“Χρειάζεται συμπαράταξη, χρειάζεται ένα μέτωπο λαϊκό, μέτωπο δημοκρατικό, μέτωπο προοδευτικό” τόνισε η πρώην Υπουργός Οικονομίας αλλά και Εργασίας, Λούκα Κατσέλη θέτοντας ως κυρίαρχο το ζήτημα της συλλογικής δράσης για την απαραίτητη πολιτική αλλαγή, που «έπρεπε να έχει γίνει χθες» όπως είπε.
Οπως εξήγησε μιλώντας στη ημερίδα του Ινστιτούτου Αλέξη Τσίπρα, “σε μία άλλη ημερίδα που ελπίζω να γίνει, θα πρέπει να καταθέσουμε τις προτάσεις μας πώς μπορεί από εδώ που είναι, που το κλίμα είναι συγκρουσιακό, να φτάσουμε σε μία συμπαράταξη δυνάμεων.Είναι θέμα ευθύνης και για αυτό μίλησα στην αρχή της ομιλίας μου για θέμα ευθύνης όλων μας και νομίζω ότι η πρόταση για συνεργασία τουλάχιστον σε επίπεδο Ινστιτούτων, μπορεί να οδηγήσει σε μία προγραμματική συνδιάσκεψη αρχές Φεβρουαρίου, γιατί δεν αποκλείω, δεν αποκλείω να υπάρχουν και λόγω εθνικών θεμάτων και πολιτικής στα εξωτερικά θέματα, ακόμα και αιφνιδιασμός με πρόωρες εκλογές.”
Η Λούκα Κατσέλη, τόνισε ότι είναι εκτεταμένη ανασφάλεια και ηέλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς. “Το 40% των πολιτών δεν τα βγάζει πέρα και δεν μπορεί να ζήσει την οικογένειά του, καθώς τα χρήματα (αν υπάρχουν) έχουν τελειώσει ως το τέλος του μήνα. Εχουμε καταπάτηση του κράτους δικαίου. Δεν έχουμε πλέον αποτελεσματική αντιπολίτευση”
«Η ευθύνη είναι τεράστια για όλους μας» επισήμανε. «Αυτή τη στιγμή πάμε χωρίς πυξίδα. Λείπει η πυξίδα. Πού θέλουμε να είναι η Ελλάδα στα επόμενα 10 χρόνια;»
Στην συνέχεια υπογράμμισε ότι τα 3 Ινστιτούτα (Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα, το Ίδρυμα Ερευνών και το IΣΤΑΜΕ που έγινε ΙΝΣΟΣΙΑΛ) να αναλάβουν 4 επιχειρησιακά προγράμματα για μια Προοδευτική Διακυβέρνηση:
1.Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Εθνικής και Ανθρώπινης Ασφάλειας (γεωπολιτικά θέματα, σχέσεις με την Τουρκία, αντιμετώπιση εξωτερικών επιθέσεων, φυσικές καταστροφές, κάλυψη βασικών αναγκών ευάλωτων ομάδων, διαχείριση μεταναστευτικού κ.λπ.). Ειδάλλως ελλοχεύει η Ακρα Δεξιά να αυξήσει και άλλο τις δυνάμεις της.
2. Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Βιώσιμης και Δίκαιης Ανάπτυξης (πρόληψη-αντιμετώπιση-διαχείρισης, σε Εθνικό και Περιφερειακό επίπεδο, παραγωγικά κενά, Οικονομία, ποιος ο ρόλος των Τραπεζών)
3. Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Κοινωνικής Συνοχής (ρύθμιση και εποπτεία αγορών, στήριξη ερηαγίασ, αύξηση μισθού, αναζωογόνηση συνδικαλιστικού κινηματος, προώθηση κοινωνικής οικονομίας και επιχειρηματικότητας)
4. Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Θεσμικής Ανασυγκρότησης και Δημοκρατικής Λειτουργίας (Δικαιοσύνη, συμμετοχή πολιτών, ενίσχυση διαφάνειας και λογοδοσίας κ.ά.)
Αναλυτικά η παρέμβαση της Λ. Κατσέλη
Κα ΤΣΑΜΟΥΡΗ:
Ωραία, άρα να ξεκινήσουμε από την κυρία Κατσέλη, νομίζω ότι παρακολουθήσατε και την 1η ενότητα για το πώς έχει σήμερα η κατάσταση, καλά την βιώνουμε και όλοι καθημερινά. Τί γίνεται από εδώ και πέρα; Υπάρχει κάποια πρόταση;
Κα ΚΑΤΣΕΛΗ:
Πρώτα πρώτα να ευχαριστήσω πάρα πολύ για την πρόκληση, είναι πολύ ωραίο να μιλάμε για πολιτική και για παραγωγή πολιτικής σε αυτούς τους ζοφερούς καιρούς που ζούμε.
Και νομίζω ότι τα αποτελέσματα της έρευνας και των εισηγήσεων που είχαμε μέχρι τώρα, αποδεικνύουν ότι βιώνουμε μία δυστοπία οικονομική, πολιτική, κοινωνική και θα έλεγα και πολιτισμική. Το ζήτημα είναι τι κάνουμε και έχουμε μία και το λέω με όλη μου την καρδιά, μια μεγάλη ευθύνη όλοι μας, όλοι μας ο κάθε ένας, να πάρουμε την τύχη της χώρας μας στα χέρια μας. [Χειροκροτήματα]
Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε περιθώρια να αναβάλουμε τη συλλογική μας δράση. Και αυτή η δυστοπία που ζούμε έχει πάρα πολλές εικόνες. Υπάρχει εκτεταμένη ανασφάλεια έλλειψη εμπιστοσύνης στους δημοκρατικούς θεσμούς, όπως είδαμε ένα 40% των νοικοκυριών δεν τα βγάζει πέρα και δεν μπορεί να κλείσει τον μήνα.
Δεν έχουμε ισχυρή αντιπολίτευση, δεν υπάρχει αποτελεσματική αντιπολίτευση και έχουμε και μία καταπάτηση του κράτους δικαίου και της λογοδοσίας και της διαφάνειας στα δημόσια πράγματα και μία θεσμική ανεπάρκεια.
Άρα αυτή τη στιγμή η ευθύνη είναι τεράστια για όλους μας. Και για όλους όσους από εμάς ανακατευτήκαμε στο παρελθόν με τα κοινά, είναι ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη. Για αυτό πριν ναρθώ σε αυτή τη σύναξη, την οποία την θεωρώ πολύ σημαντική, σκέφτηκα τι μπορούμε σήμερα εμείς να κάνουμε, όχι τι μπορεί να κάνει μία κυβέρνηση στο μέλλον, αλλά τι μπορεί να κάνει μία αντιπολίτευση σήμερα.
Και σ’ αυτή την πρώτη μου εισήγηση, θα ήθελα να πω πως τι νομίζω ότι μπορεί να γίνει. Όταν μιλάμε για δημόσια πολιτική ουσιαστικά έχεις 4 διαστάσεις. Θα πρέπει να γίνει σωστή διάγνωση, να υπάρχουν μέτρα πρόληψης, να υπάρχουν μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης όταν έρχεται και να υπάρχουν και μέτρα αντιστάθμισης μετά την κρίση.
Αυτή τη στιγμή ουσιαστικά πάμε χωρίς πυξίδα και όπως έλεγε ο Γεράσιμος, αν δεν ξέρεις που πας όλοι οι δρόμοι οδηγούν εκεί.
Αυτή τη στιγμή λείπει αυτή πυξίδα. Πού θέλουμε να είναι η Ελλάδα στα επόμενα 10 χρόνια. Ποιες είναι οι προτεραιότητες και πώς αντιμετωπίζουμε τις κρίσεις που έρχονται και οι κρίσεις είναι απανωτές.
Και έχουμε 2 ειδών κρίσεις. Κρίσεις που είναι άμεσες και οι οποίες πρέπει να αντιμετωπισθούν άμεσα και ακούσαμε για την ακρίβεια σαν βασική κρίση, κρίση που έχει να κάνει με τις φυσικές καταστροφές οι οποίες πλήττουν τη χώρα η μία μετά την άλλη.
Κρίσεις που έχουν να κάνουν με τους πλειστηριασμούς οι οποίοι διευρύνονται. Κρίσεις που έχουν να κάνουν με τη συντήρηση των δημόσιων υποδομών. Και ούτω καθ’ εξής, τις προσφυγικές κρίσεις.
Έχουμε έναν πόλεμο στη Γάζα και δεν ξέρουμε, δεν έχει γίνει ένα σχέδιο αποτροπής των αρνητικών επιπτώσεων που μπορεί αυτό να έχει.
Άρα έχουμε άμεσες κρίσεις οι οποίες πρέπει να προβλεφθούν τώρα, και έχουμε και κρίσεις οι οποίες ξέρουμε ότι θαρθούν στο μέλλον αλλά πρέπει από τώρα να προετοιμαστούμε για να τις αντιμετωπίσουμε.
Άρα έχουμε 2 ειδών και σε αυτή τη 2η ενότητα, θα έβαζα π.χ. αυτό που θα μιλήσουμε ελπίζω προσεχώς για το παραγωγικό κενό της χώρας και την ανάγκη του μετασχηματισμού του παραγωγικού αν δεν θέλουμε να υπάρχει μία καινούργια χρηματοπιστωτική κρίση στο μέλλον, το θέμα του ιδιωτικού και δημόσιου χρέους, το ζήτημα της διεύρυνσης των ανισοτήτων και τα λοιπά. είναι κρίσεις της γήρανσης του πληθυσμού και των πληθυσμιακών εξελίξεων, ξέρουμε ότι αυτές είναι κρίσεις που θαρθούνε, η λειψυδρία, θα μας χτυπήσει μέσα στην επόμενη πενταετία, δεκαετία και το ερώτημα είναι, τι κάνουμε σήμερα. Πώς τις προλαβαίνουμε; Πώς γίνεται η πρόληψη αυτών των κρίσεων.
Η κυβέρνηση κάνει αυτά που μπορεί, μέσα στο πλαίσιο το ιδεολογικό στο οποίο κινείται και το πολιτικό. Η αντιπολίτευση τί κάνει; Και τι μπορούμε να κάνουμε; Πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε πολλά. Γιατί από την δική μου εμπειρία στην κυβέρνηση οτιδήποτε πέρασε και μιλάω και για συγκεκριμένα μέτρα, τα είχαμε δουλέψει ως αντιπολίτευση.
Επί 2 χρόνια, 200 άνθρωποι ήτανε στον οικονομικό τομέα και δουλεύαμε για την παραγωγή πολιτικής, το νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και την προστασία της πρώτης κατοικίας την είχαμε υποβάλλει 2 φορές ως αντιπολίτευση και αυτή τη στιγμή, νομίζω ότι η προτεραιότητα για όλους, για όλα τα κόμμα της αντιπολίτευσης είναι να παράξουν πολιτική. [Χειροκροτήματα]
Επειδή το πρόβλημα υπάρχει, τι μπορεί να γίνει. Η πρότασή μου είναι τα τρία Ινστιτούτα τουλάχιστον που βρισκόμαστε σε αυτή την αίθουσα και είναι και ένα 4ο του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή το Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα, το ΕΝΑ, το Interpost – Ινστιτούτο Ερευνών και Πολιτικής Στρατηγικής που ιδρύσαμε με τον Γεράσιμο από το 1992. Και το παλιό ΙΣΤΑΜΕ που το ξέραμε ως ΠΑΣΟΚ, αλλά τώρα λέγεται ESOCIAL και το διευθύνει ο Νίκος ο Χριστοδουλάκης, να αναλάβουμε μία πρωτοβουλία. Να κάνουμε 4 επιχειρησιακά προγράμματα.
Και λέω επιχειρησιακά διότι το θέμα δεν είναι να κάνεις γενικές θεωρίες, αλλά να δεις με ποια μέτρα θα πάρεις πρόληψης, ποια μέτρα αντιμετώπισης και ποια μέτρα αντιστάθμισης για κάθε θέμα.
Και τα τέσσερα επιχειρησιακά προγράμματα που προτείνω ότι μπορούν να γίνουν, είναι τα εξής:
Ένα επιχειρησιακό πρόγραμμα εθνικής και ανθρώπινης ασφάλειας. Η αβεβαιότητα που ζει ο κόσμος στην καθημερινότητά του, αλλά μπροστά εν όψει και των εξελίξεων στην Τουρκία, των ελληνοτουρκικών και των γεωπολιτικών μας θεμάτων, επιβάλλει να υπάρχει ένα επιτελικό σχέδιο για την ασφάλεια και την εθνική και την ανθρώπινη, το οποίο θα αντιμετωπίζει εξωτερικές απειλές, τι θα κάνουμε ως πρόληψη, ως διαχείριση και ως αντιστάθμιση, φυσικές καταστροφές.
Έγινε η πυρκαγιά στην Κόρινθο και πηγαίνανε τα νερά, τα ντεπόζιτα με νερά και δεν ξέρανε, δεν υπήρχε κανένα επιτελικό σχέδιο για το που πρέπει να πάνε και το τι πρέπει να κάνουν.
Άρα φυσικές καταστροφές, κάλυψη βασικών αναγκών ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, και προάσπιση βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων, στέγη, ΕΣΥ, υγεία και τα λοιπά. Αυτά έχουν να κάνουν με την ανθρώπινη ασφάλεια και εκεί πέρα μπορεί να μπει και το μεταναστευτικό και η διαχείριση του μεταναστευτικού ως θέμα ασφάλειας. Γιατί αλλιώς, θα δούμε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού να στρέφεται στην άκρα δεξιά.
Εάν οι προοδευτικές δυνάμεις δεν ενσωματώσουν μέσα στο προγραμματικό τους πλαίσιο το όλο θέμα του μεταναστευτικού και της διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών και το πως ενσωματώνονται οι μετανάστες στις τοπικές κοινωνίες.
Δεύτερο επιχειρησιακό πρόγραμμα. Επιχειρησιακό πρόγραμμα βιώσιμης και δίκαιης ανάπτυξης. Που ουσιαστικά θα καλύπτει πάλι με την έννοια της πρόληψης αντιμετώπισης διαχείρισης αλλά και σε όλα και τα 4 επιχειρησιακά προγράμματα, σε επίπεδο εθνικό και περιφερειακό.
Μην ξεχνάμε οι περιφέρειες διαφέρουν από μέρος σε μέρος, έχουν και άλλα χαρακτηριστικά και είναι πάρα πολύ σημαντικό ό,τι προτάσεις γίνονται να ενσωματώνονται στα χαρακτηριστικά και στα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε περιφέρειας.
Άρα το 2ο επιχειρησιακό πρόγραμμα που προτείνω είναι ένα επιχειρησιακό πρόγραμμα βιώσιμης και δίκαιης ανάπτυξης, που θα επικεντρώνεται κυρίως στην κάλυψη αυτό που λέμε οικονομικά, του παραγωγικού κενού.
Και θα μιλήσουμε ελπίζω μετά, για συγκεκριμένα μέτρα, διότι αγαπητοί φίλοι και φίλες εάν δεν διευρύνουμε τις παραγωγικές επενδύσεις σε αυτό τον τόπο γρήγορα ή αργά θα έχουμε καινούργια χρηματοοικονομική κρίση.
Δεν είναι δυνατόν να έχουμε αυτή τη στιγμή εμπορικό ισοζύγιο έλλειμμα 20% σε επίπεδο αγαθών και από το 2007 μέχρι το 2022 να έχουμε προσθέσει στην λίστα των εξαγωγών μας μόνο 7 προϊόντα.
Όταν η Βουλγαρία έχει προτείνει 48 και βγήκε ο Άτλας, εξαγωγικής πολυπλοκότητας η οποία είμαστε στην δεν ξέρω ποια θέση πίσω, ακριβώς διότι δεν αναδιαρθρώνεται η παραγωγή μας βάση.
Αν δεν διευρύνουμε τις εξαγωγές μας και δεν υποκαταστήσουμε τις εισαγωγές μας με πολύ συγκεκριμένα μέτρα δεν υπάρχει βιώσιμη ανάπτυξη σε αυτό τον τόπο.
Άρα στο 2ο επιχειρησιακό πρόγραμμα πρέπει να δούμε με ποιους τρόπους και ελπίζω να μας δοθεί η ευκαιρία να πούμε κάποιες σκέψεις, μπορεί να καλυφθεί αυτό το παραγωγικό κενό.
Και ποιος είναι ο ρόλος των τραπεζών, πως χρηματοδοτείται και ποιο ρόλο παίζουν σε αυτή την παραγωγική ανασυγκρότηση οι θεσμοί, ποιοι θεσμοί, σε ποιο επίπεδο και πως αναμορφώνουμε την αναπτυξιακή διοίκηση έτσι ώστε να παράξει αποτέλεσμα γιατί ένα από τα προβλήματα που έχουμε, είναι ότι δεν υλοποιούνται.
Μπορεί να παίρνει η βουλή αποφάσεις, αλλά αν δείτε τι υλοποιείται, υλοποιείται ένα μικρό ποσοστό αυτών των αποφάσεων που παίρνονται.
Τρίτο επιχειρησιακό πρόγραμμα,. θα το έλεγα επιχειρησιακό πρόγραμμα κοινωνικής συνοχής. Όπου θα κοιτάξουμε θέματα ρύθμισης και εποπτείας αγορών, τις πρακτικές τις αθέμιτες πρακτικές και χρεώσεις, τη στήριξη της εργασίας των συλλογικών συμβάσεων και των ασφαλών συνθηκών εργασίας, την αύξηση του πραγματικού και κοινωνικού μισθού, την αναζωογόνηση επιτέλους του συνδικαλιστικού συνεταιριστικού κινήματος και του καταναλωτικού.
Και την προώθηση θα έβαζα εκεί της κοινωνικής οικονομίας και κοινωνικής επιχειρηματικότητας, επί των ημερών μας γίνανε μεγάλα βήματα, και έχουνε μείνει ουσιαστικά οι κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις εκεί που τις είχαμε αφήσει.
Και το 4ο επιχειρησιακό πρόγραμμα και τελειώνω εδώ σε αυτή την πρωτολογία μου, είναι αυτό που θα έλεγα ένα επιχειρησιακό πρόγραμμα θεσμικής ανασυγκρότησης και δημοκρατικής λειτουργίας, όπου εκεί μπαίνουν τα θέματα της δικαιοσύνης, του δημοκρατικού και ενεργού προγραμματισμού, της συμμετοχής των πολιτών, της αναβάθμισης της δημόσιας διοίκησης, της απλοποίησης και βελτίωσης των ρυθμιστικών πλαισίων και την ενίσχυση της διαφάνειας και της λογοδοσίας. Ουσιαστικά όλη η θεσμική συγκρότηση η οποία πρέπει να την ξαναδούμε.
Αυτά δεν πρέπει να αφεθούν για όταν οι προοδευτικές δυνάμεις γίνουν κυβέρνηση. Αυτά πρέπει να γίνει επεξεργασία σήμερα. Έπρεπε να είχε γίνει χθες.
Αυτό λοιπόν κατά τη γνώμη μου, αυτή είναι η προτεραιότητα, αυτή είναι η ανάγκη συνεργασίας και επειδή δυστυχώς δεν βλέπω τη συνεργασία κομμάτων να γίνεται εύκολα και υπάρχει ένα σκόρπισμα, μία διασπορά κομμάτων τα οποία όλα πηγαίνουν στην ίδια βάση να πάρουν ψήφους για αυτό λέω ότι τα Ινστιτούτα μπορεί να παίξουν ένα ρόλο σε συνεργασία με τα παν/μια και σε συνεργασία με τμήματα με μεταπτυχιακά προγράμματα να φτιαχτούν, να ξεκινήσουμε από τώρα να φτιαχτούν τουλάχιστον 4 επιχειρησιακά προγράμματα για μία προοδευτική διακυβέρνηση.
Κα ΤΣΑΜΟΥΡΗ:
Εσείς κυρία Κατσέλη τι λέτε; Προσδοκία είπε ο κύριος Χριστοδουλάκης. Προσδοκία ή αναγκαιότητα;
Κα ΚΑΤΣΕΛΗ:
Κοιτάξτε, εγώ νομίζω ότι πρέπει να τρέξουμε. Ελέχθησαν πολλά και από τους 2 συνομιλητές. Θα είχα πολλά πράγματα να πω όσον αφορά αυτά που είπανε και υπήρχε και μία διαφορά στο θέματα της βιομηχανικής πολιτικής στο οποίο συμφωνούμε, απλώς επιτρέψτε μου να πω 2 σημεία που τα θεωρώ σημαντικά.
Η κάλυψη του παραγωγικού κενού της χώρας είναι τεράστια. Υπάρχουν τα εξής προβλήματα:
Πρώτον, ότι κανένας επενδυτής δεν παίρνει το ρίσκο να μπει σε μία παραγωγική επένδυση. Είναι πολύ πιο εύκολο σε εκείνον ή σε εκείνην να κάνει ουσιαστικά μία κατασκευή κτιρίου και να μην μπλέξει παρά να μπλέξει στις 17 άδειες που απαιτούνται για μία επένδυση.
Δεύτερο σημείο. Μιλάμε για παραγωγικές επενδύσεις. Μην ξεχνάμε την περιφερειακή διάσταση. και δεν είναι θέμα κεντρικού κράτους. Είναι θέμα τοπικών αναπτυξιακών κοινοτήτων. Άλλη η σύνθεση και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ηπείρου, άλλα της Κρήτης, άλλη της Θεσσαλίας.
Και μέσα σε αυτό πρέπει να εντάξουμε και την πράσινη μετάβαση και την ψηφιακή μετάβαση τα δίκτυα, τις υποδομές και τα λοιπά.
Τρίτο σημείο. Επειδή δεν είμαστε καλοί, δεν μπορούμε να οργανωθούμε για την ανάπτυξή μας όπως έλεγε ο Αλμπερτ Χερσμαν, η δική η πρόταση είναι ότι πρέπει να πάμε σε επίπεδο αναπτυξιακής παρέμβασης.
Αν δείτε την περίοδο της 1ης 4ετίας ΠΑΣΟΚ 82-85 ό,τι έγινε έγινε σε επίπεδο περιφερειακής διάστασης, με συγκεκριμένο άνθρωπο και επιτελείο ευθύνης που είχε να κάνει συγκεκριμένο έργο.
Και σε επίπεδο συγκεκριμένου έργου πρέπει να δεις τα δίκτυα, αν υπάρχουν δίκτυα, αν υπάρχουν υποδομές, αν υπάρχει κεφάλαιο, αν υπάρχει ρυθμιστικό πλαίσιο, πού μπλέκει και τα λοιπά.
Άρα η δική η πρόταση για το παραγωγικό κενό γιατί δεν προλάβαμε, είναι όχι γενικά και σε κρατικό επίπεδο, ακόμα και το υπουργείο Βιομηχανίας στο οποίο ναι βιομηχανική πολιτική, εάν δεν κατέβει κάτω και δεν υπάρχει σε επίπεδο εμβληματικών επενδύσεων σε κάθε περιφέρεια. Τα οποία θέλουν ωρίμανση.
Πάμε τώρα στο πολιτικό και κλείνω, χρειάζεται συμπαράταξη, χρειάζεται ένα μέτωπο λαϊκό, μέτωπο δημοκρατικό, μέτωπο προοδευτικό.
Δεν μπορεί, δεν συμμετέχω σε κανένα κόμμα, αλλά δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να είναι ένας τέτοιος κατακερματισμός των πολιτικών δυνάμεων. Των προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων.
Σε μία άλλη ημερίδα που ελπίζω να γίνει, θα πρέπει να καταθέσουμε τις προτάσεις μας πώς μπορεί από εδώ που είναι, που το κλίμα είναι συγκρουσιακό, να φτάσουμε σε μία συμπαράταξη δυνάμεων.
Είναι θέμα ευθύνης και για αυτό μίλησα στην αρχή της ομιλίας μου για θέμα ευθύνης όλων μας και νομίζω ότι η πρόταση για συνεργασία τουλάχιστον σε επίπεδο Ινστιτούτων, μπορεί να οδηγήσει σε μία προγραμματική συνδιάσκεψη αρχές Φεβρουαρίου, γιατί δεν αποκλείω, δεν αποκλείω να υπάρχουν και λόγω εθνικών θεμάτων και πολιτικής στα εξωτερικά θέματα, ακόμα και αιφνιδιασμός με πρόωρες εκλογές.