτύωσης.

Να σας πω τι βλέπουμε στην Ιταλία. Όχι μόνο έχουνε τον έλεγχο της ιδιωτικής τηλεόρασης ήδη από τον καιρό του Μπερλουσκόνι αλλά επίσης έχουν και τον έλεγχο της δημόσιας τηλεόρασης και παράλληλα, λογοκρίνουν και τους διανοούμενους ενώ βλέπουμε και μία απόπειρα πώλησης του 2ου μεγαλύτερου δικτύου της Ιταλίας σε μέλος του κοινοβουλίου του πλειοψηφούντος κόμματος.

Αυτό δεν το έχουμε ξαναδεί. Το έχουμε δει μόνο στην Ουγγαρία, που σημαίνει ότι ετοιμάζονται και θέλουν να παραμείνουν με αυτό τον τρόπο στην κυβέρνηση. Πρέπει να δημιουργήσουμε ισχυρότερους δεσμούς και γέφυρες με την κοινωνία των πολιτών. Δεν ξέρω τι ισχύει στις χώρες σας, αλλά εδώ υπήρχε ένα ρήγμα.

Άρα δεν εμπιστεύονται τους πολιτικούς η κοινωνία των πολιτών. Σε μία ώρα για παράδειγμα θα πάμε σε μία συγκέντρωση ή σε μία πλατεία με εκπροσώπους της κοινωνίας των πολιτών, με αντιφασιστικές οργανώσεις και συνδικαλιστικές ενώσεις, θα βγούμε μαζί, πρέπει να είμαστε οι σύμμαχοι των λεγόμενων εντός εισαγωγικών εχθρών, επιτίθενται στους ΛΟΑΤΚΙ, στους μετανάστες, στους ακτιβιστές για την κλιματική αλλαγή, επιτίθενται στην Ευρώπη οπότε ναι, πρέπει να ενοποιήσουμε και τα δικά μας μέσα και την χρηματοδότηση. Η ακροδεξιά είναι πολύ καλή στο να απαριθμεί τους φόβους και με αυτό τον τρόπο χτίζει σχέσεις και κερδίζει ψήφους. Όμως η ακροδεξιά δεν προσφέρει λύσεις.

Άρα τώρα και ταυτόχρονα πρέπει να είμαστε εκείνοι που προσφέρουν απτές λύσεις σε καθημερινά προβλήματα.

Η ακροδεξιά χρησιμοποιεί ρητορεία μίσους, αποκλεισμού και διακρίσεων την ίδια ακριβώς ρητορεία σε όλες τις χώρες και αποδίδει και λειτουργεί στην περίπτωσή τους γιατί με αυτό τον τρόπο ενισχύουν ο ένας τον άλλον.

Πρέπει εμείς να αναδείξουμε τις αντιφάσεις τους και θα αναφέρω κάνα δυο. Στο τέλος η ίδια ρητορική μίσους, θα τους κάνει εχθρούς. Και θα βρεθούν στην άλλη πλευρά των τειχών που θέλουν να φτιάξουν.

Δείτε τι έκανε σε θέματα μεταναστευτικού η Μελόνι. Η Μελόνι όταν εξελέγη είχε υποσχεθεί να κλείσει την Μεσόγειο, δηλαδή να έχει εκεί στρατιωτικά πλοία, το πολεμικό ναυτικό. Αυτά τα έλεγε πριν εκλεγεί.

Όμως τι έκανε; Πήγε στο Κασίνσκι στην Πολωνία, στους Πολωνούς οι οποίοι δεν θέλουν να επιδείξουν αλληλεγγύη σε θέματα υποδοχής μεταναστών και τους είπε έχετε δίκιο. Δεν προήγαγε ούτε προάσπιζε τα εθνικά συμφέροντα της Ιταλίας με αυτό τον τρόπο ζητώντας αλληλεγγύη από άλλους εθνικιστές. Υπάρχουν άλλοι. Όταν είσαι εθνικιστής που είναι πιο εθνικιστές από σένα αν καταλαβαίνετε τι λέω.

Πρέπει να αναφέρω μία ακόμα τέτοια αντίφαση. Πρέπει να επιμείνουμε στις κοινές επενδύσεις τις ευρωπαϊκές, όμως να μην υπάρχουν πια ευρωπαϊκοί φορολογικοί παράδεισοι γιατί αν θέλουμε να μην υπάρχουν ανισότητες αυτό είναι ένα πεδίο μάχης το οποίο μπορείς να αμφισβητήσεις στους εθνικιστές οι οποίοι μιλούν για εθνική κυριαρχία και από την άλλη επιτρέπουν την ύπαρξη χωρών οι οποίες κλέβουν σημαντικούς πόρους από τους γείτονες για θέματα υγείας, οικολογικής μεταστροφής, παιδείας, άρα πρέπει να αναστρέψουμε και να αντιστρέψουμε τα επιχειρήματά τους και να δείξουμε ότι πέφτουν σε αντιφάσεις.

Κάτι τελευταίο. Αυτό το Σαββατοκύριακο τι είδαμε; Η μόνη γυναίκα ηγέτης των G7 ήταν εκείνη που διέγραψε το θέμα των αμβλώσεων από την τελική διακήρυξη των 7. Υπάρχει διαφορά μεταξύ φεμινιστικής ηγεσίας και θηλυκής ηγεσίας. Δεν είναι δυνατόν και είναι άχρηστο να έχεις Πρωθυπουργό γυναίκα αν εκείνη δεν προασπίζει το δικαίωμα όλων των γυναικών της χώρας της, τα δικαιώματα όλων των γυναικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άρα θα πρέπει και εμείς να ταυτιζόμαστε, να αναδεικνύουμε την ταυτότητά μας.

Μου επιτέθηκε από την Ισπανία η Τζόρτζια Μελόνι λέγοντας πως η αριστερά θέλει να καταργήσει  την ταυτότητα. Δεν ισχύει αυτό. Ως ένα βαθμό θα πρέπει να είμαστε περήφανοι για τις αξίες μας και την ταυτότητά μας γιατί κάθε φορά που ήτανε συνεσταλμένοι και δεν ομιλούσαν και το έχουν κάνει σχετικά με τις ταυτότητές τους και τις αξίες τους οι προοδευτικοί, κέρδιζε έδαφος η δεξιά.

Δεν πρέπει να είμαστε συνεσταλμένοι ούτε ντροπαλοί αλλά θα πρέπει να δηλώνουμε ευθαρσώς και με περηφάνεια ότι είμαστε Ιταλοί και να αμφισβητήσουμε τα δικά τους επιχειρήματα, να λέμε ότι είμαστε περήφανοι για την ταυτότητά μας, αλλά καταργεί και καταλύει την ελευθερία του λαού, ξεκινώντας με την ελευθερία των γυναικών και της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας η ακροδεξιά.

Ας εργαστούμε καλύτερα, ας οργανωθούμε καλύτερα για να τους σταματήσουμε. Ευχαριστώ πολύ.

Κα PAPOULIAS:

Θα ήθελα να ευχαριστήσω σε αυτό το σημείο όλους και όλες. Ήταν διαφωτιστική η συζήτηση. Προφανώς ξύσαμε μόνο την επιφάνεια οπότε ίσως, κύριε Τσίπρα θα μας καλέσετε του χρόνου για να μπούμε σε μεγαλύτερο βάθος σε αυτά τα ζητήματα.

Επιτρέψτε μου κλείνοντας δεν μπορώ να αντισταθώ στο να προσθέσω μία τελική παρατήρηση, γιατί προσγειώθηκα χθες, και περίμενα περιμένω ότι θα είναι πολύ σημαντικές οι εκλογές το Νοέμβρη στις ΗΠΑ παρότι είναι τελείως διαφορετικά τα μονοπάτια σε ό,τι αφορά την καταδίκη της ακροδεξιάς.

Φαίνεται λοιπόν ότι η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη ήρθε περισσότερο μέσα από την κάλπη μέσα από το γεγονός ότι αραίωσαν τις θέσεις τους, τις διύλισαν και από την άλλη έγιναν πιο συμβατικές ή πιο mainstream οι θέσεις τους σε θέματα μετανάστευσης και κλιματικής αλλαγής.

Ενώ από την άλλη η άνοδος της ακροδεξιάς ήρθε με ανορθόδοξα μέσα. Στις 6 Ιανουαρίου κυρίως όμως αυτό δεν εμπόδισε την υπερατλαντική δικτύωση και τη συνεργασία της δεξιάς και στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.

Θα ήθελα λοιπόν να παροτρύνω τους συνασπισμούς της αριστεράς στην Ευρώπη όχι μόνο να συνεργαστούν αλλά και να αναζητήσουν συμπράξεις και στις ΗΠΑ ανεξαρτήτως του αποτελέσματος των εκλογών των αμερικανικών, να διευρύνουν αυτές τις συμμαχίες, να επιδιώξουν τη συνεργασία και με την άλλη όχθη του Ατλαντικού.

Θα κάνουμε ένα σύντομο διάλειμμα μέχρι τις 8 οπότε τότε θα έχουμε και το τελικό πάνελ. Σας ευχαριστώ πολύ εν τω μεταξύ.