«Οι εκλογικές συμπεριφορές στην Ελλάδα και την Ευρώπη»
Άκρως ενδιαφέροντα για την Ε.Ε και την Ελλάδα ήταν τα συμπεράσματα της έρευνας που πραγματοποίησαν η Metron Analysis και η Choose Strategic Communications Partner για τις εκλογικές συμπεριφορές κατά τις ευρωεκλογές του 2024, συμπεράσματα τα οποία παρουσιάστηκαν στη Διεθνή Διάσκεψη για την «Ειρήνη και τη Βιώσιμη Ανάπτυξη» που πραγματοποιήθηκε στις 17 & 18 Ιουνίου 2024 από το «Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα» και το «Ίδρυμα Ζόραν Ζάεφ».
Η έρευνα είχε τρεις ενότητες, δηλαδή, πώς ψήφισε η Ευρώπη, πώς ψήφισε η Ελλάδα και πώς ανέγνωσαν τα εκλογικά αποτελέσματα οι Έλληνες πολίτες που συμμετείχαν στην έρευνα.
Ο Στράτος Φαναράς, Πρόεδρος και Δ/νων Σύμβουλος της Metron Analysis, και ο Γιάννης Μπαλαμπανίδης, πολιτικός αναλυτής, εξήγησαν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά πίσω από την ενίσχυση της ευρωπαϊκής άκρας δεξιάς στις ευρωεκλογές 2024, τα ενδιαφέροντα ποιοτικά στοιχεία που προέκυψαν από τη μικρή συμμετοχή των Ελλήνων πολιτών στην εκλογική διαδικασία αλλά και τη γνώμη των πολιτών για το τι σηματοδοτεί το εκλογικό αποτέλεσμα για την Ε.Ε και την Ελλάδα.
Πώς ψήφισε η Ευρώπη
Η ενίσχυση της ευρωπαϊκής άκρας δεξιάς, της Far Right, είναι το πρώτο δεδομένο που προκύπτει από τις ευρωεκλογές του 2024 σημείωσε ο πολιτικός αναλυτής Γιάννης Μπαλαμπανίδης, αναφέροντας παράλληλα ότι η ενίσχυση αυτή ήταν κατά τι λιγότερο απ’ αυτή που ανέμεναν οι πολιτικοί αναλυτές πριν από τις κάλπες.
Όπως επεσήμανε, η άκρα δεξιά στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης αύξησε τα ποσοστά της ενώ βρέθηκε στην 1η ή στην 2η ή στην 3η θέση των ευρωπαϊκών πολιτικών συστημάτων στην Ιβηρική.
Οι δύο ομάδες της Far-Right που ενισχύθηκαν στις Ευρωεκλογές του 2024 ήταν το ΕCR, οι ευρωπαίοι συντηρητικοί και μεταρρυθμιστές και το Identity of Democracy, το ID η ομάδα στην οποία συγκαταλέγεται το κόμμα της Μαρί Λεπέν.
Η ομάδα αυτή ανέφερε ο κ. Μπαλαμπανίδης δεν είναι ενιαία, είναι 2 ευρωομάδες και έχει και κάποια σημαντικά κόμματα όπως το Fidesz της Ουγγαρίας ή το AfD της Γερμανίας, στους μη εγγεγραμμένους, στα κόμματα που δεν εγγράφονται σε ευρωομάδες μεγαλύτερες
Στον αντίποδα, υποχώρησαν η ομάδα η κεντρώα φιλελεύθερη του Renew Europe, το κόμμα του Μακρόν, και η ομάδα των Πρασίνων.
Ένα πολύ σημαντικό ποιοτικό στοιχείο που προκύπτει όσον αφορά στην άκρα δεξιά είναι όπως υπογράμμισε ο Γιάννης Μπαλαμπανίδης ότι «έχει σπάσει αυτό που λέμε υγειονομική ζώνη – το Cordon sanitaire που λένε οι Γάλλοι – που αποκλείει την άκρα δεξιά από την πρόσβαση στην κυβέρνηση, διότι ήδη σε μία σειρά χώρες η άκρα δεξιά συμμετέχει στην κυβέρνηση ή στον κυβερνητικό συνασπισμό ή τον στηρίζει, Ιταλία, Φινλανδία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Κροατία, Τσεχία ή βρίσκεται προ των πυλών όπως η Ολλανδία και με το αποτέλεσμα αυτό των εκλογών, αποκτά και μεγαλύτερη πολιτική ορατότητα και επίδραση».
Το δεύτερο στοιχείο που καταδεικνύει τη σημαντική επιτυχία της άκρας δεξιάς είναι ότι καταφέρνει να επιβάλει την ατζέντα της. Όπως επεσήμανε ο κ. Μπαλαμπανίδης καταφέρνει να αναδεικνύει ως απειλή που συνδέεται με τους άλλους πολιτικούς σχηματισμούς τους φόβους και τις επισφάλειες για το μεταναστευτικό, την απειλή της πράσινης ατζέντας και της ευρωπαϊκής ατζέντας που την θεωρούν ως υπαίτια της αποβιομηχάνισης και της οικονομικής καχεξίας της Ευρώπης.
Το στοιχείο αυτό επιτυγχάνεται όπως δείχνουν τα δεδομένα και από το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες «αξιολογούν αρνητικά μάλλον τη διαχείριση αυτών των κρίσεων εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άρα οι αδυναμίες της ίδιας της ένωσης γίνονται μοχλός για την αμφισβήτησή της».
Πώς ψήφισε η Ελλάδα
Στην Ελλάδα το ποσοστό 41% συμμετοχής των πολιτών στις ευρωεκλογές του 2024 είναι το χαμηλότερο που καταγράφηκε σε σύγκριση με τις άλλες χώρες της Ευρώπης σημείωσε ο Στράτος Φαναράς, Πρόεδρος και Δ/νων Σύμβουλος της Metron Analysis, καθώς στις τελευταίες δύο αναμετρήσεις στην Ευρώπη υπήρχε συμμετοχή της τάξης του 50%.
Ο κ. Φαναράς επεσήμανε όμως ένα νέο ποιοτικό στοιχείο της αποχής των πολιτών, μια νέα διαφοροποίηση που θα πρέπει να εκτιμηθεί και αυτή είναι. Όπως σημείωσε ο Πρόεδρος και Δ/νων Σύμβουλος της Metron Analysis «όλοι ξέραμε ότι το εκλογικό Σώμα που πηγαίνει στις κάλπες είναι ένα γερασμένο εκλογικό Σώμα αλλά τώρα είχαμε μία επιπλέον διαφοροποίηση η οποία είναι στην ηλικιακή ομάδα την παραγωγική την πιο παραγωγική στα 35 με 54 χρόνια».
Όπως εξήγησε ο κ. Φαναράς ειδικά στην ηλικιακή ομάδα 35 με 54 έτη, «εκτιμάμε ότι είχαμε μία υποχώρηση 890 χιλιάδων ψηφοφόρων που δεν πήγαν στην κάλπη σχεδόν 1 εκατομμύριο από τις παραγωγικές ηλικίες, δηλαδή, αποφάσισε αυτή τη φορά να μην συμμετάσχει».
Το δεύτερο στοιχείο που προκύπτει από την «ακτινογραφία» της αποχής των Ελλήνων πολιτών κατά τις Ευρωεκλογές του 2024 είναι ότι «αυτή τη φορά απείχαν από τις κάλπες περισσότερο, όσοι αυτοτοποθετούνται στην κεντροδεξιά. Είχαμε 260.000 ψηφοφόρους λιγότερους στην κεντροδεξιά – πάλι η σύγκριση γίνεται με τα 2 exit polls – και επίσης τη δεξιά όπου είχαμε μία υποχώρηση 258.000 ψηφοφόρων», υπογράμμισε ο κ. Φαναράς.
Ο πρόεδρος και Δ/νων Σύμβουλος της Metron Analysis σχολιάζοντας την αποχή στη χώρα μας και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της εξέφρασε την άποψη ότι η αποχή αυτή «δεν έχει να κάνει μόνο με το εσωτερικό κομματικό σύστημα και ευρύτερα με το πολιτικό σύστημα, έχει να κάνει επιπλέον και με την αίσθηση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ανταποκρίνεται στις κοινωνικές και καθημερινές προτεραιότητες των ανθρώπων».
Πώς είδαν οι πολίτες τα εκλογικά αποτελέσματα
Το τι σημαίνουν για την Ευρώπη τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών του 2024 και το πώς τα αξιολόγησαν οι πολίτες στην Ελλάδα, κατέδειξε επίσης η μετεκλογική έρευνα που έγινε από τη της Metron Analysis σε συνεργασία με την εταιρία Choose σε ένα πανελλαδικό δείγμα άνω των 1.000 ατόμων.
Όπως σημείωσε ο πολιτικός αναλυτής Γιάννης Μπαλαμπανίδης, το πρώτο σημαντικό στοιχείο που προκύπτει από την έρευνα είναι ότι υπάρχει μία σαφής υπεροχή αυτών που δηλώνουν δυσαρεστημένοι, 37% μάλλον και σίγουρα δυσαρεστημένοι από το εκλογικό αποτέλεσμα και υπάρχει και ένα 44% που είναι αδιάφοροι σε εισαγωγικά, ούτε ικανοποιημένοι ούτε δυσαρεστημένοι.
Ενδιαφέρον έχει και το στοιχείο ότι δυσαρέσκεια από το αποτέλεσμα επικρατεί σε όλες τις ηλικιακές ομάδες ενώ σε σχέση με το πώς αυτοτοποθετούνται πολιτικά οι πολίτες προκύπτει ότι «όσο πιο αριστερά κινούμαστε στο φάσμα της πολιτικής αυτοτοποθέτησης, τόσο μεγαλύτερη είναι η δυσαρέσκεια ενώ όσο πιο δεξιά, και δη στη θέση πέραν της κεντροδεξιάς στη θέση δεξιά του φάσματος της πολιτικής αυτοτοποθέτησης εκεί η ικανοποίηση από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι σαφώς μεγαλύτερη», επεσήμανε ο κ. Μπαλαμπανίδης.
Στο στοιχείο αυτό εστίασε και ο Στράτος Φαναράς σημειώνοντας ότι η δυσαρέσκεια που είναι σαφώς μεγαλύτερη σε εκείνους που αυτοτοποθετούνται προς τα αριστερά έχει δύο στοιχεία.
Το πρώτο είναι το ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών του 2024 και το δεύτερο είναι η δυσαρέσκεια από τη εκλογική ατζέντα που επικράτησε. «Νιώθουν δηλαδή, είδατε ποια είναι η ατζέντα την οποία προτεραιοποιούν οι άνθρωποι αυτοί και νοιώθουν ότι όλη αυτή η διαδικασία έγινε ερήμην αυτής της ατζέντας, ερήμην δηλαδή των προτεραιοτήτων που οι ίδιοι θέτουν εξ’ ου και πολλά από τα στοιχεία που δίνουμε πριν είναι στοιχεία αποστασιοποίησης», σημείωσε ο Πρόεδρος και Δ/νων Σύμβουλος της Metron Analysis.
Εξαιρετικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα προκύπτουν από την έρευνα και για τους λόγους που οδήγησαν στην πολύ μεγάλη αποχή των πολιτών από την εκλογική διαδικασία στη χώρα μας.
Όπως εξήγησε ο κ. Φαναράς, τρία είναι τα στοιχεία που προέκυψαν και συγκεκριμένα:
– Το 1ο ότι ένας στους δύο ανέφερε για πρακτικούς λόγους δηλαδή στην ουσία «εμείς το μεταφράζουμε για λόγους πολιτικής απάθειας, διότι δεν υπάρχουν πρακτικοί λόγοι οι οποίοι δεν μπορούν να είναι να ξεπεραστούν».
-Το 2ο είναι ότι δεν εμπιστεύεται τους πολιτικούς ένα 38%. Αυτό το στοιχείο καταγράφει κρίση εμπιστοσύνης, δηλαδή, μία κλιμάκωση από την πολιτική απάθεια
-Το 3ο που είναι μικρότερο είναι στο 13% είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρωκοινοβούλιο δεν νιώθουν να παίζουν κανένα ρόλο στη ζωή τους. Το οποίο είναι η πλήρης αποστασιοποίηση.
Από τα στοιχεία της έρευνας όσον αφορά στην πολιτική απάθεια προκύπτει ότι είναι κυρίαρχη στις νέες ηλικίες κυρίως στις 17-34 καθώς φτάνει σε ποσοστό το 58%.
Αντίθετα η θέση ότι «η Ευρώπη δεν παίζει ρόλο στην ζωή μου ή δεν την εμπιστεύομαι», εμφανίζεται να κυριαρχεί στην παραγωγική ηλικία όπου σημειώθηκε κατά τις ευρωεκλογές 2024 στην Ελλάδα μία τεράστια υποχώρηση στη συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία.
Τα μηνύματα προς την κυβέρνηση
Ο Πρόεδρος και και Δ/νων Σύμβουλος της Metron Analysis ανέλυσε και τα στοιχεία της μετεκλογικής έρευνας που έγινε σε συνεργασία με την εταιρεία Choose όσον αφορά τη σχέση του εκλογικού αποτελέσματος με τα μηνύματα προς την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο Στράτος Φαναράς, σχολίασε ότι στο ερώτημα εάν το εκλογικό αποτέλεσμα αποσταθεροποίησε την κυβέρνηση ή όχι, αρνητικά απάντησε το 57%. Το ποσοστό αυτό όμως που δήλωσε ότι το αποτέλεσμα δεν δημιουργεί συνθήκες αποσταθεροποίησης για την κυβέρνηση ήταν προεκλογικά πολύ υψηλότερο και συγκεκριμένα στο 65%.
«Και άρα λοιπόν έχουμε μία ας πούμε συνθήκη διαταραχής η οποία δεν ήταν τόσο φανερή προεκλογικά», επεσήμανε ο Πρόεδρος και και Δ/νων Σύμβουλος της Metron Analysis, εξηγώντας ότι είναι πάλι οι μεγάλες ηλικίες που θεωρούν ότι δεν δημιουργεί το εκλογικό αποτέλεσμα συνθήκη αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης.
Άκρως ενδιαφέροντα συμπεράσματα αναδύονται και από τις απαντήσεις που δόθηκαν στο ερώτημα «αν κατά τη γνώμη σας η κυβέρνηση πρέπει να εξαντλήσει την 4ετία ο κος Μητσοτάκης ή να πάει σε πρόωρες εκλογές».
Στο ερώτημα αυτό το 55% απάντησε ότι θα πρέπει να εξαντλήσει την 4ετία, όμως, όπως υπογράμμισε ο κ. Φαναράς «η πλειοψηφία αυτή δεν είναι τόσο συγκλονιστική όσο θα πιστεύαμε προεκλογικά, άρα έχει αρχίσει θα έλεγα να υπάρχει μία εικόνα στο πολιτικό σύστημα ότι ο κύριος Μητσοτάκης και η ηγεμονία του αρχίζουν να μπαίνουν σε ένα στόχαστρο, να μην θεωρούνται αυτονόητες».
ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 7
«Ευρώπη και η άνοδος ακροδεξιών και εθνικιστικών δυνάμεων. Ποιες πολιτικές μπορούν να τις αντιμετωπίσουν;»
• Έρευνα Metron Analysis και Choose Strategic Communications Partner, Παρουσίαση Στράτος Φαναράς, Γιάννης Μπαλαμπανίδης
Συντονισμός: Μαρία Νικόλτσιου, Δημοσιογράφος, Alpha TV
Kα ΝΙΚΟΛΤΣΙΟΥ:
Να περάσουμε στην επόμενη θεματική ενότητα. Το θέμα μας εδώ είναι η Ευρώπη και η άνοδος των ακροδεξιών και εθνικιστικών δυνάμεων και το ερώτημα βεβαίως, ποιες πολιτικές μπορούν να τις αντιμετωπίσουν εγείρεται.
Είναι κοντά μου ο κος Στράτος Φαναράς, Πρόεδρος και Δ/νων Σύμβουλος της Metron Analysis και ο κος Γιάννης Μπαλαμπανίδης πολιτικός αναλυτής, στην επόμενη μισή ώρα.
Θα παρουσιάσουμε μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έρευνα που έγινε από την Metron Analysis για την Zeus Strategic Communication Partner. Οι εκλογικές συμπεριφορές τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα. Κύριε Φαναρά ξεκινάμε.
Κος ΦΑΝΑΡΑΣ:
Να ευχαριστήσουμε πάρα πολύ, πολύ θερμά για την τιμή να είμαστε στην 1η εκδήλωση του Ινστιτούτου Αλέξη Τσίπρα, να ευχηθούμε κάθε επιτυχία στους σκοπούς και τους στόχους του.
Και να ξεκινήσω λέγοντας τι ακριβώς έχουμε σχεδιάσει να δούμε. Έχουμε φτιάξει 3 ενότητες με τον συνάδελφο μου τον Γιάννη οι οποίες είναι πρώτα απ’ όλα κάποια στοιχεία για το πως ψήφισε η Ευρώπη, αυτά προέρχονται από τα εκλογικά δεδομένα, κάποια στοιχεία επίσης μετά για το πως ψήφισε η Ελλάδα, πάλι με βάση εκλογικά δεδομένα αλλά και κυρίως και το exit poll και στη συνέχεια έχουμε στοιχεία από την μετεκλογική έρευνα που μας ανέθεσε η Choose, για να τρέξουμε αμέσως μετά τις εκλογές για να δούμε αν τα perceptions που είχαν οι άνθρωποι πριν από την εκλογή, είναι περίπου ίδια κοντά ή μακριά με τα realities που αντιμετώπισαν μετά το αποτέλεσμα.
Και με τον Γιάννη το έχουμε χωρίσει ως εξής, ο Γιάννης θα λέει τα ευρωπαϊκά και εγώ θα λέω τα ελληνικά. Ελπίζουμε, λοιπόν, να έχει ενδιαφέρον αυτή η προσπάθεια.
Ας ξεκινήσουμε με το πως ψήφισε η Ευρώπη, δηλαδή με τον Γιάννη.
Κα ΝΙΚΟΛΤΣΙΟΥ:
Γιάννης Μπαλαμπανίδης πάμε να δούμε τι έκανε η Ευρώπη.
Κος ΜΠΑΛΑΜΠΑΝΙΔΗΣ:
Να ευχαριστήσω και εγώ πάρα πολύ, για την πρόσκληση και την τιμή και την χαρά και να προσθέσω και εγώ τις ευχές μου για επιτυχία και μακροημέρευση του Ινστιτούτου. Αφού πήρα, λοιπόν, το κοσμοπολίτικο κομμάτι της Ευρώπης, ξεκινώ αμέσως με την μεγάλη εικόνα να δώσουμε κάποια στοιχεία, το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.
Τι συνέβη στις ευρωεκλογές πολύ συνοπτικά, στις ευρωεκλογές συνέβη μία ενίσχυση της ευρωπαϊκής άκρας δεξιάς, της Far Right όπως την λέμε στη βιβλιογραφία, η οποία όμως ήταν κατά τι λιγότερο απ’ αυτή που αναμέναμε, δηλαδή τα projection ας πούμε για τα εκλογικά αποτελέσματα, οι προβλέψεις, επαληθεύτηκα εν μέρει διότι όπως βλέπετε εδώ και στον πίνακα, σε σχέση με το απερχόμενο ευρωκοινοβούλιο, ενισχύθηκε όντως εν τέλει το ευρωπαϊκό λαϊκό κόμμα, έχει 14 έδρες plus σε σχέση με το προηγούμενο.
Υποχώρησαν και η ομάδα η κεντρώα φιλελεύθερη του Renew Europe το κόμμα του Μακρόν, ας πούμε, και η ομάδα των Πρασίνων η οποία στις προηγούμενες ευρωεκλογές είχε πάει πολύ καλά με αποτέλεσμα να μιλάμε τότε για ένα green wave, ένα πράσινο κύμα και ενισχύθηκαν οι 2 ομάδες της Far-Right το ΕCR, οι ευρωπαίοι συντηρητικοί και μεταρρυθμιστές συν 7 έδρες, και το Identity of Democracy, το ID η ομάδα στην οποία συγκαταλέγεται το κόμμα της Μαρί Λεπέν για παράδειγμα με 9 έδρες Plus, αυτή η ομάδα δεν είναι ενιαία, είναι 2 ευρωομάδες και έχει και κάποια σημαντικά κόμματα όπως το Fidesz της Ουγγαρίας ή το AfD της Γερμανίας, στους μη εγγεγραμμένους, στα κόμματα που δεν εγγράφονται σε ευρωομάδες μεγαλύτερες.
Αυτό που ο φόβος που υπήρχε ότι δεν θα υπάρχει λειτουργικός συνασπισμός στο καινούργιο ευρωκοινοβούλιο δεν επιβεβαιώθηκε, το EPP, οι σοσιαλιστές και το Renew Europe το κεντρώο διατηρούν την πλειοψηφία στο ευρωκοινοβούλιο με 406 έδρες στις 720.
Αυτό δεν σημαίνει όμως για να προχωρήσουμε ότι το βάρος και η επίδραση της ενισχυμένης άκρας δεξιάς της Far-Right στην Ευρώπη είναι αμελητέο. Με λίγες εξαιρέσεις όπως η Ουγγαρία ας πούμε στην οποία είχε μία μείωση των ποσοστών της γιατί ο Ορμπαν βρήκε ένα αντίπαλο δέος, η άκρα δεξιά στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης αύξησε τα ποσοστά της όπως βλέπετε εδώ και βρέθηκε στην 1η ή στην 2η ή στην 3η στην Ιβηρική, θέση των ευρωπαϊκών πολιτικών συστημάτων.
Εκτός όμως από αυτή την επιτυχία ήδη η κανονικοποίηση που λέμε της άκρας δεξιάς έχει συντελεστεί, έχει σπάσει αυτό που λέμε υγειονομική ζώνη το Cordon sanitaire που λένε οι Γάλλοι που αποκλείει την άκρα δεξιά από την πρόσβαση στην κυβέρνηση, διότι ήδη σε μία σειρά χώρες η άκρα δεξιά συμμετέχει στην κυβέρνηση ή στον κυβερνητικό συνασπισμό ή τον στηρίζει, Ιταλία, Φινλανδία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Κροατία, Τσεχία ή βρίσκεται προ των πυλών όπως η Ολλανδία και με το αποτέλεσμα αυτό των εκλογών, αποκτά και μεγαλύτερη πολιτική ορατότητα και επίδραση.
Η Τζόρζια Μελόνι είναι μία ανάμεσα στους μεγάλους παίκτες της Ευρώπης πια, η Μαρί Λεπέν κατάφερε να οδηγήσει τον Εμανουέλ Μακρόν σε εκλογές για το γαλλικό κοινοβούλιο και ο γαλλο-γερμανικός άξονας έχει εν μέρει αποσταθεροποιηθεί και λόγω των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών.
Και κάτι ακόμα που έχει ενδιαφέρον να δούμε για να το συζητήσουμε και αργότερα, ένα μέρος της επιτυχίας της άκρα δεξιάς όπως τονίζουν και πολλοί αναλυτές όπως ο Κασπ Μούντε ας πούμε για να επικαλεστώ ένα από τους πιο οξυδερκείς, είναι ότι καταφέρνει να επιβάλλει την ατζέντα της.
Αυτό τι σημαίνει; Ότι σε ένα περιβάλλον επισφάλειας της permacrisis, των πολλαπλών κρίσεων που επισωρεύονται στην εποχή μας, καταφέρνει αυτούς τους φόβους και τις επισφάλειες να τους μετατοπίσει ας πούμε στην απειλή του άλλου, στο μεταναστευτικό, ή στην απειλή της πράσινης ατζέντας της ευρωπαϊκής την οποία θεωρεί ως υπαίτια της αποβιομηχάνισης και της οικονομικής καχεξίας της Ευρώπης.
Ταυτόχρονα όμως, αυτή η επιτυχία οφείλεται εν μέρει και στις ανεπάρκειες της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν δει κανείς έρευνες πολύ πρόσφατες θα δει ότι οι ευρωπαίοι πολίτες αξιολογούν αρνητικά μάλλον τη διαχείριση αυτών των κρίσεων εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άρα οι αδυναμίες της ίδιας της ένωσης γίνονται μοχλός για την αμφισβήτησή της.
Ως προς την ατζέντα ένα τελευταίο και δίνω το λόγο στον κύριο Φαναρά, εδώ βλέπετε τα στοιχεία από το τελευταίο ευρωβαρόμετρο πριν τις ευρωεκλογές, ποια ήτανε τα θέματα προτεραιότητας για τους Ευρωπαίους πολίτες, κοινωνικά θέματα, φτώχια, αποκλεισμός, δημόσια υγεία, κράτος πρόνοιας, οικονομία, πολύ χαμηλότερα απ’ όσο πιστεύουμε το θέμα της μετανάστευσης και του ασύλου, το οποίο όμως επιτυχημένα εργαλειοποιεί πολιτικά η άκρα δεξιά για να κερδίζει πολιτικούς πόντους στην αρένα.
Και αυτό το κρατάμε για να το συζητήσουμε και στη συνέχεια.
Κα ΝΙΚΟΛΤΣΙΟΥ:
Συνεχίζουμε.
Κος ΦΑΝΑΡΑΣ:
Συνεχίζουμε λοιπόν και πάμε στο πως ψήφισε η Ελλάδα. Εδώ πολύ γρήγορα να δούμε αυτό το διαχρονικό διάγραμμα που δείχνει τη συμμετοχή στις κάλπες στις ευρωεκλογές, είναι γνωστό πια έχει συζητηθεί αρκετά ότι αυτή τη φορά είχαμε το χαμηλότερο ποσοστό συμμετοχής το οποίο περιορίστηκε μόνο στο 41% βέβαια παίρνουμε υπόψιν μας ότι οι εκλογικοί κατάλογοι δεν είναι καθαρισμένοι, και επίσης παίρνουμε υπόψη μας ότι αρκετοί ψηφοφόροι που έχουν δικαίωμα ψήφου δηλαδή δεν ζουν στην Ελλάδα, ζουν στο εξωτερικό και δεν ενδιαφέρονται να ασκήσουν τα εκλογικά τους δικαιώματα.
Στην Ευρώπη η κόκκινη γραμμή δίνει διαχρονικά τη συμμετοχή, έχουμε μία ισορροπία γύρω στο 50% τουλάχιστον στις τελευταίες 2 αναμετρήσεις, δεν βρισκόμαστε μακριά, απλά στην Ελλάδα είναι λίγο χειρότερα τα πράγματα απ’ ό,τι στην υπόλοιπη Ευρώπη, σε ό,τι αφορά την συμμετοχή.
Εκείνο επίσης που μας εντυπωσίασε συγκρίνοντας τα 2 exit poll, το τωρινό με το προηγούμενο είναι ότι πάλι όλοι ξέραμε ότι το εκλογικό Σώμα που πηγαίνει στις κάλπες είναι ένα γερασμένο εκλογικό Σώμα αλλά τώρα είχαμε μία επιπλέον διαφοροποίηση η οποία είναι στην ηλικιακή ομάδα την παραγωγική την πιο παραγωγική στα 35 με 54 χρόνια.
Βλέπετε ότι η κόκκινη γραμμή που αποτυπώνει την κατανομή των ηλικιών που συμμετείχαν τώρα στην κάλπη δείχνει ότι περιορίστηκε στη σύνθεση του εκλογικού σώματος στο 32% από το 37 που ήταν αυτή η ηλικιακή ομάδα και αυτό είχε ως συνέπεια και με την πτώση, περαιτέρω πτώση σε νεότερες ηλικίες, πάνω από ένας στους δύο, δηλαδή το 53% να είναι ηλικίας 55 ετών και άνω. Η μεγάλη πλειοψηφία δηλαδή είναι μία πλειοψηφία ηλικιωμένων ψηφοφόρων.
Και αν δούμε συγκριτικά πως προβάλουμε αυτά τα στοιχεία, ειδικά στην ηλικιακή ομάδα 35 με 54 έτη, βλέπετε δεξιά στην προτελευταία γραμμή είχαμε, εκτιμάμε ότι είχαμε μία υποχώρηση 890 χιλιάδων ψηφοφόρων που δεν πήγαν στην κάλπη σχεδόν 1 εκατομμύριο από τις παραγωγικές ηλικίες, δηλαδή αποφάσισε αυτή τη φορά να μην συμμετάσχει.
Ταυτόχρονα οι διαφοροποιήσεις που μελετήσαμε ανάμεσα στις 2 τελευταίες αναμετρήσεις ήτανε και με βάση την κλίμακα στην αριστερά-δεξιά, μία τόσο μεγάλη πτώση στους ψηφοφόρους είναι προφανές ότι δεν αφήνει ανεπηρέαστη καμιά ιδεολογική κοινωνικοδημογραφική κατηγορία, όλες μειώθηκαν, αλλά έχει σημασία η διαφοροποίηση που είχαμε ανά κατηγορία.
Και εδώ οι διαφοροποιήσεις δείχνουν ότι εκείνοι κυρίως οι οποίοι φαίνεται ότι αυτή τη φορά απείχαν από τις κάλπες περισσότερο, είναι όσοι αυτοτοποθετούνται στην κεντροδεξιά, είχαμε 260.000 ψηφοφόρους λιγότερους στην κεντροδεξιά πάλι η σύγκριση γίνεται με τα 2 exit polls και επίσης τη δεξιά όπου είχαμε μία υποχώρηση 258.000 ψηφοφόρων.
Σε όλες τις κατηγορίες είχαμε μείωση, αλλά σε αυτές ιδιαίτερα υψηλή. Άρα λοιπόν αυτό το λέμε και προκαταρκτικά η πτώση της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν μία πτώση κυρίως μεταφοράς ψηφοφόρων σε άλλες κάλπες, σε άλλες επιλογές, όσο μία πτώση η οποία οφείλονταν κατ’ εξοχήν στην μη συμμετοχή ή στην απόφαση να κάνουν αποχή.
Αυτά όλα βέβαια εξελίσσονται σε ένα κλίμα όπου παρακολουθώντας σταθερά ποια είναι η άποψη των Ελλήνων για την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχουμε μία εικόνα, βλέπετε το διαχρονικό chart από κάτω από τις μπάρες, όπου υπάρχει μία ελαφρά πλειοψηφία υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης περίπου στο 50%, και ένα πολύ μεγάλο αντίπαλο δέος 43% το οποίο μας δηλώνει ότι έχει μία αρνητική άποψη.
Άρα η αποχή αυτή δεν έχει να κάνει μόνο με το εσωτερικό κομματικό σύστημα και ευρύτερα με το πολιτικό σύστημα, έχει να κάνει επιπλέον και με την αίσθηση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ανταποκρίνεται στις κοινωνικές και καθημερινές προτεραιότητες των ανθρώπων.
Και βέβαια έχει να κάνει και με μία άλλη διάσταση, είναι η διάσταση της ιδεολογικοπολιτικής τοποθέτησης, όπου φαίνεται σήμερα ο προνομιακός χώρος απεύθυνσης και σχέσης με την Ευρώπη να είναι ο χώρος της κεντροδεξιάς ενώ αντίθετα στο χώρο της αριστεράς υπάρχει ακόμα μία μεγάλη απόσταση και μία αμφιθυμία θα έλεγα ως προς την αποδοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των θεσμών της.
Προχωράμε τώρα στην μετεκλογική έρευνα που έχουμε κάνει,
Κα ΝΙΚΟΛΤΣΙΟΥ:
Την επόμενη μέρα πια.
Κος ΦΑΝΑΡΑΣ:
Την επόμενη μέρα, αυτή η έρευνα έγινε από τη Δευτέρα και μετά, δηλαδή το κλείσιμο της κάλπης, 2 λόγια για την ταυτότητα θα πω, όπως είπαμε την έχουμε κάνει μαζί με την εταιρία Choose και επίσης να πούμε ότι έχουμε ένα δείγμα πανελλαδικό, είναι πάνω από 1000 άτομα και ας προχωρήσουμε Γιάννη.
Κος ΜΠΑΛΑΜΠΑΝΙΔΗΣ:
Ωραία. Να δούμε τώρα, έχει 2 μέρη αντίστοιχα και αυτά τα καθαυτά στοιχεία της έρευνας, τι σημαίνει για την Ευρώπη αυτές οι εκλογές εκλογές, πως αντιλαμβανόμαστε, τι αντιλαμβανόμαστε ότι σημαίνει για την Ευρώπη και τι αντιλαμβανόμαστε ότι σημαίνει για την Ελλάδα.
Η επόμενη μέρα για την Ευρώπη, να δούμε δηλαδή το perception και πως διαμορφώνεται υπό το φως του εκλογικού αποτελέσματος.
Το πρώτο ερώτημα ήταν γίνανε εκλογές την Κυριακή, είστε ικανοποιημένοι ή δυσαρεστημένοι από το αποτέλεσμά τους; Εδώ προκύπτει μία σαφής υπεροχή αυτών που δηλώνουν δυσαρεστημένοι, 37% μάλλον και σίγουρα δυσαρεστημένοι, και υπάρχει και ένα 44% που είναι θα λέγαμε αδιάφοροι σε εισαγωγικά, ούτε ικανοποιημένοι ούτε δυσαρεστημένοι.
Έχει ενδιαφέρον ότι η δυσαρέσκεια από το αποτέλεσμα σε όλες τις ηλικιακές φέτες επικρατεί, και επίσης, υπάρχει και μία σαφής συσχέτιση με την πολιτική αυτοτοποθέτηση, αυτοκατανόηση του καθενός και της κάθε μίας. Όσο πιο αριστερά κινούμαστε στο φάσμα της πολιτικής αυτοτοποθέτησης, τόσο μεγαλύτερη είναι η δυσαρέσκεια.
Όσο πιο δεξιά, και δη στη θέση πέραν της κεντροδεξιάς στη θέση δεξιά του φάσματος της πολιτικής αυτοτοποθέτησης εκεί η ικανοποίηση από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι σαφώς μεγαλύτερη για λόγους που μπορούμε να υποθέσουμε.
Εδώ έχει ένα ενδιαφέρον αυτή η κάρτα, οι αντιλαμβανόμενες δυνάμεις που ενισχύθηκαν πανευρωπαϊκά. Ποιες δυνάμεις θεωρείτε ότι ενισχύθηκαν πανευρωπαϊκά απ’ αυτά που έχετε ακούσει και είδατε, η άκρα δεξιά 60% είναι η απάντηση.
Και αυτό μπορούμε να το σκεφτούμε σε συνάρτηση με αυτό που λέγαμε στην αρχή, ότι ναι μεν το αποτέλεσμα της άκρας δεξιάς ήταν ενίσχυση αλλά κατά τι μικρότερη απ’ αυτή που αναμέναμε, ωστόσο το perception που δημιούργησε αυτή η αυξημένη πολιτική ορατότητα που λέγαμε πριν της άκρας δεξιάς οδηγεί και σ’αυτό το 60% εδώ πέρα που απαντούν ότι η άκρα δεξιά είναι πολιτική δύναμη που ευνοήθηκε και ενισχύθηκε.
Και αυτό πάλι, η κοινωνική ατζέντα, οι προσδοκίες μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση μας πάει πίσω σε αυτό που συζητούσαμε στην αρχή για την ατζέντα των ευρωπαίων πολιτών και το πως εργαλειοποιούνται ζητήματα από την Ευρωπαϊκή ακροδεξιά, γιατί εδώ πέρα πιο βλέπουμε ότι είναι το μείζον θέμα στο οποίο οι Έλληνες και οι Ελληνίδες θεωρούν ότι πρέπει να συμβάλλει η Ευρωπαϊκή Ένωση στο εξής;
Η αντιμετώπιση της ακρίβειας, ένα θέμα που άπτεται των υλικών συνθηκών της ζωής. 69%. Ακολουθεί αυτό που θα λέγαμε το κοινωνικό κράτος, υγεία, παιδεία και μετά έρχεται το μεταναστευτικό μαζί με την γεωπολιτική ασφάλεια που εύλογα είναι πολύ υψηλά, ειδικά αυτή την εποχή.
Και μία τελευταία κάρτα σε αυτό το κομμάτι, ενισχύεται ή αποδυναμώνεται η Ευρωπαϊκή Ένωση στο άμεσο μέλλον μετά απ’ αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα εδώ πάλι η πλειονότητα, η σχετική πλειοψηφία απαντά ότι αναμένω να αποδυναμωθεί, δηλαδή αυτή η οριακή που είδαμε πριν αποδοχή και συμφωνία με την Ευρώπη, φαίνεται να είναι αρκετά ευάλωτη σε γεγονότα όπως το εκλογικό αποτέλεσμα, το οποίο κάνει αρκετούς πάλι σε συσχέτιση με το αν τοποθετούνται αριστερότερα ή δεξιότερα στο πολιτικό φάσμα να θεωρούν ότι μάλλον θα αποδυναμωθεί παρά θα ενισχυθεί στο άμεσο μέλλον.
Κος ΦΑΝΑΡΑΣ:
Τι έχουμε λοιπόν; Έχουμε στην ουσία έναν ιδεολογικοπολιτικό χώρο, αυτούς που τοποθετούνται στην δεξιά να εκφράζουν ικανοποίηση για το εκλογικό αποτέλεσμα, είναι οι νικητές σε εισαγωγικά, οι φορείς, εισαγωγικά, παρά την κάμψη της συμμετοχής, αυτής της κάλπης και όσο πηγαίνουμε προς τα αριστερά έχουμε μία δυσαρέσκεια η οποία είναι διπλή.
Αφενός είναι λόγω του εκλογικού αποτελέσματος των δυνάμεων που έφεραν οι αριστερές δυνάμεις αφετέρου όμως και κυρίως είναι ένα θέμα ατζέντας, νιώθουν δηλαδή, είδατε ποια είναι η ατζέντα την οποία προτεραιοποιούν οι άνθρωποι αυτοί και νοιώθουν ότι όλη αυτή η διαδικασία έγινε ερήμην αυτής της ατζέντας, ερήμην δηλαδή των προτεραιοτήτων που οι ίδιοι θέτουν εξ’ ου και πολλά από τα στοιχεία που δίνουμε πριν είναι στοιχεία αποστασιοποίησης.
Και εδώ θα δούμε ένα ενδιαφέρον στοιχείο, ρωτήσαμε γιατί είχαμε ένα ενδιαφέρον κομμάτι, ένα δείγμα μέσα στην έρευνα, το οποίο ήταν δείγμα ανθρώπων που απείχαν από την κάλπη και αυτούς τους ρωτήσαμε ποιοι είναι οι βασικοί λόγοι που δεν ψηφίσατε, και εδώ ένας στους δύο μας ανέφερε για πρακτικούς λόγους δηλαδή στην ουσία εμείς το μεταφράζουμε για λόγους πολιτικής απάθειας, διότι δεν υπάρχουν πρακτικοί λόγοι οι οποίοι δεν μπορούν να είναι να ξεπεραστούν,
Κα ΝΙΚΟΛΤΣΙΟΥ:
Δεν είναι πρακτικός λόγος για παράδειγμα είναι καλοκαίρι, είναι σεζόν, έχει ζέστη, δεν μπορώ να πάω,
Κος ΦΑΝΑΡΑΣ:
Ναι είχε ζέστη, σχεδίαζα να πάω για διακοπές, για μπάνιο, και ούτω καθ’ εξής.
Το 2ο είναι, δεν εμπιστεύομαι τους πολιτικούς, ένα 38% εδώ έχουμε κρίση εμπιστοσύνης, μία κλιμάκωση δηλαδή από την πολιτική απάθεια και το 3ο που είναι μικρότερο είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρωκοινοβούλιο δεν νιώθω να παίζουν κανένα ρόλο στη ζωή μου. Το οποίο είναι η πλήρης αποστασιοποίηση, ένα 13%.
Άρα λοιπόν έχουμε μία κλιμάκωση συναισθημάτων που προσδιορίζει και τη στάση που έχουμε απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τους θεσμούς της, όπου η πολιτική απάθεια αν δείτε τις ηλικιακές κατανομές είναι κυρίαρχη στις νέες ηλικίες κυρίως, στις 17-34 φτάνει το 58%, ενώ από την άλλη πλευρά, το ότι η Ευρώπη δεν παίζει ρόλο στην ζωή μου ή δεν την εμπιστεύομαι, κυριαρχεί, εμφανίζεται να κυριαρχεί στην παραγωγική ηλικία που είδαμε ότι είχαμε μία τεράστια υποχώρηση στη συμμετοχή.
Έχουμε και τα ίδια ερωτήματα, τα κάναμε ικανοποίηση δυσαρέσκεια για το αποτέλεσμα στην Ελλάδα, όπου η εικόνα δεν αλλάζει και εδώ η δυσαρέσκεια είναι πιο ψηλή από την ικανοποίηση και έχει και το ίδιο προφίλ πάλι, όπως και στην Ευρώπη, άρα στην ουσία τι λέει αυτό;
Λέει ότι παρά τις διαφοροποιήσεις στο pattern και η συνολική εικόνα είναι ίδια ότι εισέπραξαν ως αποτέλεσμα από την Ευρώπη το εισέπραξαν και από το αποτέλεσμα στην Ελλάδα και εδώ, ρωτήσαμε ποιες δυνάμεις νομίζετε ότι ενισχύθηκαν;
Το ίδιο αποτέλεσμα, όχι με τόση ένταση βέβαια αλλά και εδώ η κυρίαρχη άποψη είναι ότι ενισχύθηκε η άκρα δεξιά ένα 45% μας το λέει αυτό, με ένα 25% μας λέει δεξιά αλλά η περαιτέρω ανάλυση δείχνει ότι αυτό το δεξιά το λένε δυνάμεις οι οποίες δεν έχουν προσδιορίσει ακριβώς σε ποια θέση βρίσκονται σαν τοπολογία, δηλαδή είναι δυνάμεις που ψήφισαν κόμματα πέραν της Νέας Δημοκρατίας αλλά θεωρούν ότι είναι δεξιά και κεντροδεξιά. Δεν τα χαρακτηρίζουν ως δεξιά.
Και επιπλέον τώρα είχαμε κάποια ερωτήματα πριν, ένα ερώτημα που θέταμε σταθερά ήταν αν το όποιο αποτέλεσμα μπορεί να αμφισβητήσει την κυβερνητική σταθερότητα.
Τώρα ρωτάμε αναδρομικά, νομίζετε τι έγινε τελικά, αποσταθεροποίησε το αποτέλεσμα την κυβέρνηση ή όχι, επιβεβαιώνεται λοιπόν ένα 57% μας λέει ότι δεν δημιουργεί συνθήκες αποσταθεροποίησης, ωστόσο αυτό το ποσοστό ήταν πολύ μεγαλύτερο, ήτανε πάνω από το 65% προεκλογικά και άρα λοιπόν έχουμε μία ας πούμε συνθήκη διαταραχής η οποία δεν ήταν τόσο φανερή προεκλογικά.
Αυτοί οι οποίοι κυρίως θεωρούν ότι δεν δημιουργεί καμία συνθήκη τέτοια αποσταθεροποίησης είναι πάλι μεγάλες ηλικίες, οι οποίες έχουνε έντονη ανάγκη ενός προστατευτισμού και απεχθάνονται οτιδήποτε μπορεί να δημιουργήσει έστω και υπόνοια αποσταθεροποίησης, βλέπετε ότι αυτές οι διαπιστώσεις δεν έχουν ιδεολογικοπολιτικό pattern, είναι οριζόντιες.
Και η επόμενη ερώτηση που κάναμε γιατί πρέπει να αρχίσουμε να τις κάνουμε αυτές τις ερωτήσεις είναι αν κατά τη γνώμη σας η κυβέρνηση πρέπει να εξαντλήσει την 4ετία ο κος Μητσοτάκης ή να πάει σε πρόωρες εκλογές, πρέπει να την εξαντλήσει πάλι εδώ έχουμε μία πλειοψηφία 55% η οποία όμως πάλι λέω δεν είναι τόσο συγκλονιστική όσο θα πιστεύαμε προεκλογικά, άρα έχει αρχίσει θα έλεγα να υπάρχει μία εικόνα στο πολιτικό σύστημα ότι ο κύριος Μητσοτάκης και η ηγεμονία του αρχίζουν να μπαίνουν σε ένα στόχαστρο, να μην θεωρούνται αυτονόητες, ωστόσο όμως και κλείνοντας με αυτή την κάρτα το θέμα είναι ποιοι είναι εκείνοι, υπάρχουν οι δυνάμεις που μπορούν κατεγράφησαν οι δυνάμεις που μπορούν να απειλήσουν;
Κα ΝΙΚΟΛΤΣΙΟΥ:
Τις ηλικίες ρωτάει ο πρόεδρος.
Κος ΦΑΝΑΡΑΣ:
Ορίστε;
Κα ΝΙΚΟΛΤΣΙΟΥ:
Ο κύριος Τσίπρας,
Κος ΦΑΝΑΡΑΣ:
Τις ηλικίες για που; Για ποια κάρτα Πρόεδρε;
Κα ΝΙΚΟΛΤΣΙΟΥ:
Αυτή εδώ, καλά είστε. Ανά ηλικία.
Κος ΦΑΝΑΡΑΣ:
Α ναι, τις ηλικίες. Ναι αν δούμε τις ηλικίες θα διαπιστώσουμε ότι οι νέες ηλικίες 17-24 δεν είναι καθόλου δεδομένες εξάλλου είδαμε ότι έχουν ένα θέμα το οποίο είναι ένα θέμα σε ό,τι αφορά, η ανάλυσή μας για τους νέους είναι ότι νιώθουν εκτός του κάστρου, εκτός του ασφαλισμένου τοπίου το οποίο το έχουν καταλάβει οι μεγάλες ηλικίες. Οι 55plus. Οι νέες ηλικίες ψάχνουν εναλλακτικές λύσεις.
Το θέμα, όμως, είναι ότι αυτές οι εναλλακτικές λύσεις δεν έχουν διαμορφωθεί στο κομματικό σύστημα. Και αυτό αποτυπώνεται σ’αυτό που λέμε ασάφεια προοπτικής στην κεντροαριστερά, όπου εδώ το ερώτημα είναι τι πρέπει να γίνει κατά τη γνώμη σας με την κεντροαριστερά; Αν θα πρέπει να συνεχίσει έτσι όπως είναι ή υπάρχει ανάγκη ευρύτερων συγκλίσεων.
Και εδώ η απάντηση είναι ότι υπάρχει ανάγκη ευρύτερων συγκλίσεων 7 στους 10 απαντούν με αυτό τον τρόπο. Τώρα βέβαια το τι και το πως δεν είναι όπως αντιλαμβανόμαστε υπόθεση των πολιτών να το προσδιορίσουν αλλά όμως νιώθουν ότι εκεί δεν υπάρχει το αντίπαλο δέος που θα έπρεπε θεωρητικά να υπάρχει.
Κα ΝΙΚΟΛΤΣΙΟΥ:
Άρα πεδίο δράσης λαμπρό στον ευρύτερο χώρο δηλαδή λένε οι πολίτες.
Κος ΦΑΝΑΡΑΣ:
Συνοψίζοντας λοιπόν η άκρα δεξιά λέμε ότι ενισχύθηκε αν και λιγότερο από το αναμενόμενο, κυρίως ενισχύθηκε γιατί καταφέρνει να επιβάλλει την ατζέντα της γιατί υπάρχουν δυνάμεις που υποκλίνονται σ’ αυτή την ατζέντα και δεν μπορούν να απαντήσουν πειστικά.
Επίσης ότι υπάρχει ένα πολύ μεγάλο θέμα το οποίο είναι ότι η απόσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τους πολίτες είναι μία απόφαση η οποία μεγαλώνει διαρκώς και οι τάσεις αυτές οι πανευρωπαϊκές αποτυπώνονται και στον ελληνικό χώρο με μία κυρίαρχη δύναμη, τη δύναμη της κεντροδεξιάς η οποία ωστόσο, για πρώτη φορά φαίνεται ότι μπορεί να μπει θεωρητικά στο βεληνεκές άλλων πολιτικών δυνάμεων αν αυτές καταφέρουν να ανασυγκροτηθούν και να απαντήσουν πειστικά στην κοινωνική ατζέντα που θέτουν οι πολίτες.
Ευχαριστώ.
Κα ΝΙΚΟΛΤΣΙΟΥ:
Σας ευχαριστούμε πολύ κύριοι και τους δυο. Ρολόι θα μου δώσετε τώρα ή να το δω από το κινητό μου; Πού είναι το ρολόι; Έχουμε 5,5 λεπτά, αν εγώ φωνάζω για τους χρόνους πρέπει να τους τηρήσω οπότε στα επόμενα 2,5 λεπτά ο καθένας.
Θα ήθελα ένα πολύ σύντομο σχόλιο στον κύριο Μπαλαμπανίδη, σε ό,τι αφορά, είδαμε στα αποτελέσματα, ναι μεν είχαμε άνοδο της ακροδεξιάς αλλά δεν υπήρξε αυτή η φοβερή επέλαση που ίσως κάποιοι αναλυτές λέγανε, που ίσως τα μίντια λέγανε, που ίσως κάποια κεντρώα κόμματα το φωνάζανε λίγο ως μπαμπούλα ελάτε να ψηφίσετε μην ανέβει η ακροδεξιά, λοιπόν, άρα είμαστε σε ένα όριο που μπορούν κάποιες πολιτικές αν γίνουν τώρα να ανακοπεί τελικά αυτή η πιθανή, η πολύ μεγάλη άνοδος της ακροδεξιάς;
Κος ΜΠΑΛΑΜΠΑΝΙΔΗΣ:
Ωραία να σας απαντήσω πολύ σύντομα γιατί βλέπω την κλεψύδρα εκεί να αδειάζει με ταχείς ρυθμούς. Πρώτον, όσον αφορά την άνοδο της άκρας δεξιάς αυτό είναι ένα πραγματικό πρόβλημα ανεξάρτητα από το αν κατά τι πέσανε έξω οι προβλέψεις, όχι μόνο επειδή βρίσκεται στην κυβέρνηση ούτε έχει σπάσει αυτό τον κλοιό ας πούμε που την εμπόδιζε από την κυβερνησιμότητα, όχι μόνο επειδή προκαλεί πολιτικά γεγονότα και αποκτά ορατότητα, αλλά επειδή λίγο λίγο εγκαθιδρύεται στην καρδιά της Ευρώπης.
Και είναι μία πολιτική οικογένεια που πολιτικοποιεί πια το ευρωπαϊκό προτζεκτ σε μία φάση που όπως συζητήσαμε πολλές φορές λείπει η συζήτηση για την Ευρώπη. Εξ’ ου και θα παρατηρήσετε, έχει παρατηρηθεί από πολλούς αναλυτές ότι ο ευρωσκεπτισμός αυτών των κομμάτων έχει λειανθεί πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια, ακριβώς επειδή δεν τον χρειάζεται, δηλαδή μπορεί να προωθήσει την ίδια ατζέντα εκ των έσω, αλλάζοντας τους συσχετισμούς μέσα στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και τώρα ως προς το ζήτημα της ατζέντας που είδαμε και πριν το πως πατάει πάνω σε υπαρκτούς φόβους και επισφάλειες η ακροδεξιά για να εργαλειοποιήσει και να προωθήσει την δική της ατζέντα, εκεί νομίζω ότι δεν είναι φαντασιακοί φόβοι, είναι πολύ πραγματικοί και μία αντίπαλη ας πούμε ατζέντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα σήμαινε πρώτον πολιτικοποίηση του ευρωπαϊκού προτζεκτ ξανά και δεύτερον, μία ατζέντα που απαντά στους φόβους των πιο επισφαλών ευρωπαϊκών στρωμάτων.
Γιατί αν δει κανείς την κοινωνιολογία της ακροδεξιάς ψήφου, στην Γαλλία το έχουμε δει ας πούμε είναι τα στρώματα τα λιγότερο προστατευμένα σε ένα περιβάλλον πολλαπλών απειλών.
Κα ΝΙΚΟΛΤΣΙΟΥ:
Υπέροχα. Λοιπόν κύριε Φαναρά για να κλείσουμε μαζί, το άλλο μεγάλο θέμα είναι η αποχή, τερατώδης η αποχή πραγματικά το μέγεθος της αποχής, εξηγήσατε κάπως τους λόγους και αυτό που αναρωτιέται κανείς είναι τελικά αυτή η αποχή διαμορφώνει και ένα νέο πεδίο, ένα νέο πως λέμε καζάνι, ένα νέο πηγάδι, ένα νέο, προσδιορίστε το όπως εσείς θέλετε, πεδίο όπου τα πολιτικά κόμμα μπορούν να ψαρέψουν ή να μην ψαρέψουν νέους ψηφοφόρους γιατί κάποιοι μπορεί να έχουν πάει πραγματικά σπίτι τους.
Ποιο είναι το δικό σας σχόλιο επ’ αυτού;
Κος ΦΑΝΑΡΑΣ:
Κοιτάξτε, όπως είπα πριν, εμείς χρησιμοποιούμε ένα σχήμα το οποίο το βρίσκουμε πολύ ισχυρό, είναι λίγο προβολικό, ότι υπάρχει ένα κάστρο μέσα στο οποίο ζουν προστατευμένοι κάποιοι άνθρωποι και μια έρημος έξω από αυτό το κάστρο. Στην έρημο αυτή ζουν οι νέοι και στο κάστρο μέσα ζουν οι μεγαλύτερες ηλικίες οι οποίες έχουν διασφαλίσει ορισμένα δικαιώματα, κάποια τα χάσανε στη περίοδο της κρίσης αλλά εν πάση περιπτώσει είναι κάπως πιο ασφαλισμένοι.
Άρα λοιπόν εδώ τι έχουμε; Έχει αλλάξει η συγκυρία και οι νέοι αυτοί που είναι εκτός, οι μη προνομιούχοι που τους λέγαμε παλιά, δεν διεκδικούν τώρα να γκρεμίσουν το κάστρο, δεν έχουν μία καταστροφική διάθεση ή ορμή, αλλά να μπουν μέσα και να διεκδικήσουν αυτά που θεωρούν ότι τους ανήκουν.
Αλλά όμως για να γίνει αυτό πρέπει να αντιμετωπισθεί η ρευστότητα στο κομματικό σύστημα, η οποία πλέον φαίνεται ότι είναι εκτεταμένη.
Παλιότερα μιλούσαμε για μία ρευστότητα η οποία κυρίως εντοπίζεται στην αριστερά, στον κατακερματισμό του χώρου αυτού αλλά τώρα βλέπουμε ότι αυτός ο κατακερματισμός έρχεται και στην κεντροδεξιά και τη δεξιά, όχι μόνο λόγω των πολλών σχημάτων αλλά και λόγω των σκληρών πραγματικών αριθμών και λόγω, κυρίως, της ατζέντας ξαναλέω για πολλοστή φορά στην οποία δείχνουν όλες αυτές οι δυνάμεις οι συστημικές να υποκλίνονται.
Άρα λοιπόν αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα. Αν θα μπορέσουν να εκπροσωπηθούν αυτές οι δυνάμεις που δεν συμμετέχουν στην πολιτική ζωή, με ποια ατζέντα και με ποια υπόσχεση. Και τέλος, με ποιο πολιτικό υποκείμενο.
Κα ΝΙΚΟΛΤΣΙΟΥ:
Άρα όπως προκύπτει κυρίες και κύριοι, και εκπρόσωποι της πολιτικής, πραγματικά υπάρχει μία μεγάλη πρόκληση και ένα τεράστιο πεδίο πως να το πω έτσι, δράσης και ανάγκης προκειμένου όλοι αυτοί οι άνθρωποι να μπορέσουν να εκπροσωπηθούν και να μην λέμε ότι η νέα γενιά γυρίζει την πλάτη στην πολιτική ή δημιουργείται ένα νέο απολιτικ κοινό.
Κος ΦΑΝΑΡΑΣ:
Η νέα γενιά θέλει να βγει από το παιδικό δωμάτιο κάποια στιγμή.
Κα ΝΙΚΟΛΤΣΙΟΥ:
Έχουμε μόλις 35 δευτερόλεπτα. Να ευχαριστήσω πάρα πολύ τον κύριο Φαναρά και τον κύριο Μπαλαμπανίδη. Μας κάνατε σίγουρα πιο σοφούς.
Κος ΦΑΝΑΡΑΣ:
Σας ευχαριστούμε εμείς.
Κα ΝΙΚΟΛΤΣΙΟΥ:
Κυρίες και κύριοι σας ευχαριστούμε πολύ. Πολύ μου άρεσε να συντονίζω.